Η ιστορία είναι σαφής και δεν επιδέχεται αμφισβητήσεις.
Η ομοιοπαθητική εισήχθη το 1824 στη Ρωσία από την γειτονική Γερμανία και έγινε αμέσως αποδεκτή στα ανώτατα κλιμάκια του τσαρικού καθεστώτος παρά τις αντιδράσεις των συμβατικών γιατρών της εποχης.
Έγινε αποδεκτή και από τη Ρωσική Εκκλησία όπως δείχνουν όλες οι ιστορικές μελέτες , οι οποίες δεν έχουν αντιμετωπίσει κανέναν αντίλογο.
Όλα αυτά τα χρόνια της τσαρικής Ρωσσίας αλλά και μετά το 1917 , δεν υπάρχει καμμία θεολογική αναφορά σε ρωσικές πηγές ενάντια στη χρήση των Ομοιοπαθητικών φαρμάκων. Ούτε νύξη περί αποκρυφισμού , νέας εποχής κλπ δηλαδή όσα προτεστάντες και αντιγραφείς τους καταλογίζουν στην Ομοιοθεραπεία.
Το ερώτημα που οφείλουν να απαντήσουν οι έλληνες θεολόγοι που αναπαράγουν τον προτεστατντικό σχολαστικισμό και κατηγορούν την ομοιοπαθητική είναι ένα:
Από το 1824 μέχρι το 1990 είναι μια περίοδος 166 ετών . Μπορούν να βρούν μια αρνητική θεολογική κριτική καθ΄όλη αυτή την περίοδο ,από Ορθόδοξη εκκλησιαστική πηγή ενάντια στην Ομοιοπαθητική ~
Aν δεν μπορούν να βρούν μια τέτοια κριτική , θα πρέπει να μας πουν εαν νομίζουν πως η Ρωσική Εκκλησία των μεγάλων στάρετς και των εκατομμυρίων μαρτύρων, πλανήθηκε επί δύο σχεδόν αιώνες, σε ένα σημαντικό ζήτημα της καθημερινότητας των ανθρώπων .
Αν θεωρούν πως τόσες χιλιάδες ασκητών και οσίων δεν αντελήφθησαν την «πλάνη», την οποία ανεκάλυψαν την τελευταία εικοσαετία οι εγχώριοι αντιγραφείς προτεσταντικών εγχειριδίων.
Θα περιμένουμε με υπομονή την απάντηση αν και πολύ φοβουμεθα πως «απορία ψάλτου βήξ» όπως ακριβώς συνέβη και με τις «αποκαλύψεις» της «εξαπάτησης» που αναμένουμε ματαίως εδώ και ένα περίπου χρόνο...