Τον αββά Ποιμένα που γιορτάζαμε ψες μαζί με τον άγιο Φανούριο τον αγάπησα από πιτσιρικάς όταν αγόρασα λαθραία το Γεροντικό σε έκδοση του Αστέρος του 1974, μετάφραση «υπο Βασιλείου Πέντζα », και τυπωμένο σε ένα πολύ όμορφο, παλιωμένο και βαρύ χαρτί.
Χτες δεν κάναμε αναφορά στη ζωή και στο λόγο του, αλλά θα το πράξουμε σήμερα με μικρή καθυστέρηση.
Ήταν ένας μεγάλος ησυχαστής στο όρος της Αθλίβεως. Και ήλθαν καταπάνω του ληστές.Και φώναξε ο Γέρων.Και ακούοντας οι γείτονες του , έπιασαν τους ληστές , τους έστειλαν στον ηγεμόνα και τους έβαλε στη φυλακή.
Και λυπήθηκαν οι αδελφοι , λέγοντας «Εξαιτίας μας το έπαθαν».
Σηκώθηκαν λοιπόν , πήγαν στον Αββά Ποιμένα και του ανέφεραν το γεγονός.
Και εκείνος έγραψε στο γέροντα λέγοντας:
«Κατάλαβε από πού έγινε η πρώτη προδοσία και τότε θα ιδής τη δεύτερη.Γιατί αν δεν είχες προδοθεί από μέσα δεν θα έκανες την δεύτερη προδοσία.»
Άκουσε λοιπόν τι τού έγραφε ο Αββάς Ποιμήν- ήταν ξακουστός σε όλη τη χώρα και δεν έβγαινε από το κελλί του- οπότε σηκώνεται , πηγαίνει στην πόλη και βγάζει τους κακοποιούς από την φυλακή , ελευθερώνοντας τους μπροστά σε όλους.