«Θα μου επιτρέψετε να έχω και εγώ γνώμη γι αυτό το θέμα δηλαδή, ότι υπάρχει ένα είδος επιθετικού, διηθιτικού, μεταστατικού καρκίνου που οφείλεται σε έντονο στρες και μεγάλη στενοχώρια. Αυτό δεν ακυρώνει την Πρόνοια του Θεού, ο οποίος και επιτρέπει αυτή τη δοκιμασία για να γνωρίσουμε τη Χάρη του, τη δύναμη της πίστης που κρύβουμε όλοι μας, χωρίς να το ξέρουμε.
Φτάνει να μη λυγίσουμε και το κυριότερο να μην πούμε ΓΙΑΤΙ; Τότε τα χάσαμε όλα.
Ο Κύριος ξέρει και σας βεβαιώνω ότι δε μας δίνει ποτέ κάτι περισσότερο από αυτό που αντέχουμε.
Άλλωστε η αρρώστια μας δηλώνει ότι ο Κύριος μας θυμάται και δε μας ξεχνάει. Τι αξίζει λοιπόν ας στοχαστεί ο καθένας μας.»
τάδε έφη προ ολίγων μόλις μηνών,η καρκινοπαθής και εν ουρανοίς ήδη ευρισκομένη φίλη μας Ευαγγελία...