Η κτηνωδία των νεοφιλελεύθερων κορακιών του ΣΚΑΙ...

«Η γη είναι πλούσια και μπορεί να θρέψει όλο τον κόσμο. Η ζωή μπορεί να είναι ελεύθερη και ωραία αλλά χάσαμε το δρόμο ...; Αυτή τη στιγμή, η φωνή μου φτάνει στ' αυτιά εκατομμυρίων ανθρώπων, απελπισμένων γυναικών, παιδιών, που είναι θύματα ενός συστήματος το οποίο ξέρει μόνο να βασανίζει και να φυλακίζει αθώους. Σ' αυτούς που μ' ακούνε λέω: Μην απελπίζεστε ...; Η δύναμη που αφαίρεσαν από το λαό θα ξαναγυρίσει στο λαό ...; Σ' εσάς. Εσείς είστε ο λαός που έχει τη δύναμη να εφεύρει μηχανές, να εφεύρει την ευτυχία. Εσείς έχετε τη δύναμη να εμπνεύσετε μια όμορφη κι ελεύθερη ζωή, ώστε να είναι μια υπέροχη περιπέτεια. Στο όνομα της δημοκρατίας ας χρησιμοποιήσουμε αυτή τη δύναμη για να ενωθούμε. Να αγωνιστούμε για έναν καινούργιο κόσμο, όπου θα έχει δουλειά για όλους, ένα μέλλον για τους νέους, ασφάλεια για τους ηλικιωμένους ...;». * Απόσπασμα από την ταινία του μεγάλου Τσάρλι Τσάπλιν, «Ο μεγάλος Δικτάτωρ

Υπεράνω όλων... το χρήμα

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΟ LIFTING

«Αν υπήρχε περίπτωση στο νεκρικό μου κρεββάτι να μου αποδειχτεί πως δεν υπάρχει μετά θάνατον ζωή αλλά ούτε και Θεός ακόμα,δε θα μετανοιώσω που πίστεψα σε Αυτόν.

Θα σκεφτώ ότι τίμησα τον εαυτό μου πιστεύοντας σε Αυτόν γιατί αν το Σύμπαν είναι κατι ευκαταφρόνητο, τόσο το χειρότερο.Αλλά το σφάλμα δε θα ανήκει σε εμένα που πίστεψα πως υπάρχει Θεός αλλά στον Θεός ότι δεν υπάρχει.»

ρήση του Ιησουϊτη θεολόγου Αύγουστου Βαλενσέν όπως την μεταφέρει ο Ραούλ Φολλερώ

o πινακας με το νεκροκρέβατο είναι του Ένταρντ Μύνχ (1896)

Μπάμπης Παπαδημητρίου : Καριέρα τραπεζικός υπάλληλος , που έγινε κάτι δημοσιογράφος.

Μια ζωή άνθρωπος των τραπεζών ,στην Εμπορική , στην Τράπεζα της Ελλάδος, και τελικώς στην Eurobank για πολλά χρόνια σε πολλά γραφεία τύπου( αλλιώς λέγονται pay roll). Τώρα τελευταία αλληθωρίζει και προς επιχειρηματία που διαμαρτύρεται.

Σήμερα κάνει την τιμητή της δημοσιογραφίας στον Σκαι. Από τον όμιλο Αλαφούζου τον έχουν πετάξει τρεις φορές έξω στο παρελθόν. Άλλες τόσες από το Βήμα.

Για περισσότερες πληροφορίες και λεπτομέρειες- αλλά και για τον χαρακτήρα του- μπορεί να ρωτήσει κανείς τον άνθρωπο που τον έβαλε στη δημοσιογραφία, τον Νίκο Νικολάου.

Χαρακτηριστικό του Παπαδημητρίου είναι ένα: Πάντα με... το αφεντικό, όπου και να πήγαινε όπου και να δούλευε οι ...;συνάδελφοι του είχαν να το λένε. Ο άνθρωπος υπερέβαλλε εαυτόν για να φανεί αρεστός στο εκάστοτε αφεντικό του, το οποίο όμως συνήθως τον έπαιρνε χαμπάρι και τον πέταγε έξω. Μόνο ο Γιάννης Αλαφούζος , έξυπνος άνθρωπος, μυστηριωδώς δεν τον έχει πάρει χαμπάρι ακόμα.

Φίλοι και συνεργάτες του Γιάννη Αλαφούζου διηγούνται πως ο Παπαδημητρίου «φουσκώνει» και «πυροδοτεί» τον ούτως ή άλλως ευερέθιστο και ευκολόπιστο Γιάννη για να εξυπηρετεί τα δικά του συμφέροντα ή απλώς να τον έχει ...;στην τσίτα και να του δημιουργεί εχθρούς για να φαίνεται χρήσιμος ή πολύτιμος στο αφεντικό.

Μάλλον κάπως έτσι τον παραμύθιασαν ότι ...;αφού θα πάρει δάνειο το «Πρώτο Θέμα» από την Πειραιώς για να αγοράσουν ο Θέμος και ο Καραμήτσος την εφημερίδα, άρα είναι ο Βαρδινογιάννης από πίσω, ως μεγαλομέτοχος ! Καταπληκτικό , όποιον δανειοδοτεί μια τράπεζα ( η οποία τυγχάνει να είναι και συνεργαζόμενη τράπεζα με την εφημερίδα από την πρώτη μέρα) σημαίνει ότι από πίσω είναι κι ένας εκ των μετόχων της, άρα δηλαδή μπορεί να είναι και ο Κ. Αγγελόπουλος.

Βεβαίως η πρεμούρα του Παπαδημητρίου δεν είναι και τόσο αθώα. Γιατί ως παλιός καλός υπάλληλος του Λάτση που ήταν, παρεξηγήθηκε γιατί την Κυριακή το «Θέμα» αποκάλυψε ότι ο φιλαράκος του και εταίρος υπάλληλος του Λάτση στο ΕΛΠΕ( αλλά διορισμένος από το κράτος) Τάσος Γιαννίτσης αρνείται να περικόψει τον μισθό του, που είναι διπλάσιος απ' του πρωθυπουργού.Και έφτασε ο καθ' όλα ευυπόληπτος και ανεξάρτητος «δημοσιογράφος» Παπαδημητρίου να παίρνει και να "πιέζει" τράπεζες να μην δίνουν δάνεια σε δημοσιογράφους να πάρουν πίσω την εφημερίδα τους.

Το είπε άλλωστε και ο ίδιος στον αέρα.

Υ.Γ: Σε έναν πόλεμο αγαπητέ Παπαδημητρίου κερδίζει πάντα ένας. Μπορεί να υπάρχει άμαχος πληθυσμός αλλά μόνο ένας είναι ο νικητής. Επειδή εσένα σου κάπνισε να παρεξηγηθείς για τον Τ.Γιαννίτση που είναι ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟ golden boy(ο Θεός να τον κάνει boy αφού είναι μεγάλος πια) τα βάζεις με σταθμό και εργαζόμενους;

Ε, τώρα θα φας και τις γρήγορες για να συνέλθεις.Από εμάς που δεν μας νοιάζει. Η εφημερίδα ας κάθεται να σε κοιτάζει. Εμείς είπαμε ότι μπαίνουμε σε πολέμους μόνοι μας. Μας ερεθίζει πως να το πούμε;Όταν χτυπάς κάποιους πρέπει να είσαι έτοιμος για όλα.Απάντα τώρα στην άλλη γραμμή που σε ζητάνε....

(το παραπάνω κείμενο είχε δημοσιευθεί στο «Τρωκτικό».Μετά τη δολοφονία του Σωκράτη Γκιόλια εξαφανίστηκε όπως και πολλά άλλα , που δε βολεύουν το ΠΑΣΟΚ και τα εξαπτέρυγα του. Και ο νοών νοείτω..... O χαρακτηρισμός Μπάμπης ο παραφλού-κατά παράφραση της παλιάς ροκιάς «Μπάμπης ο φλού» είναι  copyright  του διαδικτυακού φίλου Φίλιππου.)

Οι άνθρωποι λένε πως αν βλέπανε ένα θαύμα θα πιστεύανε.Γιατί βεβαιώνουνε ότι θα κάνανε πράγμα που δεν γνωρίζουν; Το κάνουνε γιατί φαντάζονται πως αυτή η πιστη δεν είναι άλλο  τίποτα παρά να λατρεύει κανείς τον Θεό και να κουβεντιάζει μαζί Του, όπως τα νοιώθει το μυαλό τους.Αλλά η αληθινή πίστη ε'ιναι να γίνεται ο άνθρωπος ένα τίποτα μπροστά στον κύριο του παντός που τον εξοργίσαμε τόσες φορές και που μπορεί να μας καταστρέψει δίκαια , σε κάθε στιογμή, και να παραδεχτεί πως δε μπορεί μοναχός του να κάνει τίποτα, δίχως Εκείνον, και πως είναι τέτοιος που να γυρίζει ο Θεός το πρόσωπο Του από δαύτον, τον  αμαρτωλό. Και να γνωρίζει πως μάς χωρίζει από τον θεό μια μεγάλη αμαρτία, και πως δίχως κάποιον που να μεσιτέψει , δεμπορούμε να σιμώσουμε στον Κύριο.

Μη σας φαίνεται παράξενο σαν βλέπετε  κάποιους απλοϊκούς  ανθρώπους που πιστεύουνε δίχως να συλλογίζουνται. Ο Θεός τους αξιώνει να αγαπούνε Εκείνον και να μισούνε τον εαυτό τους.Γέρνει την καρδιά τους στην πίστη Του..Κανένας άνθρωποςδεν πιστεύει ποτές με μιά πίστη αληθινή κι ωφέλιμη στην ψυχή, αν δεν γείρει την καρδιά του ο Κύριος.Και πιστεύει από την ώρα που θα την γείρει.Αυτό το γνώριζε ο Δαυίδ , για τούτο έλεγ: «Κλίνον την καρδίαν μου εις τα μαρτύρια σου και μη εις πλεονεξίαν » (Ψαλμ.ριη΄,36)

Όσοι πιστεύουνε χωρίς να διαβάσουνε την Αγία Γραφή , τ΄ αξιώνουνται επειδής έχουνε μέσα τους κάποια αγιασμένη κλίση, και γιατί όσα ακούνε να λένε για τη θρησκεία μας όποιοι τη μελετήσανε , συμφωνάνε με τούτη την κλίση τους

Ομολογώ πρόθυμα πως ένας τέτοιος χριστιανός, σαν κι αυτούς που πιστεύουνε δίχως να΄χουνε ανάγκη κάποια απόδειξη, δε θα΄χει τίποτα να πει που με δαύτο να μπροέσει να γυρίσει στην πίστη έναν άπιστο οπού θε να΄χει να πεί πολλά από μέρους του.Εκείνοι όμως που γνωρίζουνε τα αληθινά σημάδια της πίστης , θα καταλάβουνε πως αυτός ο χριστιανός είναι φωτισμένος αληθινά από τον Θεό, μ΄όλο που δεν μπορεί να το αποδείξει ο ίδιος

Βίος και πολιτεία του Βλάσιου Πασκάλ. Πηγή ζωής. -Φώτης Κόντογλου-εκδ.Αστήρ ,1975 Β΄Έκδοση  σελ 34-35

Συμπολίτη μου,γι΄αυτούς είσαι πια μόνο ένας barcode

  Οι δύο μεγάλες εντολές (Ματθ. κβ΄  35-46)

Δεκάτη πέμπτη Κυριακή του Ματθαίου (Ματθ. κβ  35-46)  σήμερα, αγαπητοί, και η μνήμη του αγίου προφήτου Ζαχαρίου, πατρός του Τιμίου Προδρόμου.

Το άγιο Ευαγγέλιο της ημέρας μάς μεταφέρει στην Ιερουσαλήμ, λίγο προ του Σταυρικού Πάθους του Κυρίου μας. Σκοπίμως η Εκκλησία τοποθετεί αυτές τις ευαγγελικές περικοπές τις Κυριακές προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, για να δημιουργήσει το κλίμα για τη μεγάλη αυτή ημέρα της Παγκοσμίου Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, που 'ναι μια δεύτερη Μεγάλη Παρασκευή. Ο Χριστός μας, λοιπόν, ευρίσκεται  στη θεοκτόνο Ιερουσαλήμ - είναι οι τελευταίες ημέρες. Οι Γραμματείς, Φαρισαίοι, Αρχιερείς και όλοι οι εχθροί Του έχουν συνασπιστεί εναντίον Του και προσπαθούν να Τον παγιδεύσουν με πονηρές ερωτήσεις και ό,τι άλλο. Ο Ιησούς απαντά κατά τρόπο θεϊκό, αποστομωτικό και πολύ διδακτικό.

Στην περικοπή τη σημερινή βλέπουμε να Τον πλησιάζει ένας νομοδιδάσκαλος, διδάσκαλος του Νόμου του Μωυσέως, ένας ιεροκήρυκας, θα λέγαμε, της εποχής εκείνης και Τον ρωτά -θέλοντας να Τον περιπλέξει ή να Τον φέρει τάχα σε δύσκολη θέση- ποια είναι η πρώτη και μεγάλη εντολή στον Νόμο του Μωυσή. Ο Κύριος του απαντά: «Η αγάπη στον Θεό. Να αγαπάς τον Θεό με όλη σου την καρδιά, με όλη σου την ψυχή, με όλη σου τη σκέψη, με όλο σου το είναι. Κι υπάρχει και δεύτερη εντολή όμοια με την πρώτη: να αγαπάς τον πλησίον σου όπως τον εαυτόν σου». Αλήθεια είναι αυτό. Ο άνθρωπος είναι πλασμένος να αγαπά τον Θεό και να αγαπά και τον πλησίον. Αν δεν αγαπά τον Θεό και δεν αγαπά και δεν διακονεί τον πλησίον στο όνομα του Θεού, τότε δεν ζει,δεν υπάρχει, είναι ακοινώνητος, είναι κολασμένος, είναι σε δύσκολη και δυσπερίγραπτη κατάσταση.

Στη συνέχεια του ιερού Ευαγγελίου, της Κυριακής της ΙΕ του Ματθαίου, έχουν έλθει γύρω από Τον Χριστό, μαζί με τον νομοδιδάσκαλο που Τον ρώτησε, οι Φαρισαίοι, οι αμείλικτοι εχθροί  Του. Τους έβλεπε ο Ιησούς, διάβαζε τις ψυχές τους, στενοχωριότανε, άκουσαν την απάντηση που έλαβε ο νομοδιδάσκαλος περί αγάπης Θεού και ανθρώπου και τους ερωτά: «Εσείς τι γνώμη έχετε για τον Χριστό; Ποιου είναι γιος;». Εκείνοι του απαντούν: «Του Δαβίδ». Εκείνος, συνεχίζοντας, ο Ιησούς μας δηλαδή, τους λέει: «Και πώς, τότε, ο Δαβίδ γράφει στους Ψαλμούς πως είπε ο Κύριος στον Κύριό Του να κάτσει στα δεξιά Του, μέχρι να βάλει τους εχθρούς Του κάτω από τα πόδια Του; Κι αφού είναι γιος του Δαβίδ, πώς ο Δαβίδ Τον αποκαλεί Κύριο;». Ο Ιησούς κατά το ανθρώπινο είναι γιος του Δαβίδ, αλλά είναι όμως και ο Υιός του Θεού, που κατά αυτόν τον τρόπο είναι και Κύριος του Δαβίδ.

Δηλαδή ο Ιησούς ήθελε να τους πει καθαρά: «Εγώ είμαι ο Μεσσίας. Εγώ είμαι ο Μεσσίας! Εσείς δεν με θέλετε, παρότι ξέρετε ότι είμαι ο Μεσσίας και με μισείτε γιατί δεν είστε εκ του Θεού, ούτε εκ  του Αβραάμ, αλλά εκ του πατρός υμών του διαβόλου». Κι η μεγαλύτερη αμαρτία, αδελφοί, είναι να μισεί κανείς το καλό, γιατί είναι καλό. Αυτή είναι η αμαρτία του διαβόλου και δεν υπάρχει χειρότερη. Κι αφού τους ρώτησε αυτό που προείπαμε ο Ιησούς, εκείνοι δεν απάντησαν, φιμώθηκαν, κατάλαβαν ότι ο Ιησούς, ο Θεάνθρωπος Ιησούς, ο Μεσσίας Κύριος τα ήξερε όλα! Από εκείνη την ημέρα δεν Τον πείραξαν πάλι, ούτε έκαναν τίποτε εναντίον Του. Ετοίμαζαν, όμως, τη μεγάλη επιβουλή, τη Σταυρική Του Θυσία.

 Εμείς ας αγαπάμε τον Ιησού μας Χριστό, τον ενανθρωπήσαντα Θεό, τον Μεσσία μας, την πρώτη και την υστερνή μας αγάπη.

Μην Τον αφήνουμε. Ας Του δίνουμε την καρδιά μας, τη δύναμή μας, τη σκέψη μας, τη στοργή μας. Και ύστερα στο όνομά Του ας αγαπάμε τον πλησίον. Πλησίον είναι αυτός που έχει γίνει από την ίδια δημιουργική πνοή, τη θεϊκή, κι από το ίδιο χώμα. Ο κάθε άνθρωπος.

Τότε, αν έχουμε αυτή τη διπλή αγάπη, είμαστε ευτυχισμένοι και θα γίνουμε ευτυχέστεροι στην αιώνια ζωή και βασιλεία. Κοντά στον Χριστό μας και με τους αδελφούς μας. Αμήν.

Καλή εκκλησιαστική χρονιά! Και κάθε καλό και ωραίο σε όλους.

Toυ αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη

Εχθές μετάλαβα φώς

Τώρα πια γνωρίζω ότι το βράδυ

Θα ξεδιψάσω με δάκρυ...

π.Χαράλαμπος Π.

Mάθε με Θεέ μου την Αγάπη,

και βόηθα με ν αντέχω τους πόνους της...

Mιχαήλ Α.

Εκδήλωση-Συζήτηση  ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑ MARINALEDA ή αλλιώς...πως η ΟΥΤΟΠΙΑ γίνεται ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Oμιλητής: Juan Manuel Sanchez Gordillo (δήμαρχος της αυτόνομης κοινότητας την Μαριναλέντα) ΔΕΥΤΕΡΑ 13 ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ στις 20:00 ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ H Marinaleda, μια κοινότητα 2645 κατοίκων στην Ανδαλουσία, δεν έχει ανεργία, δεν έχει αστυνομικούς, η στέγαση, η εργασία, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση και η υγεία θεωρούνται δικαίωμα. "Η γη δεν ανήκει σε κανέναν, η γη δεν αγοράζεται, η γη ανήκει σε όλους! Εφαρμόζουμε μια συμμετοχική δημοκρατία, αποφασίζουμε για όλα, από τους φόρους ως τις δημόσιες δαπάνες, σε μεγάλες συνελεύσεις. Πολλά κεφάλια δίνουν πολλές ιδέες"

ΠΗΓΗ ΒΟΤΑΝΙΚΟΣ ΚΗΠΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗΣ

σημ .Misha: θα ήθελα σε αυτες τις πρωτοβουλίες να έβλεπα  μπροστάρηδες παπάδες και θεολόγους, όπως συνέβαινε με  τον παπα Γιώργη Πυρουνάκη, τον ποιητή των Σαντινίστας Ερνέστο Καρντενάλ , τον όσιο Χριστοφόρο Παπουλάκο, τον κυρ Νίκο Ψαρουδάκη, τον παπα Ηλία Υφαντή. Αντ αυτού οι περισσότεροι «εκκλησιαστικοί» συναγελάζονται με τους ισχυρούς του χρήματος και της πολυδιεφθαρμένης ευρωλιγουριάς, στοχεύοντας όχι στην υπηρεσία του λαού τού Θεού αλλά στη διατήρηση των προνομιών τους. Και μένουμε με την πίκρα πως η κοινοκτημονική θεόσδοτη Παράδοση του Γένους μας σαπίζει στις βιβλιοθήκες .....

Ε ρε αυτό το αναθεματισμένο το διαδίκτυο...δε σ αφήνει ν αγιάσεις Μπουμπούκο!

Ακούστε τον με πόση θέρμη διαφημίζει το, χυδαία αντιχριστιανικό, βιβλίο του νεοπαγανίζοντος Καλόπουλου...

Λέμε για γέλιο μέχρι δακρύων με την μεταμορφωτική δεινότητα της Μνημονιακής φράξιας του Κωλοτούμπα...

H Θεοτόκος στην ορθόδοξη θεολογία υποδηλώνει την αλληλοπεριχώρηση της ζωής του κτιστού με τη ζωή του ακτίστου. Είναι το οικειότερο πρόσωπο στο οποίο καταφεύγει στις λύπες και στις χαρές του ο πιστός. Κεχαριτωμένη, αμετάθετη ελπίδα, ανάδοχος των δοκιμασιών. Στο πρόσωπό της νικήθηκαν οι όροι της φύσεως, εφ' ω και υμνείται ως «η μετά τόκον παρθένος και η μετά θάνατον ζώσα».  Απειράριθμα προσκυνήματα διάσπαρτα σ' ολόκληρη την ελληνίδα γη διασαλπίζουν την ευλάβεια των Ελλήνων στη Μητέρα του Θεού. Θεοτόκος, Αειπάρθενος και Παναγία είναι τα τρία κύρια επίθετα με τα οποία η Εκκλησία μας την τιμά. Η Παναγία υπήρξε «συνεργός της οικονομίας» - με το εκκλησιαστικό βεβαίως νόημα του όρου. «Αυτό ακριβώς σημαίνει ανθρώπινη ελευθερία» (π.Γ. Φλωρόφσκυ). Η πίστη στόλισε τη Μεγαλόχαρη με εκατοντάδες κοσμητικά που οι ιεροί υμνογράφοι αξιοποίησαν στην εκκλησιαστική ποίηση ολόκληρου του ενιαυτού, αλλά κατ' εξοχήν τον Δεκαπενταύγουστο. Στη ζωντανή και ανανεούμενη παράδοση του ελληνισμού η Γιορτή της Παναγίας είναι το Δεύτερο Πά- σχα. Λαμπρή όσο και η Ανάσταση. Για τον ελληνικό κόσμο η Παναγία είναι πάντοτε «γέφυρα μετάγουσα εκ της γης εις ουρανόν». Στις μεγάλες και τις μικρές ώρες και τις επώδυνες της Ιστορίας, όπως εκείνες της Αλώσεως, οι δοκιμαζόμενοι πιστοί αντλούν παρηγοριά και ελπίδα από Εκείνην αλλά καθώς τη νιώθουν τεθλιμμένη για τα πάθη τους τολμούν αμφίδρομα να την παρηγορήσουν: «Σώπασε κυρά Δέσποινα / και μην πολυδακρύζεις   Πάλι με χρόνια με καιρούς / πάλι δικά μας θα 'ναι»! Το φως και η ζωή αναβλύζουν από τη μυστηριακή χάρη της Μεγαλόχαρης. Στις άγριες μέρες που περνούμε η Γιορτή της Κοιμήσεως είναι σταθμός ανεφοδιασμού με απαντοχή και αφοβία και σθένος ψυχικό, εξαιρετικά αναγκαία για όλους μας.

Το «σύστημα» διαθέτει μέσα -επικοινωνιακά- να απενοχοποιήσει εαυτό και να μετακυλίσει τις ενοχές στους πολίτες. Ληρώδης παραλογισμός: όποιος δεν στηρίζει τα «μέτρα» -αυτά που του κόβουν το μεροκάματο και τον κάνουν άνεργο- θέλει τη χρεοκοπία! Τους ξεσκέπασε προορατικά ο μέγας ταπεινός  Μακρυγιάννης στο «Τετράδιό» του (σ. 201): «Ηφερε ο πιστικός τους λύκους εις τα πρόβατα, και τα καταφάνισαν και τ' αφανίζουν, ότι θέλει τα δικά του δικά του και τα δικά μας δικά του και το λύκο νέτο».  Ζούμε τη ρεαλιστική διάσταση της Ιστορίας όπου οι πραγματικότητες είναι απροκάλυπτες, και τώρα ακόμη βιαιότερες και απανθρωπότερες. Το ευαγγελικό μήνυμα που είναι και το απόσταγμα της Εορτής λέει ότι η ενεστώσα κατάσταση του κόσμου είναι πρώτον αξιόμεμπτη και δεύτερον υπερβάσιμη. Υπερβάσιμη με τη βούληση και δράση των ανθρώπων που στοχεύουν στην υπερνίκηση των νόμων της ζούγκλας και την οικοδόμηση μιας κοινωνίας αγάπης και ελευθερίας, ετερότητας και κοινότητας. Η Εκκλησία μόνη αυτή έχει τη δύναμη να ικανοποιήσει τη δίψα και την πείνα των ανθρώπων για αληθινή ζωή. Ο Χριστός ήρθε «ίνα ζωήν έχωσι και περισσόν έχωσι οι άνθρωποι». Η πλέον αμετάκλητη είδηση της Ιστορίας είναι ότι «τεθανάτωται ο θάνατος». Η χριστιανική συνείδηση καταδικάζει τη διανθρώπινη εκμετάλλευση και υπερασπίζεται το δίκαιο των θυμάτων πάσης εκμετάλλευσης. «Η οικονομία πρέπει να υπάρχει για τον άνθρωπο και όχι ο άνθρωπος για την οικονομία» (Μπερντιάγιεφ, Ο Χριστιανισμός και η πάλη των τάξεων, '71). H  Μεγαλόχαρη είναι η Παναγιά του Γένους των Ελλήνων. Η Μάνα τους και η Υπέρμαχος Στρατηγός τους. Φυσικό επακόλουθο της αλήθειας που επεσήμανε ο επιφανέστερος σύγχρονος ορθόδοξος θεολόγος, ο π. Φλωρόφσκυ: «Το να είμαστε χριστιανοί σημαίνει να είμαστε Ελληνες, μια και η Καινή Διαθήκη, την ύψιστη αυθεντία της οποίας αποδεχόμεθα, είναι διά παντός ένα ελληνικό βιβλίο».  

Άρθρο του Στέλιου Παπαθεμελή, προέδρου της Δημοκρατικής Αναγέννησης, δημοσιευμένο  τον Δεκαπενταύγουστο.Νομίζω πως δεν είναι παράταιρο μια μέρα πριν τη γιορτή των Γενεθλίων της Θεομάνας.       

Στη γερόντισσα Ταρσώ χρωστά, σε μεγάλο βαθμό, τούτο το ιστολόγιο την ύπαρξη του....

Η δημοσίευση αυτή αφιερώνεται στην αδελφή Ι., οιωνεί  συνασκήτρια και ευλαβουμένη την  αγία γερόντισσα, με την θερμή ευχή η ζωή της να ακολουθήσει   πιο εύβατα μονοπάτια, από τούδε και στο εξής...  ,

H δια Χριστόν σαλή Ταρσώ της Μονής Κερατέας σημάδεψε με την παρουσία της μία περίοδο 50 περίπου ετών.Η κατά κόσμον Ταρασία Ζαγοραίου γεννήθηκε το 1910 στην Άνδρο και έτυχε αρτίας μορφώσεως.Από την ηλικία των 14 ετών παρουσίασε δείγματα της μελλοντικής της εξελίξεως και άρχισε να εκδηλώνει το χάρισμα της διοράσως.Το 1942 οι δικοί της την πήγαν «με το ζόρι» σε ψυχιάτρους και εκείνοι διέγνωσαν σχιζοφρε΄νεια και την υπέβαλαν σε χειρουργική επέμβαση!Για του ψυχιάτρους γράφει ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Ααθηνών Ιω.Κορναράκης 

«Για τους ψυχιάτρους γράφει ο Καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ιω. Κορναράκης η Ταρσώ είχε κάποια πειστικά ευρήματα μιας τέτοιας ψυχοπαθολογίας. Ισχυρίζετο, ότι άκουγε φωνές κακοιμημένων, είχε το στοιχείο της επίμονης και άλογης φυγής από τις κοινωνικές σχέσεις, ζητούσε την μόνωση. Αλλά οι ψυχίατροι δεν μπορούσαν φυσικά να αντιληφθούν τις πνευματικές αφετηρίες της, κατ' αυτούς παράλογης συμπεριφοράς». Ασθενής με ψυχιατρική βεβαίωση η Ταρσώ, οδηγήθηκε το 1949 από την μητέρα της (η οποία οικογενειακώς ακολουθούσε το Παλαιό Εορτολόγιο) στην Μονή Παναγίας Κερατέας, με την ελπίδα να θεραπευθεί από τον Κτίτορα της Μονής Επίσκοπο Ματθαίο (Αρχιεπίσκοπο της Εκκλησίας των Γ.Ο.Χ. Ελλάδος, + 1950). Κατά μία μαρτυρία η Ταρσώ πράγματι θεραπεύθηκε, αλλά ο επ. Ματθαίος της ζήτησε να υποκριθεί πλέον την σαλή, για την αγάπη του Χριστού! Το βέβαιο είναι, ότι η Ταρσώ δεν έφυγε ποτέ από το μοναστήρι, αλλά έζησε 48 ακριβώς χρόνια στο δάσος γύρω από αυτό, σε πρόχειρες καλύβες που έφτιαχνε μόνης της, υποκρινόμενη την σαλή, εκτεθειμένη στις καιρικές μεταβολές και κυρίως στις προσβολές και την περιφρόνηση των αθρώπων, ακόμη και μοναζουσών! Μόνον τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής της, δέχθηκε λόγω ηλικίας και κακοπαθείας να μείνει σε κελλί και να δεχθεί κάποιες περιποιήσεις. Κοιμήθηκε ειρηνικά την 7η Οκτωβρίου 1989 και ενταφιάσθηκε στην μονή. Κατά την ανακομιδή της τα Λείψανά της ευωδίασαν! Μέρος του δέρματός της που φυλάσσεται στο Παρεκκλήσιο της οσ. Ξένης της δια Χριστόν Σαλής Μάνδρας Αττικής, παραμένει αδιάφθορο! (Ιω. Κορναράκη, «Ταρσώ η δια Χριστόν Σαλή», 2003).

"Αν δε φαντάζεσαι φωτιές, με κάρβουνα μην παίζεις" λέει στον Τρελλό του ο εξαίρετος Μίλτος Πασχαλίδης (όσο έχουμε τέτοια παιδιά, έχουμε ελπίδες).

Ιδού οι πλήρεις στίχοι.

........Καλότυχο ζευγάρι, Ιωακείμ και Άννα, όλη η κτίση σας ευγνωμονεί. Γιατί με τη μεσολάβησή σας δώρισε η πλάση στο Δημιουργό το πιο υπέροχο απ' όλα τα δώρα· πολυσέβαστη Μητέρα, μοναδική, άξια του Πλάστη. Ευλογημένος είσαι Ιωακείμ, απ' όπου βγήκε το ακηλίδωτο σπέρμα. Θαυμαστή μήτρα της Άννας, που μέσα της αναπτύχθηκε σιγά - σιγά, σχηματίσθηκε και γεννήθηκε πανάγιο βρέφος. Γαστέρα, που κυοφόρησες μέσα σου τον έμψυχο ουρανό, πλατύτερο από την απεραντοσύνη των ουρανών. Αλώνι, που κράτησες επάνω σου τη θημωνιά του ζωοποιού σιταριού, όπως το δήλωσε ο ίδιος ο Χριστός: «Αν δεν πέσει ο κόκκος του σιταριού στη γη και πεθάνει, παραμένει ολομόναχος». Μαστοί που θηλάσατε εκείνη, που έθρεψε τον τροφοδότη του κόσμου. Θαυμάτων θαύματα και παραδόξων παράδοξα. Γιατί έτσι έπρεπε, ν' ανοίξει με τα θαύματα ο δρόμος, απ' όπου με τρόπο ανέκφραστο, από αγάπη, κατέβηκε κοντά μας ο Θεός για να σαρκωθεί. Αλλά πως να προχωρήσω περισσότερο ; Το μυαλό μου σαστίζει, φόβος και λαχτάρα με κυριεύουν. Η καρδιά μου χτυπάει και η γλώσσα μου δέθηκε. Δεν αντέχω στη χαρά, με καταβάλλουν τα θαύματα, ο πόθος με γεμίζει ενθουσιασμό. Ας νικήσει λοιπόν ο πόθος, ας υποχωρήσει ο φόβος, ας τραγουδήσει η κιθάρα του Πνεύματος : «Ας χαρούν οι ουρανοί κι' ας πηδήσει απ' τη χαρά της η γη». ........... Καλότυχο ζευγάρι, Ιωακείμ και Άννα, κι αληθινά αγνότατο. Απ' τον καρπό των σπλάγχνων σας γίνατε γνωστοί, καθώς είπε ο Κύριος κάπου : «Θα τους γνωρίσετε καλά από τους καρπούς που θα κάνουν». Με τη ζωή σας δώσατε χαρά στο Θεό και γίνατε άξιοι της κόρης που γεννήσατε. Ζώντας τη ζωή σας με αγνότητα και αγιότητα καρποφορήσατε το στολίδι της παρθενίας, παρθένο προτού να γεννήσει, παρθένο την ώρα που γεννούσε, και παρθένο αφού γέννησε, τη μοναδική που μένει και σε νου και σε ψυχή και σε σώμα πάντοτε παρθένος. Έτσι έπρεπε να γίνει, η παρθένος που βλάστησε απ' τη δική σας αγνότητα να γεννήσει σωματικά το μονάκριβο, μονογέννητο φως, με την ευδοκία εκείνου που το γέννησε ασώματα. Φως που δεν γεννάει, αλλά πάντοτε γεννιέται από φως, που η γέννηση είναι η ξεχωριστή προσωπική του ιδιότητα. Σε πόσα θαύματα και σε πόσες συμφωνίες έγινε εργαστήριο αυτή η Κόρη! Αφού γεννήθηκε από στείρα, γέννησε με τρόπο παρθενικό Εκείνον, που ένωσε θεότητα και ανθρωπότητα, πόνο και απάθεια, τη ζωή και το θάνατο, για να νικηθεί έτσι σ' όλα το χειρότερο από το καλύτερο. Κι' όλα αυτά για τη δική μου σωτηρία, Δέσποτα. Τόσο πολύ μ' αγάπησες, ώστε μ' έσωσες όχι με αγγέλους, ούτε με κάποιο άλλο δημιούργημα, αλλά όπως ακριβώς εσύ ο ίδιος με έπλασες την πρώτη φορά, έτσι πάλι εσύ ο ίδιος εργάσθηκες και για την ανάπλασή μου. Γι' αυτό χορεύω και λέω μεγάλα λόγια και νιώθω μεγάλη χαρά, και ξαναγυρίζω πάλι πίσω στη πηγή των θαυμάτων και πλημμυρισμένος με το νάμα της ευθυμίας, αρπάζω την κιθάρα του Αγίου Πνεύματος και θεϊκό ύμνο τραγουδώ στη γέννηση της. Ιωακείμ και Άννα, ζευγάρι λογικά τρυγόνια σωφρονέστατο! Εσείς, με το να κρατήσετε το φυσικό νόμο της σωφροσύνης, αξιωθήκατε με δώρα υπερφυσικά· γεννήσατε τη Μητέρα του Θεού, την ανέγγιχτη από άνδρα. Εσείς, αφού ζήσατε με ευσέβεια και οσιότητα μέσα στα όρια της ανθρώπινης φύσεως, γεννήσατε την ανώτερη από αγγέλους Κόρη, την Κυρία των αγγέλων. Ω Κόρη, πανέμορφη και γλυκύτατη. Κρίνο που ξεφύτρωσες ανάμεσα στ' αγκάθια, από την πιο ευγενική και βασιλική ρίζα του Δαβίδ. Χάρη σε Σένα, Παρθένε, πλουτίσθηκε η βασιλεία με την ιεροσύνη. Χάρη σε Σένα μετακινήθηκε ο νόμος και ανακαλύφθηκε το πνεύμα, που κρυβότανε κάτω από το γράμμα, αφού η ιερατική εξουσία πέρασε από τη λευιτική στη δαβιτική φυλή. Ρόδο,(τριαντάφυλλο) που ξεφύτρωσες μέσα από τ' αγκάθια των Ιουδαίων, και πλημμύρισες με το θεϊκό σου άρωμα τα σύμπαντα. Κόρη του Αδάμ και Μητέρα του Θεού. Ευλογημένη η μέση και τα σπλάγχνα απ' όπου βλάστησες. Ευλογημένη η αγκαλιά που σε κράτησε και τα χείλη που απολαύσανε τα αγνά σου φιλιά, δηλ. τα χείλη των γονιών σου μονάχα, για να μείνεις πάντοτε, σ' όλα παρθένος. ........9. «Αμπέλι καλοκλήματο» βλάστησε απ' την Άννα, κι άνθισε σταφύλι ολόγλυκο, πιοτό θεϊκό, να το πιουν οι άνθρωποι να ζήσουν στον αιώνα. Ο Ιωακείμ και η Άννα έσπειραν «δικαιοσύνη» και θερίσανε «καρπό ζωής». Φωτισθήκανε με το «φως της γνώσεως» και ψάξανε να βρουν τον Κύριο, και τους βρήκε καρπός δικαιοσύνης. Ας πάρει θάρρος η γη και «γεμίστε χαρά τα παιδιά της Σιών για τον Κύριο και Θεό σας», γιατί πρασίνισε η έρημος. Η στείρα καρποφόρησε. Ο Ιωακείμ και η Άννα σαν μυστικές κορφές βουνών στάλαξαν γλύκα. Νιώσε χαρά, ευλογημένη Άννα, γιατί γέννησες κορίτσι. Γιατί αυτή η κόρη θα γίνει Μητέρα του Θεού, πύλη του φωτός, πηγή της ζωής, και θα εξαφανίσει το έγκλημα της γυναίκας. 12 ............................ Ιερό ζευγάρι, Ιωακείμ και Άννα, δεχτείτε από μένα τούτη την ομιλία στη γεννηση της Μαρίας. Κόρη του Ιωακείμ και της Άννας και Δέσποινα μου, δέξου τα λόγια  του αμαρτωλού δούλου σου, που ο πόθος όμως τον καίει κι απόκτησε Εσένα μοναδική ελπίδα χαράς, προστάτισσα του βίου του. Και μεσίτριά του κοντά στον Υιό σου και εγγύηση για τη σωτηρία του. Σκόρπισε πέρα το βαρύ φορτίο των αμαρτιών μου, και διάλυσε το σύννεφο, που μου σκοτίζει το μυαλό και το παχύ στρώμα της ύλης. Σταμάτησε τους πειρασμούς και κυβέρνησε μ' επιτυχία τη ζωή μου, και, παίρνοντας με απ' το χέρι, οδήγησε με ψηλά στην ουράνια ευτυχία, και στον κόσμο σου δώσε δώρο την ειρήνη. Και σ' όλους τους κατοίκους της πόλεως μας, τέλεια την χαρά και την αιώνια σωτηρία, με τις παρακλήσεις των γονιών σου κι όλων των ανθρώπων της Εκκλησίας. Απόσπασμα από  Ομιλία του Αγίου Ιωάννου του Δαμασκηνού στην Γέννηση της Θεοτόκου

πηγή

Ο μακάριος Αββάς Παύλος ο απλούς διηγήθηκε το εξής γεγονός.

Είχα έναν μαθητή, ο οποίος χωρίς εγώ να το γνωρίζω έπεφτε σε διάφορες αμαρτίες. Συνέβη λοιπόν και αυτός απέθανε.

Και προσευχήθηκα στον Θεό εκτενώς, παρεκάλεσα και την Αγίαν Θεοτόκο, να μου φανερωθή με ποιούς ευρίσκεται η ψυχή του μετά την έξοδο από το σώμα. Πέρασα αρκετές ημέρες στην προσευχή και τότε ήλθα σε έκστασι.

Και βλέπω τον μαθητή μου να βαστάζεται από δύο αγνώστους και να μην έχη καμμιά ενέργεια ούτε ψυχική ούτε σωματική, ούτε ωμιλούσε καθόλου, αλλά ήταν ωσάν απολιθωμένος. Εγ| ήμουν σε μεγάλη αγωνία ...;

Τότε, σαν να μου ήλθε θεϊκή έμπνευσι, θυμήθηκα αυτό που είπε ο Κύριος: «Τον μη ενδεδυμένον ένδυμα γάμου, δήσαντες αυτού χείρας και πόδας, εμβάλετε εις το σκότος το εξώτερον· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων» ...;

Οταν συνήλθα από την έκστασι, άρχισα να λυπούμαι υπερβολικά και να αδημονώ. Εκανα ελεημοσύνες το κατά δύναμιν υπέρ της ψυχής του και Θείες Λειτουργίες. Παρακαλούσα την Αγίαν Θεοτόκο να ελεηθή αυτός. Παρακαλούσα επίσης υπέρ αυτού τον φιλάνθρωπο Θεό. Και άρχισα να κοπιάζω στην άσκησι και να ξηροφαγώ, ενώ είχα φθάσει σε τόσο βαθύ γήρας.

Μετά λοιπόν από ολίγες ημέρες, βλέπω την Παναγία Θεοτόκο, η οποία μου είπε: «Γιατί λυπείσαι και αδημονείς, παππούλη;». Εγ| απάντησα: «Για τον αδελφό, Δέσποινά μου, διότι τον είδα σε κακή κατάστασι ...;». Αυτή απεκρίθη και είπε: « Εσύ δεν ήσουν που παρεκάλεσες, επειδή ήθελες να τον ιδής; Να λοιπόν, πληροφορήθηκες ...;».

Και εγώ είπα: «Ναι, σε ικετεύω, εγώ παρεκάλεσα, αλλά δεν ήθελα να τον ιδώ στην κατάστασι αυτή. Διότι σε τι μου χρησιμεύει να τον ιδώ και να κλαίω και να πονώ; ...;». 

Την άλλη ημέρα είδα (σε έκστασι) πάλι τον αδελφό να έρχεται προς εμένα περιχαρής, να προχωρή μόνος του, να γελάη ...; Και μου λέγει: «Οι πρεσβείες σου, πάτερ, έκαμψαν την Παναγία Θεοτόκο, διότι σε αγαπάει υπερβολικά ...; Και παρεκάλεσε τον Σωτήρα να λυθώ από τα δεσμά, διότι ήμουν περιεσφιγμένος με τα σχοινιά των αμαρτιών μου ...;».

Οταν ο αδελφός είπε αυτά τα λόγια, εγώ γέμισα από χαρά. Και αμέσως είδα την Παναγία Θεοτόκο και μου λέγει: « Ελαβες πληροφορία, Γέροντα, έστω και τώρα; ...;». Εγ| αποκρίθηκα: «Ναι, Δέσποινά μου, και χάρηκα πάρα πολύ, διότι είδα αυτόν να είναι σε άνεσι ...;». Εκείνη μου απάντησε: «Πήγαινε λοιπόν και να θυμάσαι πάντοτε τον αδελφό με προσευχές, με ελεημοσύνες και με Θείες Λειτουργίες ...; Διότι βοηθάει υπερβολικά τους κοιμηθέντας η ελεημοσύνη και η Λειτουργία».

απο το Μέγα Γεροντικό

Ο μακάριος Αββάς Παύλος ο απλούς διηγήθηκε το εξής γεγονός.

Είχα έναν μαθητή, ο οποίος χωρίς εγώ να το γνωρίζω έπεφτε σε διάφορες αμαρτίες. Συνέβη λοιπόν και αυτός απέθανε.

Και προσευχήθηκα στον Θεό εκτενώς, παρεκάλεσα και την Αγίαν Θεοτόκο, να μου φανερωθή με ποιούς ευρίσκεται η ψυχή του μετά την έξοδο από το σώμα. Πέρασα αρκετές ημέρες στην προσευχή και τότε ήλθα σε έκστασι.

Και βλέπω τον μαθητή μου να βαστάζεται από δύο αγνώστους και να μην έχη καμμιά ενέργεια ούτε ψυχική ούτε σωματική, ούτε ωμιλούσε καθόλου, αλλά ήταν ωσάν απολιθωμένος. Εγ| ήμουν σε μεγάλη αγωνία ...;

Τότε, σαν να μου ήλθε θεϊκή έμπνευσι, θυμήθηκα αυτό που είπε ο Κύριος: «Τον μη ενδεδυμένον ένδυμα γάμου, δήσαντες αυτού χείρας και πόδας, εμβάλετε εις το σκότος το εξώτερον· εκεί έσται ο κλαυθμός και ο βρυγμός των οδόντων» ...;

Οταν συνήλθα από την έκστασι, άρχισα να λυπούμαι υπερβολικά και να αδημονώ. Εκανα ελεημοσύνες το κατά δύναμιν υπέρ της ψυχής του και Θείες Λειτουργίες. Παρακαλούσα την Αγίαν Θεοτόκο να ελεηθή αυτός. Παρακαλούσα επίσης υπέρ αυτού τον φιλάνθρωπο Θεό. Και άρχισα να κοπιάζω στην άσκησι και να ξηροφαγώ, ενώ είχα φθάσει σε τόσο βαθύ γήρας.

Μετά λοιπόν από ολίγες ημέρες, βλέπω την Παναγία Θεοτόκο, η οποία μου είπε: «Γιατί λυπείσαι και αδημονείς, παππούλη;». Εγ| απάντησα: «Για τον αδελφό, Δέσποινά μου, διότι τον είδα σε κακή κατάστασι ...;». Αυτή απεκρίθη και είπε: « Εσύ δεν ήσουν που παρεκάλεσες, επειδή ήθελες να τον ιδής; Να λοιπόν, πληροφορήθηκες ...;».

Και εγώ είπα: «Ναι, σε ικετεύω, εγώ παρεκάλεσα, αλλά δεν ήθελα να τον ιδώ στην κατάστασι αυτή. Διότι σε τι μου χρησιμεύει να τον ιδώ και να κλαίω και να πονώ; ...;». 

Την άλλη ημέρα είδα (σε έκστασι) πάλι τον αδελφό να έρχεται προς εμένα περιχαρής, να προχωρή μόνος του, να γελάη ...; Και μου λέγει: «Οι πρεσβείες σου, πάτερ, έκαμψαν την Παναγία Θεοτόκο, διότι σε αγαπάει υπερβολικά ...; Και παρεκάλεσε τον Σωτήρα να λυθώ από τα δεσμά, διότι ήμουν περιεσφιγμένος με τα σχοινιά των αμαρτιών μου ...;».

Οταν ο αδελφός είπε αυτά τα λόγια, εγώ γέμισα από χαρά. Και αμέσως είδα την Παναγία Θεοτόκο και μου λέγει: « Ελαβες πληροφορία, Γέροντα, έστω και τώρα; ...;». Εγ| αποκρίθηκα: «Ναι, Δέσποινά μου, και χάρηκα πάρα πολύ, διότι είδα αυτόν να είναι σε άνεσι ...;». Εκείνη μου απάντησε: «Πήγαινε λοιπόν και να θυμάσαι πάντοτε τον αδελφό με προσευχές, με ελεημοσύνες και με Θείες Λειτουργίες ...; Διότι βοηθάει υπερβολικά τους κοιμηθέντας η ελεημοσύνη και η Λειτουργία».

απο το Μέγα Γεροντικό

Eγκαταλείπει  την πολιτική για να μπορεί να κυκλοφορεί, καθώς όσο είναι βουλευτής δε μπορεί να πάει άνετα ούτε σε μια θεατρική παράσταση από το φόβο της αντίδρασης εξοργισμένων πολιτών!

Αυτό το εντυπωσιακό είπε ο βουλευτής Φλώρινας του ΠΑΣΟΚ, Γιώργος Λιάνης στο δελτίο ειδήσεων του ΑΛΤΕΡ μαζί με άλλα ενδιαφέροντα, όπως το ότι βρισκόμαστε μπροστά σε εμφύλιους πολέμους μεταξύ Ελλήνων και ο ίδιος δε θέλει να συμμετέχει...