O αββάς Ποιμήν άκουσε για τον αββά Νισθερώ , που ήτανε νέος πλην ξακουσμένος για την απάθεια του, κι έγραψε στον γέροντά του να τον στείλει να τον δει.
Σαν ήρθε λοιπόν , τον ρώτηξε ο γέροντας: Αββά Νισθερώ, πώς απόχτησε ςαυτή την αρετή, ώστε όποια στενοχώρια και θλίψη να σού τύχει, να μην μιλάς και να μην ταράζεσαι;
Κι εκείνος δεν έλεγε τίποτα.
Μετά πολλά , είπε
Συχώρεσε με αββά.Στην αρχή που μπήκα στο κοινόβιο είπα στον εαυτό μου:εσύ κι ο γάιδαρος είσαστε ένα · όπως λοιπόν το γαϊδούρι δέρνεται και δεν μιλά , βρίζεται και δεν αποκρίνεται, έτσι θα κάνεις κι εσύ, κατά τον ψαλμωδό που λέγει: «Κτηνώδης εγενόμην παρά σοι, καγώ δια παντός μετά σου».
από το Γεροντικό σε μεταγραφή του κυρ Φώτη Κόντογλου