Στις 3 του Οκτώβρη η Εκκλησία τιμά τη μνήμη του οσίου Ησυχίου του Χωρηβίτου, ό οποίος αναφέρεται στην Κλίμακα του αγίου Ιωάννου του Σιναϊτου, στον έκτο λόγο.
. Ο μοναχός αυτός ζούσε αμελέστατα, χωρίς τό παραμικρό ενδιαφέρον γιά τήν ψυχή του. Κάποτε όμως αρρώστησε τόσο βαριά πού έφτασε στό σημείο νά φαίνεται νεκρός γιά μία ώρα περίπου. Μετά συνήλθε καί παρακάλεσε όσους ήταν εκεί νά φύγουν καί νά τόν αφήσουν μόνο. Έκτισε τότε τήν πόρτα τού κελλιού του κι' έμεινε κλεισμένος μέσα δώδεκα oλόκληρα χρόνια, χωρίς νά μιλήση ποτέ μέ κανένα καί χωρίς νά φάει τίποτ' άλλο πέρα από ψωμί καί νερό. Συλλογιζόταν ακατάπαυστα εκείνα πού είδε στήν έκστασή του τήν ώρα πού φαινόταν σάν νεκρός. Μόνο σάν πλησίασε η ώρα τού θανάτου του, οι άλλοι αδελφοί γκρέμισαν τή χτισμένη πόρτα καί μπήκαν μέσα. Η έκφραση τού προσώπου του δέν άλλαξε όλα αυτά τά χρόνια. Ήταν συνεχώς σάν αφηρημένος, κι' από τά μάτια του έτρεχαν θερμά δάκρυα. Μετά από πολλές ικεσίες, κατόρθωσαν νά τού πάρουν αυτά τά λόγια: «Συγχωρέστε με, αδελφοί! Όποιος γνώρισε τί σημαίνει μνήμη θανάτου δέν θά μπορέσει πιά νά αμαρτήσει!» («Ουδείς μνήμην θανάτου εγνωκώς, δυνήσεται αμαρτήσαί ποτε»). Οι αδελφοί θαύμαζαν, βλέποντας τόν άλλοτε αμελέστατο Ησύχιο νά έχει μεταμορφωθεί τόσο ανέλπιστα. Όταν πιά ξεψύχισε, τόν έθαψαν στό κοιμητήρι. Μά ύστερα από λίγες μέρες τό λείψανό του είχε εξαφανιστεί. Μέ τό θαυμαστό αυτό σημείο τής σωματικής μεταστάσεως, o Κύριος φανέρωσε σέ όλους, όσους θά αποφασίσουν νά διορθωθούν μετά από μεγάλη αμέλεια, πόσο ευάρεστα δέχτηκε τήν μετάνοιά του.Αυτό σημαίνει επίσης ότι εκείνος που διακρίνεται για το χάρισμα της μνήμης του θανάτου ουσιαστικά διέρχεται το στάδιο της αναμαρτησίας και της θεώσεως.
Δηλαδή ο όσιος Ησύχιος ενθυμούμενος τον θάνατο νίκησε τον θάνατο, τον υπερέβη και εξαφάνισε τις συνέπειες του και μετέστη όπως η Παναγία και ο άγιος Ιωάννης ο Θεολόγος.
Πνευματική Ομοιοθεραπευτική , με το όμοιο νικήθηκε το όμοιο, όπως λέει και ο άγιος Ιωάννης της Κρονστάνδης.