Δεκάτη τρίτη Κυριακή του Λουκά (Κεφ. ιη', 18-27), αγαπητοί, σήμερα.
Ο Χριστός μας πήγαινε στην Ιερουσαλήμ για να σταυρωθεί και να πεθάνει. Του 'φεραν παιδάκια στον δρόμο και τα ευλόγησε και χάρηκε η ψυχή Του και είπε πως έτσι πρέπει να γίνουμε όλοι, σαν τα παιδιά, με αφέλεια, με εμπιστοσύνη, ταπείνωση και αγάπη για να μπούμε στη Βασιλεία Του.
Και στη συνέχεια ένας ακροατής επίσημος, ένας άρχοντας της Συναγωγής, καθώς άκουσε για τη Βασιλεία, ήλθε ο πόθος μέσα του για να την αιώνια ζωή και ρώτησε τον Χριστό: «Διδάσκαλε αγαθέ, τι να κάνω για να κερδίσω την αιώνια ζωή;». Και ο Κύριος του είπε: «Μη με λες αγαθόν», γιατί Τον εξελάμβανε ως άνθρωπο, «γιατί ένας είναι ο αγαθός, μονάχα ο Θεός». Και στη συνέχεια του συμπληρώνει: «Τις εντολές γνωρίζεις: να μη μοιχεύσεις, να μη φονεύσεις, να μην κλέψεις, να μην ψευδομαρτυρήσεις και να τιμάς τον πατέρα σου και τη μητέρα σου». Και κείνος τότε απορημένος και παραξενεμένος γύρισε και είπε στον Χριστό μας: «Ολα αυτά, Κύριε, από παιδάκι τα έχω τηρήσει ...;». Ηταν σπουδαίος άνθρωπος αυτός, ήταν αγωνιστής.
Σε άλλο Ευαγγέλιο λέει ότι ο Χριστός τον κοίταξε και τον αγάπησε. Και στη συνέχεια του είπε: «Ενα τότε σου λείπει, να τα πωλήσεις όλα όσα έχεις, να τα δώσεις στους φτωχούς, να με ακολουθήσεις και θα βρεις θησαυρό στους ουρανούς». Εκείνος ο άνθρωπος είχε αρνηθεί κάθε κακό. Του έλειπε, όμως, ένα: «το πλήρωμα του Νόμου», η αγάπη, και μάλιστα η έμπρακτη. Του το προτείνει ο Κύριος, και ίσως έβλεπε και έναν μέλλοντα απόστολο σ' αυτόν τον σπουδαίο άρχοντα της Συναγωγής. Μόλις του είπε ο Χριστός να τα πωλήσει και τα λοιπά, εκείνος λυπήθηκε πάρα πολύ! Γιατί ήταν πλούσιος και ήταν κολλημένη η ψυχή του στα αγαθά. Παρότι τήρησε τον Νόμο, δεν έκαμε το «πλήρωμα του Νόμου», δεν λευτερώθηκε η ψυχή του από τους επίγειους δεσμούς.
Και ο Κύριος έβγαλε ένα συμπέρασμα, πως «δύσκολα αυτοί που έχουν τα χρήματα μπορούν να μπούνε στη Βασιλεία. Και είναι πιο εύκολο να μπει μια καμήλα στη μικρή τρύπα που ανοίγει η βελόνα στα υφάσματα παρά να μπει πλούσιος στη Βασιλεία του Θεού».
Και τότε οι ακροαταί και οι Μαθηταί Του είπαν: «Ποιος μπορεί να σωθεί;». Κι αυτό λέει πολλά, διότι κάθε άνθρωπος έχει φιλαργυρία, είτε γενική είτε ειδική, κι έχει και προσκολλήσεις. Κι αν ένας πλούσιος χωρίς να κλέψει, -το 'πε παραπάνω- έχει αποκτήσει αγαθά, που σημαίνει ότι αυτό είναι ευλογία Θεού, δεν μπορεί να σωθεί, πώς ένας φτωχός, που προσπαθεί να βγάλει το ψωμί του και κάνει τόσα, θα μπορέσει να σωθεί; Και ο Κύριος τους είπε: «Καλά λέτε. Να ξέρετε ένα πράμα όμως, ότι αυτά που δεν μπορούν να κάνουν οι άνθρωποι τα κάνει ο Θεός». Και πραγματικά, όταν ο άνθρωπος δείξει καλή διάθεση, εμπιστοσύνη στον Θεό και προσπαθεί λιγάκι, ή τουλάχιστον ανοίξει την ψυχή του, τότε ο Κύριος κάμει τα υπόλοιπα. Από μας περιμένει την καλή και αγαθή προαίρεση και τη μικρή προσπάθεια.
Και Κείνος τελειοποιεί τα υπόλοιπα, διότι στην Εκκλησία μας γίνεται το απίστευτο και το ακατόρθωτο, αρκεί εμείς σαν παιδάκια του Χριστού να δείξουμε εμπιστοσύνη στον Κύριο και να προσπαθήσουμε να τηρήσουμε τις εντολές Του με τη δική Του δύναμη και Χάρη διότι και πλούσιοι εσώθηκαν στην Καινή Διαθήκη και στην Εκκλησία, όπως ο αρχιτελώνης Ζακχαίος τον βοήθησε και τον φώτισε ο Θεός.
Εκείνος, όμως, αναζητούσε να ιδεί τον Ιησού ποιος είναι, να Τον γνωρίσει. Και ο Ιησούς τον έσωσε. Μακάρι κι η δική μας ψυχή, αγαπητοί αναγνώσται, να έχει μοναδική αγάπη τον Χριστό, και να μην προσκολλάται στα επίγεια και υλικά μεγέθη και αγαθά.
Τότε και εδώ θα περάσει καλά, και στην αιώνια ζωή θα βρει τον Χριστό και θα Τον έχει πάντοτε.
(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη Το κήρυγμα της Κυριακής)