Όταν παρασταθής εις προσευχήν ενώπιον του Θεού τόσον οφείλεις να ταπεινοίς σεαυτόν διά του λογισμού ...σου ώστε να θεωρής σεαυτόν ως παιδίον τραυλίζον· και μη είπης έμπροσθεν Αυτού τι, μετά λεπτής γνώσεως αλλά πλησίασον εις Αυτόν μετά φρονήματος νηπιάζοντος παιδίου, και παραστάσου ενώπιον Αυτού ούτως ώστε να αξιωθής της πατρικής εκείνης προνοίας η οποία γίνεται από τους πατέρες εις τα πολλά μικρά αυτών παιδία, ως είπεν ο Δαυίδ, φυλάσσει Κύριος τα νήπια.
Και όχι μόνον αυτά, αλλά και τους εις τον κόσμον ευρισκομένους σοφούς κατά την γνώσιν, οίτινες καταλείπουσι την ιδίαν αυτών γνώσιν και επιστηρίζονται εις εκείνην την αόρατον σοφίαν και γίνονται ως νήπια μικρά θεληματικώς και μανθάνωσιν εκείνην την σοφίαν ήτις δεν διδάσκεται διά της γυμνασίας και μαθήσεως υπό διδασκάλων· και καλώς είπεν ο σοφός και θείος Παύλος ότι, όστις θέλει να είναι σοφός εις τούτον τον κόσμον, ας γίνη μωρός ίνα γένηται σοφός. (Αββάς Ισαάκ ο Σύρος).