Γνωρίζω πως αν Σε βρω δε θα χρειαστώ πια κανένα από τα πολύχρωμα ,φανταχτερά κι ελκυστικά καλούδια που με περιβάλλουν, για τον εαυτό μου.
Αν όμως δεν Σε βρώ και φέτος, μέσα στο σπηλιαράκι της ύπαρξης μου , τότε όσα από τα καλούδια που φχαριστούνε τις αισθήσεις κι αν μαζέψω , όσα κι αν γευτώ , όσα κι αν αγγίξω , δε θα ξεδιψάσω την βαθιά κι ατέλειωτη δίψα για καθαρό Ουρανό, που Εσύ έβαλες στο είναι μου.
Αχ και να Σ΄είχα εδώ....
Μα πώς μπορώ να Σ΄έχω όταν σε πέντε αράδες έχω γράψει δεκαπέντε ρήματα σε πρώτο ενικό;
Χωρά το σπήλαιο μου Άλλον εκτός απ΄τ΄αυτοείδωλο μου;