Μοναστηράκι- 15/12 περι τις 15.30 .Ο μετανάστης στηνει το πόστο της επαιτείας.
Πίσω του ο Γκιοργάκις διαβεβαιώνει πως όλα βαίνουν καλώς.
ο ζητιάνος και ο Γκιοργκάκις
↧
↧
Aπό τη συγκέντρωση των Πολύτεκνων Οικογενειών
Aπό τη συγκέντρωση των Πολύτεκνων Οικογενειών
↧
για τη λευτεριά, ανήμερα του αγ.Ελευθερίου
Χτες το απόγευμα, μετά τις επεισοδιακές πορείες στο κέντρο, είπα ν΄ανάψω ένα κεράκι στον εορτάζοντα άγιο Ελευθέριο στο πανέμορφο παρεκκλησάκι διπλα στη Μητρόπολη το οποίο τιμάται και επ ονοματι του.
Λένε πως ο άγιος Ελευθέριος βοηθά τις επίτοκες γυναίκες να «λευτερωθούν» γρήγορα. Μακάρι να βοηθήσει να γεννηθεί κάτι καλό από την παρούσα συγκυρία που εμφανώς κοιλοπονά και οι φωνές των ωδίνων της ακούγονται όλο και δυνατότερα...
Η εικόνα είναι του αγιογράφου Ι.Καρούζου
↧
Ο ΚΩΣΤΗΣ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗΣ ΚΑΙ Η AΛΛΗΘΩΡΗ ΒΙΑ
Πρώτη φορά μετά από χρόνια, είδα αναρχικούς να
πλακώνονται με τα ΜΑΤ σχεδόν σώμα με σώμα, ενώ οι πολίτες πιο πέρα
φώναζαν ΒΑΡΑΤΕ ΤΟΥΣ ! Πρώτη φορά είδα σε τόση μεγάλη κλίμακα συνθήματα
αντιχουντικά και πατριωτικά, σχεδόν σαν να είχαμε επιστρέψει στη
δεκαετία του 70 ...
↧
Νέμεσις νο 2...για τον «ποιητή» του Μνημονίου
Κύριε υπουργέ. Εκλεκτοί φίλοι της ποίησης.
Η ποίηση ως γνωστόν "τα βάζει" αναιδώς με το ανεξήγητο.
Ανεξήγητα πράγματα: Πώς η ΝΕΤ μετατρέπεται σε χουντική ΥΕΝΕΔ; Πώς το
κούρσεμα των ανθρώπων βαφτίζεται νοικοκύρεμα; Πώς το ράντισμα με φονικά
χημικά 9.000 διαδηλωτών από 7.000 πραιτοριανούς στις 6 Δεκεμβρίου
λέγεται αποκατάσταση της τάξης;
Πώς η φαινομενική πολυφωνία αποκρύβει μια ταξικά λογοκριμένη ενημέρωση;
Πώς η κατοχική κυβέρνηση Παπανδρέου παραδίδει τα κλειδιά της χώρας στα
αφεντικά της; Πώς η μείζων βαρβαρότης μπορεί να τροφοδοτεί ακόμα και την
ελάσσονα ποίηση;
Πώς οι άνθρωποι "των γραμμάτων και των τεχνών" στοιχίζονται ακόμα,
μοιραίοι και ευπειθείς, για να τσιμπολογήσουν από το ανεξάντλητο
μνημονιακό σιτηρέσιο; Πώς η φοβική σιωπή των αμνών ακονίζει τα μαχαίρια
των χασάπηδων;
↧
↧
οι δικοί μας «χατζηδάκηδες»
Όχι αυτή την εικόνα ίσως δεν τη δείτε στα κανάλια, αφού ασχολούνται μόνο με τον ξυλοδαρμό του Χατζηδάκη της ΝΔ. Είναι η Ελένη Μπούμπουρα, διαδηλώτρια (υποψήφια με την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές στην Αθήνα), μετά την απρόκλητη επίθεση που δέχτηκε από τα ΜΑΤ, όπως και πολλοί άλλοι απεργοί στη χτεσινή διαδήλωση.
Η φωτο από την Πολυκλινική, ενώ ακολούθως μεταφέρθηκε στο ΚΑΤ, όπου και νοσηλεύεται.
Να χαίρονται τη δεοντολογία οι καναλάρχες που απολύουν εργαζόμενους και διαλύουν ΣΣΕ. Και υπενθυμίζουμε το ερώτημά μας προς τους συναδέλφους που κατέβηκαν με φιλοκυβερνητικό συνδυασμό στις εκλογές της ΕΣΗΕΑ και εξακολουθούν να παραμένουν μουγγοί: Υποστηρίζετε αυτή την πολιτική της φτώχειας και της κτηνώδους βίας?
πηγή
σημ. Μisha συγγνωμη για την «ποιητική αδεια» συγκριση των πολιτων που χτυπήθηκαν από την χουντική αστυνομία με τους επαγγελματίες μαυρογιαλούρους.
↧
H μεγάλη Δόμνα Σαμίου στο Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο
Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής Δόμνα Σαμίου και το «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο» σας προσκαλούν
την Παρασκευή 17 Δεκεμβρίου, ώρα 19:00
στην παρουσίαση του ιστοχώρου. Θα είναι μια ευκαιρία να σας ξεναγήσουμε, να βρεθούμε και να γνωριστούμε όλοι οι φίλοι και συνεργάτες και στη συνέχεια ... να τραγουδήσουμε χριστουγεννιάτικα κάλαντα. Η παρουσία σας θα μας δώσει χαρά.
Το «Εναλλακτικό Βιβλιοπωλείο» βρίσκεται στην οδό Θεμιστοκλέους 37, Εξάρχεια, τηλ. 210 3802644.
↧
«για τη σημαία και το σταυρό αν χρειαστεί» ... τι ;
Παλιά, στη δεκαετία τού 1980, η ΟΝΝΕΔ είχε βγάλει μια κασσέτα με τραγουδάκια σε εμβατηριακό στυλ στην προσπάθεια της να ανακάμψει το ηθικό των προσκείμενων σε αυτή , λιγων είναι η αλήθεια, νεολαίων.
Ένα από αυτά, καλόηχο και με ωραίο στίχο, έλεγε «για τη σημαία και το σταυρό αν χρειαστεί και στο βουνό εμείς δεν ξέρουμε ζυγό».
Τα χρόνια πέρασαν, η ΝΔ μεταλλάχθηκε προς την πλευρά του χυδαίου νεοφιλελευθερισμού και ξεχάστηκαν τα, δίχως αντικρυσμα, εθνικοαντιστασιακά κρεσέντο.
Η ΝΔ έβαλε με την ψήφο της, την χώρα ,«αγαλλομένω ποδί», μέσα σε όλες τις φασιστικές ευρωσυνθήκες (Μάαστριχτ, Σένγκεν, Μαδρίτης, Λισσαβώνας) και στη ζώνη του ευρω.
Προχτές στις μεγάλες συγκεντρώσεις το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης έλαμψε δια της απουσίας του, όπως φυσικά έπραξαν και όλα τα κόμματα του ευρωλιγουρισμού.
Το μεγαλόστομο «για τη σημαία και το σταυρό αν χρειαστεί και στο βουνό» αντικαταστάθηκε από ένα χρόνιο «κοκοκό» υποταγής , ξεπουλήματος και λάιφ σταιλ στο τρίγωνο Κολωνάκι-Μύκονος-Αράχωβα.
Ακόμα και τώρα , σε καιρό έσχατης ανάγκης για την χώρα και τον λαό , η ΝΔ είναι αμήχανα απούσα από τις εκδηλώσεις οργής, θυμού, αγανάκτησης , πικρίας και απογοήτευσης των πολιτών.
Μετά αναρωτιούνται γιατί τους δέρνουν και αυτούς...
Ο Αντώνης Σαμαράς, στον οποίο τρέφω μια προσωπική συμπάθεια λόγω της λεβέντικης στάσης του έναντι της χανιώτικης δρακογενιάς, θα χρειαστεί να θυμηθεί τη γιαγιά του Πηνελόπη Δέλτα για να μπορέσει να τα βγάλει πέρα στο λάκκο με τα φίδια του μαμωνοφασισμού τον οποίο καλειται να διαχειριστεί.
Αν το καταφέρει θα είναι όφελος για τον τόπο , θα περάσει με λιγότερο αίμα και δάκρυ την μεγάλη περιπέτεια στην οποία μάς έριξε ο Τσολάκογλου της Μάργκαρετ.
Η φωτογραφία είναι από το προχτεσινό συλλαλητήριο.
↧
Πώς ξεκίνησε η επίθεση στον Χατζηδάκη
Για να μη μενει καμμιά αμφιβολία περί τού πώς ξεκίνησε η επίθεση στον υπουργό που ξεπούλησε την Ολυμπιακή Αεροπορία και να ξεχαστούν τα περί προβοκάτσιας κλπ που δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα
* Οι διαδηλωτές είδαν τον βουλευτή της Νέας Δημοκρατίας Κωστή Χατζηδάκη σαν κόκκινο πανί.
Στο πρόσωπό του άρχισαν να βρίζουν (στον πληθυντικό) όλους τους πολιτικούς.
Το βίντεο αποτυπώνει την εκτός ελέγχου οργή που ένιωσαν οι διαδηλωτές, όταν είδαν τον πρώην υπουργό να περπατά ανάμεσά τους, ενώ βρισκόταν σε εξέλιξη η πορεία κατά του Πολυνομοσχεδίου που συνοδεύτηκε και με Πανελλαδική απεργία.
Να σημειωθεί ότι η Νέα Δημοκρατία ψήφισε υπέρ για άρθρα που αφορούν σε ΔΕΚΟ, μισθούς και προσλήψεις στο Δημόσιο. Άρθρα για επιχειρησιακές συμβάσεις και αλλαγές στο ΦΠΑ, πέρασαν από τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ.
πηγή
Ευχαριστω τον Φώτη για τη υπόδειξη
↧
↧
Η τραγωδία μας: «Aμετάκλητα και άνευ όρων»....
Η τραγωδία μας: «Aμετάκλητα και άνευ όρων»....
↧
ρεσιτάλ 15 χρονου άγγλου ... (must)
↧
Έχει πιάσει δουλειά η Νέμεσις ; Και άλλος θάνατος ορνέου...
Τις τελευταίες μέρες συμβαίνουν διάφορα εξόχως σημαντικά ....
Έως και περίεργα. Προχτές πέθανε ο πολύς Ρίτσαρντ Χόλμπρουκ , κολλητός του Γκιοργκάκις ...
Σήμερα ήλθε να προστεθεί ο ξαφνικός θάνατος ενός άλλου «κακού σκυλιού» του διεθνούς καζινοκαπιταλισμού, του ιταλού συμβούλου του ΓΑΠ , Τομάζο Πάντοα - Σκιόππα
«Ο Σκιόπα διετέλεσε υπουργός Οικονομίας και Οικονομικών της Ιταλίας (2006-08 ) και πρόεδρος της Υπουργικής Επιτροπής του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (2007-2008 ). Επίσης ήταν πρόεδρος της Notre Europe, πρόεδρος του Promontory Financial Group της Ευρώπης και μέλος της Ομάδας των Τριάντα. Κατά το χρονικό διάστημα 1998-2005 ήταν μέλος της πρώτης Εκτελεστικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Είχε διατελέσει πρόεδρος της Commissione Nazionale per le Societa e la Borsa (CONSOB, 1997-98 ), αναπληρωτής γενικός διευθυντής της Banca d'Italia (1984-1997) και γενικός διευθυντής Οικονομικών και Χρηματοδοτικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (1979 - 83). Επίσης, γραμματέας της Μεικτής Επιτροπής Delors (1988-89), πρόεδρος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Τραπεζών της ΕΕ (1988-1991), πρόεδρος της Επιτροπής της Βασιλείας για την τραπεζική εποπτεία (1993-97) και πρόεδρος της Επιτροπής Πληρωμής και Συστημάτων Διακανονισμού (2000-05). »
Μάζεψε πολύ χρυσάφι ο αποθανών ως φαίνεται...Τώρα, στα «γουναράδικα», θα έχει και πολύ χρόνο να το απολαύσει ... Αχ ρε ταλαίπωρε Σκιόππα.....
↧
Η, απρόσμενα θετική, ανακοίνωση της Ιεραρχίας της Εκκλησίας για την οικονομική κρίση
Είναι αλήθεια ότι αυτό
που συμβαίνει στην πατρίδα μας είναι πρωτόγνωρο και συνταρακτικό. Μαζί
με την πνευματική, κοινωνική και οικονομική κρίση συμβαδίζει και η πάσης
φύσεως ανατροπή. Πρόκειται για προσπάθεια εκρίζωσης και εκθεμελίωσης
πολλών παραδεδομένων, τα οποία ως τώρα θεωρούνταν αυτονόητα για
τη ζωή του τόπου μας. Από κοινωνικής πλευράς επιχειρείται μια ανατροπή
δεδομένων και δικαιωμάτων και μάλιστα με ένα πρωτοφανές επιχείρημα. Τα
απαιτούν τα μέτρα αυτά οι δανειστές μας. Δηλώνουμε δηλαδή ότι είμαστε μια χώρα υπό κατοχήν και εκτελούμε εντολές των κυριάρχων – δανειστών μας.
Το ερώτημα, το οποίο γεννάται, είναι εάν οι απαιτήσεις τους αφορούν
μόνον σε οικονομικά και ασφαλιστικά θέματα η αφορούν και στην πνευματική
και πολιτιστική φυσιογνωμία της Πατρίδος μας.
↧
↧
o λόγος που δε προκόβουμε...
↧
Ξύπνα παιδί μου πριν σε ξυπνήσει ο Χάρος...
Στην κορφή της πείνας, της δίψας, του πόνου κάθεται ο Θεός. Στην κορφή της καλοπέρασης κάθεται ο Διάβολος. Διάλεξε. Ξύπνα παιδί μου πριν σε ξυπνήσει ο Χάρος. Τελείωνε πια το προσκύνημά μας. Τις παραμονές του μισεμού πήρα τον ανήφορο μοναχός, ν' ανέβω στ' άγρια ησυχαστήρια, ανάμεσα στους βράχους αψηλά απάνω από τη θάλασσα, στα Καρούλια. Τρυπωμένοι μέσα σε σπηλιές, ζουν εκεί και προσεύχουνται για τις αμαρτίες του κόσμου, καθένας μακριά από τον άλλο, για να μην έχουν και την παρηγοριά να βλέπουν ανθρώπους, οι πιο άγριοι, οι πιο άγιοι ασκητές του Αγίου Όρους. Ένα καλαθάκι έχουν κρεμασμένο στη θάλασσα, κι οι βάρκες που τυχαίνει κάποτε να περνούν ζυγώνουν και ρίχνουν μέσα λίγο ψωμί, ελιές, ότι έχουν, για να μην αφήσουν τους ασκητές να πεθάνουν της πείνας. Πολλοί από τους άγριους αυτούς ασκητές τρελαίνουνται. Θαρρούν πώς έκαμαν φτερά, πετούν απάνω από τον γκρεμό και γκρεμίζουνται. Κάτω ο γιαλός είναι γεμάτος κόκκαλα. Ανάμεσα στους ερημίτες τούτους ζούσε τα χρόνια εκείνα, ξακουστός για την αγιοσύνη του, ο Μακάριος ο Σπηλαιώτης. Αυτόν κίνησα να δω. Από τη στιγμή που πάτησα στο ιερό βουνό, είχα πάρει την απόφαση να πάω να τον δω, να σκύψω να του φιλήσω το χέρι και να του ξομολογηθώ. Όχι τα κρίματά μου, δεν πίστευα να χα κάμει ως τότε πολλά, όχι τα κρίματά μου παρά την εωσφορική αλαζονεία που συχνά μ' έσπρωχνε να μιλώ με αναίδεια για τα εφτά μυστήρια και τις δέκα εντολές και να θέλω να χαράξω δικό μου δεκάλογο. Έφτασα κατά το μεσημέρι στ' ασκηταριά. Τρύπες μαύρες στον γκρεμό, σιδερένιοι σταυροί καρφωμένοι στους βράχους, ένας σκελετός πρόβαλε από μια σπηλιά, τρόμαξα. Σα να χε φτάσει κιόλας η Δευτέρα Παρουσία και ξεπρόβαλε ο σκελετός αυτός από τη γης και δεν είχε ακόμα προφτάσει να ντυθεί όλες τις σάρκες του. Φόβος κι αηδία με κυρίεψε, και συνάμα κρυφός ανομολόγητος θαμασμός. Δεν τόλμησα να τον ζυγώσω, τον ρώτησα από μακριά. Άπλωσε το ξεραμένο μπράτσο, αμίλητος, και μου δείξε μια μαύρη σπηλιά αψηλά στα χείλια του γκρεμού. Πήρα ν' ανεβαίνω πάλι τους βράχους, με καταξέσκισαν τα αγκρίφια τους, έφτασα στη σπηλιά. Έσκυψα να δω μέσα. Μυρωδιά χωματίλα και λιβάνι, σκοτάδι βαθύ. Σιγά-σιγά διέκρινα ένα σταμνάκι δεξά, σε μια σκισμάδα του βράχου, τίποτα άλλο. Έκαμα να φωνάξω, μα η σιωπή μέσα στο σκοτάδι ετούτο μου φάνηκε τόσο ιερή, τόσο ανησυχαστική, που δεν τόλμησα. Σαν αμαρτία, σαν ιεροσυλία μου φάνηκε εδω η φωνή του ανθρώπου. Είχαν πια συνηθίσει τα μάτια μου στο σκοτάδι, κι ως τα γούρλωνα και κοίταζα, ένας φωσφορισμός απαλός, ένα πρόσωπο χλωμό, δυό χέρια σκελεθρωμένα κουνήθηκαν στο βάθος της σπηλιάς κι ακούστηκε γλυκιά ξεπνεμένη φωνή: - Καλώς τον! Έκαμα κουράγιο, μπήκα στη σπηλιά, προχώρησα κατά τη φωνή. Κουλουριασμένος χάμω, είχε σηκώσει το κεφάλι ο ασκητής, και διέκρινα στο μεσόφωτο το πρόσωπό του άτριχο, φαγωμένο από τις αγρύπνιες και την πείνα, με αδειανούς βολβούς, να γυαλίζει βυθισμένο σε ανείπωτη μακαριότητα. Τα μαλλιά του είχαν πέσει, έλαμπε το κεφάλι του σαν κρανίο. - Ευλόγησον, πάτερ, είπα κι έσκυψα να του φιλήσω το κοκαλιασμένο χέρι. Κάμποση ώρα σωπαίναμε. Κοίταζα με απληστία την ψυχή τούτη που είχε εξαφανίσει το κορμί της, αυτό βάραινε τις φτερούγες της και δεν την άφηνε ν' ανέβει στον ουρανό. Ανήλεο, ανθρωποφάγο θεριό η ψυχή που πιστεύει. Κρέατα, μάτια, μαλλιά, όλα του τα χε φάει. Δεν ήξερα τι να πω, από που ν' αρχίσω. Σαν ένα στρατόπεδο ύστερα από φοβερή σφαγή μου φάνταζε το σαράβαλο κορμί μπροστά μου. Ξέκρινα απάνω του τις νυχιές και τις δαγκωματιές του Πειρασμού. Αποκότησα τέλος: - Παλεύεις ακόμα με το Διάβολο, πάτερ Μακάριε; τον ρώτησα. - Όχι πια, παιδί μου. Τώρα γέρασα, γέρασε κι αυτός μαζί μου. Δεν έχει δύναμη. Παλεύω με το Θεό. - Με το Θεό! έκαμα ξαφνιασμένος κι ελπίζεις να νικήσεις; - Ελπίζω να νικηθώ, παιδί μου. Μου απόμειναν ακόμα τα κόκαλα. Αυτά αντιστέκουνται. - Βαριά η ζωή σου, γέροντά μου. Θέλω κι εγώ να σωθώ, δεν υπάρχει άλλος δρόμος; - Πιο βολικός; έκαμε ο ασκητής και χαμογέλασε με συμπόνια. - Πιο ανθρώπινος, γέροντά μου. - Ένας μονάχα δρόμος. - Πώς τον λέν; - Ανήφορο. Ν' ανεβαίνεις ένα σκαλί. Από το χορτασμό στην πείνα, από τον ξεδιψασμό στη δίψα, από τη χαρά στον πόνο. Στην κορφή της πείνας, της δίψας, του πόνου κάθεται ο Θεός. Στην κορφή της καλοπέρασης κάθεται ο Διάβολος διάλεξε. - Είμαι ακόμα νέος. Καλή ναι η γης, έχω καιρό να διαλέξω. Aπλωσε ο ασκητής τα πέντε, κόκαλα του χεριού του, άγγιξε το γόνατό μου, με σκούντηξε: - Ξύπνα, παιδί μου, ξύπνα, πριν σε ξυπνήσει o Χάρος. Ανατρίχιασα. - Είμαι νέος, ξανάπα για να κάμω κουράγιο. - Ο Χάρος αγαπάει τους νέους. Η Κόλαση αγαπάει τους νέους. Η ζωή ναι ένα μικρό κεράκι αναμμένο, εύκολα σβήνει, έχε το νου σου, ξύπνα! Σώπασε μια στιγμή, και σε λίγο: - Είσαι έτοιμος; μου κάνει. Αγανάχτηση με κυρίεψε και πείσμα. - Όχι! φώναξα. - Αυθάδεια της νιότης! Το λες και καυχιέσαι, μη φωνάζεις. Δε φοβάσαι; - Ποιος δε φοβάται; Φοβούμαι. Κι ελόγου σου, πάτερ άγιε, δε φοβάσαι; Πείνασες, δίψασες, πόνεσες, κοντεύει να φτάσεις στην κορφή της σκάλας, φάνηκε ! πόρτα της Παράδεισος. Μα θ' ανοίξει η πόρτα αυτή να μπεις; Θ' ανοίξει; είσαι σίγουρος; Δύο δάκρυα κύλησαν από τις κόχες των ματιών του. Αναστέναξε. Και σε λίγο: - Είμαι σίγουρος για την καλοσύνη του Θεού. Αυτή νικάει και συχωρνάει τις αμαρτίες του ανθρώπου. - Κι εγώ είμαι σίγουρος για την καλοσύνη του Θεού. Αυτή λοιπόν μπορεί να συχωρέσει και την αυθάδεια της νιότης. - Αλίμονο να κρεμόμαστε μονάχα από την καλοσύνη του Θεού. Η κακία τότε κι η αρετή θα μπαίναν αγκαλιασμένες στην Παράδεισο. - Δεν είναι, θαρρείς, γέροντά μου, ! καλοσύνη του Θεού τόσο μεγάλη; Κι ως το πα, άστραψε στο νου μου ο ανόσιος, μπορεί, μα, ποιος ξέρει, μπορεί ο τρισάγιος στοχασμός, πώς θα ρθει καιρός της τέλειας λύτρωσης, της τέλειας φίλιωσης, θα σβήσουν οι φωτιές της Κόλασης, κι ο Ασωτος Υιός, ο Σατανάς, θ' ανέβει στον ουρανό, θα φιλήσει το χέρι του Πατέρα και δάκρυα θα κυλήσουν από τα μάτια του: «Ήμαρτον!» θα φωνάξει, κι ο Πατέρας θ' ανοίξει την αγκάλη του: «Καλώς ήρθες» θα του πει «καλώς ήρθες, γιε μου. Συχώρεσε με που σε τυράννησα τόσο πολύ!». Μα δεν τόλμησα να ξεστομίσω το στοχασμό μου. Πήρα ένα πλάγιο μονοπάτι να του το πω. - Έχω ακουστά, γέροντά μου, πώς ένας άγιος, δε θυμάμαι τώρα ποιός, δεν μπορούσε να βρει ανάπαψη στην Παράδεισο. Ακουσε ο Θεός τους στεναγμούς του, τον κάλεσε: «Τί έχεις κι αναστενάζεις;» τον ρώτησε. «Δεν είσαι ευτυχής; Πώς να μαι ευτυχής, Κύριε;» του αποκρίθηκε ο άγιος. Στη μέση μέση της Παράδεισος ένα σιντριβάνι και κλαίει. Τί συντριβάνι; Τα δάκρυα των κολασμένων». Ο ασκητής έκαμε το σημάδι του σταυρού, τα χέρια του έτρεμαν. - Ποιος είσαι; έκαμε με φωνή ξεψυχισμένη. Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά! Έκαμε πάλι το σταυρό του τρεις φορές, έφτυσε στον αέρα: - Ύπαγε οπίσω μου, Σατανά, ξανάπε, κι ! φωνή του τώρα είχε στερεώσει. Αγγιξα το γόνατό του που γυάλιζε γυμνό στο μεσόφωτο. Το χέρι μου πάγωσε. - Γέροντά μου, του κάνω, δεν ήρθα εδώ να σε πειράξω, δεν είμαι ο Πειρασμός. Είμαι ένας νέος που θέλει να πιστέψει απλοϊκά, χωρίς να ρωτάει, όπως πίστευε ο παππούς μου ο χωριάτης θέλω, μα δεν μπορώ. - Αλίμονο σου, αλίμονο σου, δυστυχισμένε. Το μυαλό θα σε φάει, το εγώ θα σε φάει. Ο αρχάγγελος Εωσφόρος, που εσύ υπερασπίζεσαι και θες να τον σώσεις, ξέρεις πότε γκρεμίστηκε στην Κόλαση; Όταν στράφηκε στx Θεό κι είπε: Εγώ. Ναι ναι, άκου, νεαρέ, και βάλ'; το καλά στo νου σου: - Ένα μονάχα πράμα κολάζεται στην Κόλαση, το εγώ. Το εγώ, ανάθεμά το! Τίναξα το κεφάλι πεισματωμένος: - Με το εγώ αυτό ξεχώρισε ο άνθρωπος από το ζώο, μην το κακολογάς, πάτερ Μακάριε. - Με το εγώ αυτό ξεχώρισε από το Θεό. Πρώτα όλα ήταν ένα με το Θεό, ευτυχισμένα στον κόρφο του. Δεν υπήρχε εγώ και συ κι εκείνος δεν υπήρχε δικό σου και δικό μου, δεν υπήρχαν δυό, υπήρχε ένα. Το Ένα, ο Ένας. Αυτός είναι ο Παράδεισος που ακούς, κανένας άλλος. Από κει ξεκινήσαμε, αυτόν θυμάται και λαχταρίζει ! ψυχή να γυρίσει. Βλογημένος ο θάνατος! τί ναι ο θάνατος, θαρρείς; Ένα μουλάρι, το καβαλικεύουμε και πάμε. Μιλούσε, κι όσο μιλούσε το πρόσωπό του φωτίζουνταν. Γλυκό, ευτυχισμένο χαμόγελο ξεχύνουνταν από τα χείλια του κι έπιανε όλο του το πρόσωπο. Ένιωθες βυθίζουνταν στην Παράδεισο. - Γιατί χαμογελάς, γέροντά μου; - Είναι να μη χαμογελώ; μου αποκρίθηκε είμαι ευτυχής, παιδί μου. Κάθε μέρα, κάθε ώρα, γρικώ τα πέταλα του μουλαριού, γρικώ το Χάρο να ζυγώνει. Είχα σκαρφαλώσει τα βράχια για να ξομολογηθώ στον άγριο τούτον απαρνητή της ζωής. Μα είδα ήταν ακόμα πολύ ενωρίς. Η ζωή μέσα μου δεν είχε ξεθυμάνει, αγαπούσα πολύ τον ορατό κόσμο, έλαμπε o Εωσφόρος στο μυαλό μου, δεν είχε αφανιστεί μέσα στην τυφλωτική λάμψη του Θεού. Αργότερα, συλλογίστηκα, σα γεράσω, σαν ξεθυμάνω, σαν ξεθυμάνει μέσα μου κι o Εωσφόρος. Σηκώθηκα. Ασκωσε ο γέροντας το κεφάλι. - Φεύγεις; έκαμε άε στο καλό. Ο Θεός μαζί σου. Και σε λίγο, περιπαιχτικά: - Χαιρετίσματα στον κόσμο. - Χαιρετίσματα στον ουρανό, αντιμίλησα. Και πες στο Θεό, δε φταίμε εμείς, φταίει αυτός που έκαμε τον κόσμο τόσο ωραίο.
N.Kαζαντζάκη Η συνάντηση του με τον γέροντα Μακάριο τον σπηλαιώτη ασκητή τών Καρουλίων τού Αγίου Όρους
↧
Bρήκαμε τους γνωστούς -άγνωστους κουκουλοφόρους
Bρήκαμε τους γνωστούς -άγνωστους κουκουλοφόρους
↧
O άγιος Σιλουανός για τον άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης
Τη 20η του μηνός Δεκεμβρίου μνήμη του οσίου πατρόςημών Ιωάννου ιερέως της Κρονστάνδης
Αξίζει να ξαναθυμηθούμε τι έγραψε για τον πνευματοφόρο άγιο , ο αγιορείτης όσιος Σιλουανός που είχε την ευλογία να τον γνωρίσει.
O άγιος Σιλουανός για τον άγιο Ιωάννη της Κρονστάνδης
↧
↧
15ης Δεκέμβρη συνέχεια...
Συνέχεια των στιγμιοτύπων από την μεγάλη συγκέντρωση -πορεία της 15ης Δεκεμβρίου 2010 ενάντια στην Νέα Κατοχή
↧
Η οικογένεια Άνταμς επιτίθεται στα ιστολόγια
http://www.antinews.gr/?p=77058
↧
Συναυλία στην Κερατέα ενάντια στη Χούντα
ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΕ ΜΙΑ ΚΙΘΑΡΑ ΣΤΟ ΟΒΡΙΟΚΑΣΤΡΟ - ΣΥΝΑΥΛΙΑ ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑΣ
Οι κάτοικοι της Κερατέας διοργανώνουν Συναυλία Διαμαρτυρίας στην πόλη της Κερατέας (Κόμβος Μητραντώνη) την Πέμπτη 23/12 για να διαμαρτυρηθούν για το Περιβαλλοντικό και Πολιτιστικό ΕΓΚΛΗΜΑ που συντελείται στην περιοχή τους και την καταπάτηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων τους. Ενάντια στην παράνομη παρουσία των ΜΑΤ, την βία και τον ξυλοδαρμό των πολιτών και την σύλληψη νέων παιδιών με ψεύτικες κατηγορίες. Τον αγώνα των κατοίκων θα στηρίξουν με την παρουσία τους οι καλλιτέχνες: ΣΠΥΡΟΣ ΓΡΑΜΜΕΝΟΣ ΣΤΑΘΗΣ ΔΡΟΓΩΣΗΣ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΖΑΡΑΛΙΚΟΣ ΕΥΤΥΧΗΣ ΖΑΡΜΠ ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ ΖΕΜΕΝΙΔΗΣ ΑΛΚΙΒΙΑΔΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΛΑΥΡΕΝΤΗΣ ΜΑΧΑΙΡΙΤΣΑΣ ΜΗΤΕΡΑ ΦΑΛΑΙΝΑ ΤΥΦΛΗ ΛΕΩΝΙΔΑΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΡΙΖΟΣ ΖΑΚ ΣΤΕΦΑΝΟΥ ΜΠΑΜΠΗΣ ΣΤΟΚΑΣ ΧΑΤΖΗΦΡΑΓΚΕΤΑ CHUCHO S.H.S. ΚΑΙ ΠΟΛΛΟΙ ΑΛΛΟΙ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ
Η ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΣΤΗΡΙΞΟΥΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΤΟΥΣ.
Η έναρξη: 19:00
Στηρίξτε τον αγώνα μας να σώσουμε τον Αρχαιολογικό Χώρο του Οβριοκάστρου Κερατέας, το υδατόρεμα Μουζάκι και την ευρύτερη περιοχή της Λαυρεωτικής από μία οικολογική καταστροφή.
ΟΧΙ ΑΛΛΗ ΥΠΟΒΑΘΜΙΣΗ ΤΟΥ ΦΥΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΤΗΣ ΑΤΤΙΚΗΣ. ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΚΡΑΤΙΚΗ ΒΙΑ, ΤΗΝ ΠΑΡΑΝΟΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑ ΔΥΝΑΜΕΩΝ ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ ΚΑΙ ΤΗΝ ΚΑΤΑΠΑΤΗΣΗ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΙΝΩΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΩΝ
πηγή
↧
More Pages to Explore .....
.webp)
.jpg)
