Η σημερινή ευαγγελική περικοπή αναφέρεται στη συνάντηση ενός πλούσιου με τον Χριστό.
Που αφού Του αράδιασε ένα κάρο ψέματα για τους έντιμους τρόπους με τους οποίους απέκτησε τα πλούτη του, κι αφού προσπάθησε να του απαριθμήσει τα αναρίθμητα οικόπεδά του στη γη, Του ζήτησε να τον συμβουλέψει πώς θα αγόραζε και μερικά στον ουρανό, ίσα για να συμπληρώσει τη συλλογή του.
Κι ο Χριστός -που στο μεταξύ όλο και φόρτωνε με το θράσος του συνομιλητή του-, του πε με απόλυτο, κοφτό ύφος, -όπως το συνήθιζε-, κάτι που αγνοούσαν ακόμα κι οι απλές μοδίστρες: πως είναι αδύνατο να δει οικόπεδα στον ουρανό αυτός.
Ευκολότερο είναι για μια γκαμήλα που θα περάσει από μια βελόνα!
Έτσι περίπου το πε και τον άφησε τον άλλονε παγοκολώνα!
Και συνέχισε ο Χριστός πως μόνο μια χλωμή περίπτωση έβλεπε αν δλδ έδινε ο συνομιλητής του όλα τα λεφτά του πίσω σε όλους αυτούς που είχε μέχρι τότε κατακλέψει!
Μάλιστα, -υπογράμμισε-, να μην του έμενε δεκάρα (και ελιά) τσακιστή!
Στο άκουσμα των τελευτάιων λόγων, του άλλου, απ΄την ταραχή του, τού ξηλώθηκε πάραυτα του σακακιού η φόδρα.
Ην γαρ τραπεζίτης σφόδρα! :(
(αντιγραφή από το Σοφόν Μουρλοκομείον )