3 Απριλίου 1949 ...

April 3, 2013, 6:22 am

≫ Next: Κοιμήθηκε για πάντα ο Μίσα ...

≪ Previous: ο «υπερχωροχρονικός» γ.Πορφύριος εύχεται...

$

0

0

ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΠΑΝΤΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΧΘΡΟΥΣ ΜΑΣ ΑΣ ΜΑΣ ΣΥΚΟΦΑΝΤΟΥΝ ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΑΣ ΛΕΝΕ ΑΣΧΗΜΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΜΑΣ.

ΕΜΕΙΣ ΝΑ ΣΥΓΧΩΡΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΝΑ ΤΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΛΑ ΚΑΛΑ

ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΟΝ ΚΥΡΙΟ ΓΙΑ ΟΛΑ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΔΟΚΙΜΑΣΙΕΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΘΛΙΨΕΙΣ

ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΜΕ ΟΠΟΙΟΝΔΗΠΟΤΕ ΤΡΟΠΟ ΑΔΙΚΗΣΑΜΕ.

ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ,ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΑΨΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΕΡΙ ΓΙΑ ΟΣΟΥΣ ΠΡΟΣΒΑΛΑΜΕ,ΑΠΑΤΗΣΑΜΕ, ΚΛΕΨΑΜΕ,Η ΧΡΕΩΣΤΟΥΣΑΜΕ ΚΑΙ ΔΕΝ ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΜΕ ΤΑ ΧΡΕΗ ΜΑΣ.

ΣΤΑΡΕΤΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΗΣ ΒΙΡΙΤΣΑ (+ 3/4/1949)

---

Κοιμήθηκε για πάντα ο Μίσα ...

April 6, 2013, 3:17 am

≫ Next: o γέροντας Παΐσιος ασθενής και ανήμπορος ....

≪ Previous: 3 Απριλίου 1949 ...

$

0

0

Ο Μίσα ή «Σέρβος» ή «λουκάνικος» δεν ξύπνησε από τον χειμέριο ύπνο, όπως οι άλλες αρκούδες, και οι άνθρωποι του «Αρκτούρου» τον βρήκαν άψυχο μέσα στη φωλιά του. Με θλίψη διαπίστωσαν ότι είχε πεθάνει περίπου 20 ημέρες νωρίτερα από μη εμφανή παθολογικά αίτια και έκαναν την ταφή του σε μη επισκέψιμους χώρους του Καταφυγίου.

Ο Μίσα ήταν 17 ετών. Είχε γεννηθεί μέσα στον ζωολογικό κήπο του Βελιγραδίου, όπως και οι αδελφές του Μπάρμπαρα και Βέσνα, και βίωσε το σοκ των νατοϊκών βομβαρδισμών του 1999 στη σερβική πρωτεύουσα. Ο «Αρκτούρος» αποφάσισε να «υιοθετήσει» τις τρεις αρκούδες και να τις μεταφέρει στο Περιβαλλοντικό Κέντρο του, στο πλαίσιο της Διαβαλκανικής Συνεργασίας για τη διατήρηση των μεγάλων σαρκοφάγων (Balkan Net).

Ο Μίσα έφτασε στη Φλώρινα τριών ετών, ταλαιπωρημένος, αδύνατος και φοβισμένος. Εξελίχτηκε σε έναν πολύ υγιή αρκούδο, που ξεχώριζε για το σκούρο καφέ χρώμα του, το μακρύτερο, πιο λεπτό και μυώδες σώμα του, κάτι που του έδωσε τον χαρακτηρισμό «λουκάνικο».

Επί 13 χρόνια συμβίωνε αρμονικά με τους συγκατοίκους του, από τους οποίους ξεχώριζε τη μία αδελφή του, την Μπάρμπαρα, αλλά και την «Ελληνίδα» Τασούλα. Ηθελε να απολαμβάνει μόνος του το φαγητό του, έψαχνε καρπούς οξιάς και πλησίαζε τον φράχτη του Καταφυγίου. Με αφορμή τον θάνατο του Μίσα, ο οποίος γεννήθηκε αιχμάλωτος σε ζωολογικό κήπο και δεν γνώρισε ποτέ την ελευθερία της ζωής στη φύση, ο «Αρκτούρος» επαναλαμβάνει την αντίθεσή του στην πρακτική της διαβίωσης και αναπαραγωγής άγριων ζώων σε αιχμαλωσία και επαναφέρει το αίτημά του προς τον Δήμο Θεσσαλονίκης για τη μεταφορά των δύο αρκούδων του Ζωολογικού Κήπου Θεσσαλονίκης στις εγκαταστάσεις του Περιβαλλοντικού Κέντρου της οργάνωσης.

Μετά την απώλεια του Μίσα, εκεί φιλοξενούνται πλέον 11 αρκούδες, μεταξύ αυτών και ο μαθουσάλας Ανδρέας, η γηραιότερη καφέ αρκούδα στον κόσμο. Παρά τα 48 χρόνια του (με μέσο όρο ζωής για το είδος τα 25 χρόνια) και το γεγονός ότι είναι τυφλός, ξύπνησε κανονικά και απολαμβάνει την άνοιξη.

ΒΑΣΙΛΗΣ ΙΓΝΑΤΙΑΔΗΣ από την Ημερησία  3/4/2013

o γέροντας Παΐσιος ασθενής και ανήμπορος ....

April 9, 2013, 11:13 am

≫ Next: να 'ρχονται οι Άνοιξες ... και συ να λείπεις ....

≪ Previous: Κοιμήθηκε για πάντα ο Μίσα ...

$

0

0

Ο γέροντας Παϊσιος ήταν σοβαρά ασθενής.Τον επισκέφθηκε ο ηγούμενος της Ι.Μ.Κουτλουμουσίου, χτύπησε την πόρτα του, δεν έλαβε απάντηση και την παραβίασε.Βρήκε τον όσιο γέροντα να κείται κάτωχρος στο κρεβατάκι του .

να 'ρχονται οι Άνοιξες ... και συ να λείπεις ....

April 11, 2013, 12:29 am

≫ Next: ποια χαρά ....

≪ Previous: o γέροντας Παΐσιος ασθενής και ανήμπορος ....

$

0

0

«Γειτονιές του Κόσμου» του Γ. Ρίτσου (Απόσπασμα )

Κι εσύ να λείπεις .... Σκέψου η ζωή να τραβάει το δρόμο της, και συ να λείπεις, να ' ρχονται οι Άνοιξες με πολλά διάπλατα παράθυρα, και συ να λείπεις, να ' ρχονται τα κορίτσια στα παγκάκια του κήπου με χρωματιστά φορέματα, και συ να λείπεις, οι νέοι να κολυμπάνε το μεσημέρι, και συ να λείπεις, Ενα ανθισμένο δέντρο να σκύβει στο νερό, πολλές σημαίες ν' ανεμίζουν στα μπαλκόνια, και συ να λείπεις, Κι ύστερα ένα κλειδί να στρίβει η κάμαρα να ' ναι σκοτεινή, δυο στόματα να φιλιούνται στον ίσκιο, και συ να λείπεις, Σκέψου δυο χέρια να σφίγγονται, και σένανε να σου λείπουν τα χέρια, δυο κορμιά να παίρνονται, και συ να κοιμάσαι κάτου απ' το χώμα, και τα κουμπιά του σακακιού σου ν" αντέχουν πιότερο από σένα κάτου απ' το χώμα, κι η σφαίρα η σφηνωμένη στην καρδιά σου να μη λιώνει Οταν η καρδιά σου, που τόσο αγάπησε τον κόσμο, θα'χει λιώσει. Να λείπεις- δεν είναι τίποτα να λείπεις. Αν έχεις λείψει για ό,τι πρέπει, θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλα εκείνα που γι αυτά έχεις λείψει, θα 'σαι για πάντα μέσα σ' όλο τον κόσμο ...

ποια χαρά ....

April 12, 2013, 12:35 am

≫ Next: ...μόνο τότε θ΄αναπαυόταν και θα χαιρόταν η ψυχή μου ...

≪ Previous: να 'ρχονται οι Άνοιξες ... και συ να λείπεις ....

$

0

0

                                  

 Ένας δόκιμος μοναχός στο μοναστήρι τού Αγ.Παντελεήμονος συνήθισε να προσεύχεται αδιαλείπτως να του συγχωρέση ο Θεός τίς αμαρτίες. Κι άρχισε να συλλογίζεται για την Ουράνια Βασιλεία και σκεφτόταν: «εγώ ίσως θα σωθώ αν παρακαλώ θερμά τον Θεό να συγχωρέση τις αμαρτίες μου, αν όμως δεν δω στον Παράδεισο τους γονείς μου τότε θα στενοχωριέμαι γι αυτούς γιατί τούς αγαπώ.Ποιά χαρά λοιπόν μπορώ να έχω στον παράδεισο αν θα στενοχωριέμαι για τους αγαπημένους μου που θα βρίσκονται ίσως στον Άδη;» Αυτός ο αμαρτωλός υποτακτικός σκεφτόταν για την Βασιλεία τού Θεού «όπως στη γη αν απουσιάζουν οι γονείς ή οι συγγενείς, δεν υπάρχει γιορτή χαρμόσυνη, έτσι και στον παράδεισο θα στενοχωρούμαι αν δεν βλέπω τους αγαπημένους μου συγγενείς» Έτσι σκεφτόταν για έξι μήνες. Και να , μια μέρα την ώρα του εσπερινού ο υποτακτικός εκείνος κύτταξε την εικόνα του Σωτήρα και είπε την προσευχή «Κύριε Ιησού Χριστε , ελέησον με τον αμαρτωλόν» και βλέπει πως η εικόνα έγινε ο ζωντανός Σωτήρας και γέμισε η ψυχή και το σώμα του υποτακτικού από άφατη γλυκύτητα, κι η ψυχή του γνώρισε τον Κύριο μας Ιησού Χριστό και πως ο Κύριος έχει άρρητο κάλλος και κατάλαβε η ψυχή πως όταν είναι γεμάτη από τη Θεία αγάπη, δεν μπορεί να θυμάται τίποτε άλλο, κι από τότε καίγεται η ψυχή του από την φλόγα τής αγάπης για τον Κύριο.

(αρχιμανδρίτου Σωφρονίου, ο γέροντας Σιλουανός , έκδοση δεύτερη, μτφ απο τα ρωσικά, 1978, σελ 497)

...μόνο τότε θ΄αναπαυόταν και θα χαιρόταν η ψυχή μου ...

April 12, 2013, 4:05 am

≫ Next: άχ και βάχ ....

≪ Previous: ποια χαρά ....

$

0

0

«...αν ήταν δυνατόν, θα έβγαζα όλους από τον άδη, και μόνο τότε θ΄αναπαυόταν και θα χαιρόταν η ψυχή μου».

Μου δόθηκε το ακόλουθο βίωμα: Όταν έχασε η ψυχή μου την ταπείνωση, έγινα ευέξαπτος.

Θυμόμουν όμως την ταπείνωση τού Χριστού και την διψούσα.

Άρχισα λοιπόν με το πένθος της μετανοίας και ικέτευα τον Θεό να με συγχωρέση και να με καθαρίση από το πνεύμα της υπεροψίας, χαρίζοντας μου την άγια ειρήνη Του. Κι όταν η ψυχή μου μίσησε τις αμαρτίες, τότε με δίδαξε το Άγιο Πνεύμα την αδιάλειπτη προσευχή και την αγάπη. Και ξέροντας πόσο αγαπά ο Κύριος το λαό Του, ιδίως τους νεκρούς, έχυνα κάθε βράδυ δάκρυα γι' αυτούς.   Πονούσε η καρδιά μου, που στερούνται οι άνθρωποι από τέτοιο σπλαχνικό Θεό.

Και μια φορά είπα στον πνευματικό: Λυπάμαι όσους υποφέρουν στον άδη και κλαίω κάθε νύχτα γι' αυτούς και τόσο καταπονείται η ψυχή μου, ώστε λυπάμαι ακόμα και για τους δαίμονες. Και ο πνευματικός μου απάντησε πως μια τέτοια προσευχή προέρχεται από την Χάρη τού Θεού .

Ενας ασκητής με ρώτησε «Κλαίς για τις αμαρτίες σου ;» Του λέω «Μάλλον λίγοι,οδύρομαι όμως πολύ για τους νεκρούς».

Τότε μου λέει εκείνος : «Κλαίγε για τον εαυτό σου,όσο για τούς άλλους θα τούς ελεήση ο Κύριος. Έτσι είπε ο ηγούμενος Μακάριος ».

Υπάκουσα κι άρχισα να κάνω όπως μού είπε,έπαψα να κλαίω για τους νεκρούς , αλλά τότε σταμάτησαν τα δάκρυα και για μένα τον ίδιο. Μίλησα γι αυτό το θέμα σ΄έναν άλλον ασκητή που είχε το χάρισμα των δακρύων .

Αγαπούσε να σκέφτεται πώς ο Κύριος, ο Βασιλιάς τής Δόξας, έπαθε τόσα πολλά για μας κι έχυνε άφθονα δάκρυα κάθε μέρα. Ρώτησα αυτόν τον ασκητή:«Θα ήταν καλό να προσεύχομαι για τους νεκρούς ; » Στέναξε και μού είπε :«Εγώ αν ήταν δυνατόν, θα έβγαζα όλους από τον άδη, και μόνο τότε θ΄αναπαυόταν και θα χαιρόταν η ψυχή μου». Και συγχρόνως έκανε μια χειρονομία σαν αν μάζευε στάχυα να θερίση, κι από τα μάτια του έτρεχαν δάκρυα.

Από τότε έπαψα πια να αναχαιτίζω τα δάκρυα στις προσευχές μου για τους νεκρούς και μού ξανάρθαν τα δάκρυα και οδυρόμουν πολύ προσευχόμενος γι΄αυτούς.

( το κείμενο είναι τού αγίου Σιλουανού του Αθωνίτου, αρχιμανδρ. Σωφρονίου "Ο γέροντας Σιλουανός", Ι.Μ.Τ,Προδρόμου Έσσεξ 1978 σελ 506.

Η φωτογραφία είναι από το παρεκκλήσι της Μεταμορφώσεως στην κορυφή του Άθωνα)

άχ και βάχ ....

April 15, 2013, 2:32 am

≫ Next: αλμυρή πηγή ...

≪ Previous: ...μόνο τότε θ΄αναπαυόταν και θα χαιρόταν η ψυχή μου ...

$

0

0

Mετά την παράβαση ή φύση συστενάζει με τον άνθρωπο.

Νά, ο καημένος ό λαγός λ.χ. συνέχεια κοιτάζει φοβισμένος.

Η καρδιά του χτυπάει τάκ- τάκ-τάκ.

Δεν κοιμάται καθόλου ό φουκαράς.

Πόσο υποφέρει αυτό τό αθώο πλασματάκι εξ αιτίας μας !

Γ.Παΐσιος

                                

Flint, a young male chimpanzee died soon after his mother, Flo. In a heartbreaking series of events, the primatologist Dame Jane Goodall observed Flint withdraw from his group, stop feeding, and finally die. "Flint became increasingly lethargic, refused food and, with his immune system thus weakened, fell sick," she wrote in her book, Through a Window. "The last time I saw him alive, he was hollow-eyed, gaunt and utterly depressed, huddled in the vegetation close to where Flo had died. The last short journey he made, pausing to rest every few feet, was to the very place where Flo's body had lain. There he stayed for several hours, sometimes staring into the water. He struggled on a little further, then curled up - and never moved again."

αλμυρή πηγή ...

April 15, 2013, 11:00 am

≫ Next: θα τελειώσουν όλα κι αλλιώς θ΄αρχίσουν κάτω από χώμα ...

≪ Previous: άχ και βάχ ....

$

0

0

                         

Kαι αν ακόμη εστάλης στον κόσμο με κάπως πιο ευαίσθητα αισθητήρια , γρήγορα θα αισθανθής ότι μια τεράστα θλίψη πιέζει όλα τα όντα, ότι κάποια άσπλαγχνη εσωτερική αρρώστια κατατρώγει όλα τα δημιουργήματα.

Και η καρδιά σου δια μιάς μετατρέπεται σε μια πηγή δακρύων.

Τότε αντιλαμβάνεσαι ότι το κάθε πλάσμα έχει μάτια που συνεχώς δακρύζουν από κάποια πικρή θλίψη.

Και τα δάκρυα όλων των πονεμένων πλασμάτων μαζεύονται στην καρδιά τού ανθρώπου , διαποτίζουν όλο του το είναι.

αββάς Ιουστίνος Πόποβιτς

(η φωτογραφία είναι από τη συγκλονιστική ιστορία ενός ταύρου που έκλαιγε καθώς τον πήγαιναν στο σφαγείο...)

---

θα τελειώσουν όλα κι αλλιώς θ΄αρχίσουν κάτω από χώμα ...

April 18, 2013, 3:52 am

≫ Next: τάφος ανεωγμένος ....

≪ Previous: αλμυρή πηγή ...

$

0

0

            

Όλα τα λύνει το χώμα

Όλα τα καταπίνει

Θα τελειώσουν όλα κι αλλιώς

Θ΄αρχίσουν

Κάτω από χώμα

Κόκκινο βαθύ Μαύρο

Μητρικό τόσο που

Κάτω από χώμα κοιμούνται

Δρόμοι και μονοπάτια τού Νερού

Κοίτα, δεν θα μπορέσω γιατί

τόσο βαρύ και δύσκολο να σε κρατήσω

Δεν θα μπορέσω να μιλ-

Ήσω ίσως να δώ ξανά

Μιά μέρα που σε βρήκα τρυφερή βροχή.

Ανέβαιναν φυτά των αρωμάτων

από το χώμα Μαύρο και βαθύ Κόκκινο

Τής ψυχής μου τού χεριού μου

Έπαλλε η φλέβα τού Νερού

Κάτω από το χώμα

που ανάσαινε σαν

Στήθος

Εις Ύδωρ ,Δημήτρης Κοσμόπουλος, από τη συλλογή του Νεκρού Αδελφού, εκδόσεις Κέδρος 2003

τάφος ανεωγμένος ....

April 22, 2013, 2:08 am

≫ Next: Ο γ.Παϊσιος προς την μητέρα του ....(ψαλτοτράγουδο)

≪ Previous: θα τελειώσουν όλα κι αλλιώς θ΄αρχίσουν κάτω από χώμα ...

$

0

0

                                 

Διά τί η ζωή είναι δύσκολη είς τον άνθρωπον ;; Διότι ο άνθρωπος εφεύρε τον θάνατον και τον εγκαθίδρυσεν εντός του και εις όλα τα όντα γύρω του. Ο δε θάνατος είναι μια αστείρευτος πηγή όλων των βασάνων και των θλίψεων. Όλα τα νεύρα τού θανάτου ξεκινούν από τον άνθρωπον, διότι αυτός είναι το κύριο γάγγλιον τού θανάτου. Εις την πραγματικότητα, ο θάνατος είναι η μόνη πικρία της ζωής, η μόνη πικρία τής υπάρξεως. Εξ αυτού προέρχεται και όλη η τραγικότης τής ζωής.

αββάς Ιουστίνος του Τσέλιε

Ο γ.Παϊσιος προς την μητέρα του ....(ψαλτοτράγουδο)

April 23, 2013, 1:15 am

≫ Next: o μαρτυρικός θάνατος του χριστιανού οδηγού στη Συρία...

≪ Previous: τάφος ανεωγμένος ....

$

0

0

..... Μελοποιημένο ποίημα -επιστολή του οσίου παππούλη το οποίο έγραψε και έστειλε στην μητέρα του όταν έφυγε από το πατρικό του σπίτι στην Κόνιτσα για να γίνει μοναχός. Η μελοποίηση έγινε από σύρους ρωμιούς-ελληνορθοδόξους της χειμαζόμενης Μητροπόλεως Χαλεπίου της οποίας ο,  απαχθείς χθές από ισλαμιστές εγκληματίες, μητροπολίτης π.Παύλος  γνώρισε και ευλαβείτο τον γέροντα Παϊσιο....

o μαρτυρικός θάνατος του χριστιανού οδηγού στη Συρία...

April 24, 2013, 3:12 am

≫ Next: καρδιακός κομμουνισμός ....

≪ Previous: Ο γ.Παϊσιος προς την μητέρα του ....(ψαλτοτράγουδο)

$

0

0

Οι δαιμονοκίνητοι  ισλαμιστές στη Συρία καταγράφουν  τα εγκλήματα  τους... είτε για να τρομοκρατήσουν τους άμαχους και να τους οδηγήσουν σε εκπατρισμό , όπως συμβαίνει ήδη ... είτε για να ρίξουν τις δικές τους ευθύνες στο καθεστώς Άσσαντ και να προκαλέσουν άλλη μια επέμβαση τής , κατά άγ.Νικόλαο Βελιμίροβιτς, «Λευκής Δαιμονίας» (Δύση, ΕΕ, ΝΑΤΟ , ΗΠΑ κλπ) στην περιοχή ... η φωτογραφία του μαρτυρικού οδηγού των απαχθέντων -μητροπολίτου Χαλεπίου, Παύλου και του συρο-ιακωβίτη επισκόπου - είναι από υλικό που έδωσαν στη δημοσιότητα οι δολοφόνοι τους του FSA (Free Syrian Army)

καρδιακός κομμουνισμός ....

April 24, 2013, 11:49 am

≫ Next: ...γεμίζουν τ᾿ άδεια μας σταμνιά κερί καί μέλι...

≪ Previous: o μαρτυρικός θάνατος του χριστιανού οδηγού στη Συρία...

$

0

0

                                  

........αν τυχόν δεν υπάρχει χρόνος , ένας αναστεναγμός για τον πόνο τού άλλου είναι μια καρδιακή προσευχή, ισοδυναμεί δηλαδή με ώρες προσευχής.

Διαβάζεις λχ ένα γράμμα, βλέπεις ένα πρόβλημα, αναστενάζεις και μετά προσεύχεσαι.Αυτό είναι μεγάλο πράγμα!

Πριν πιάσεις το ακουστικό πριν ακόμα καλέσεις σε ακούει ο Θεός. Και το πληροφορείται ο άλλος.

Να δείτε πώς οι δαιμονισμένοι καταλαβαίνουν πότε κάνω προσευχή γοι αυτούς και φωνάζουν όπου κι αν βρίσκονται ! Η πραγματική προσευχή ξεκινάει από έναν πόνο, δεν είναι ευχαρίστηση, «νιρβάνα».Τί πόνος είναι ; Βασανίζεται με την καλή έννοια ο άνθρωπος. Πονάει, βογκάει, υποφέρει όταν κάνει προσευχή για οτιδήποτε.

Ξέρετε τι θα πεί υποφέρει;;

Ναι, υποφέρει, γιατί συμμετέχει στον γενικό πόνο τού κόσμου ή στον πόνο ενός συγκεκριμένου ανθρώπου.

Αυτή την συμμετοχή, αυτόν τον πόνο,τον ανταμείβει ο Θεός με τήν θεία αγαλλίαση.

Δεν ζητάει βέβαια ο άνθρωπος την θεία αγαλλίαση, έρχεται ως συνέπεια , επειδή συμμετέχει στον πόνο τού άλλου.

 

...γεμίζουν τ᾿ άδεια μας σταμνιά κερί καί μέλι...

April 25, 2013, 1:13 am

≫ Next: συνέχεια ....

≪ Previous: καρδιακός κομμουνισμός ....

$

0

0

            

 Γιατρός, ψυχίατρος, ήρθε να καλογερέψει και πήγαμε να πάρει την ευχή του παππού μας τού παπα Εφραίμ. Και στον γυρισμό πήραμε ευλογία να προσκυνήσουμε στις σπηλιές τής Αγίας Άννας , εκεί που έζησε ο γέρο Ιωσήφ μέχρι το 1956.Τώρα είμαστε στο 1984,Τρίτη των Μυροφόρων, τής Διακινήσεως. Πήγαινα μπροστά. Μόνο η κάσσα από το έμπα όρθια.Στα δεξιά γκρεμός, χάος κάτω η θάλασσα. Αριστερά εκκλησάκι, ένα τζάμι σπασμένο στο παράθυρο.Κυτάζω μέσα και η ευωδία γλυκιά , σαν μέλι σαν κερί, λες και μόλις άναψε το καρβουνάκι. Δεν λέω τίποτα γιατί ο ψυχίατρος όλα τα ζύγιζε με την λογική. Προχώρησα και τον ακούω να φωνάζει ευωδιάζει, ευωδιάζει, μέσα από το εκκλησάκι έρχεται ευωδία. Ποιός να ήρθε , κανένας δεν είχε περάσει, τα χορτάρια τα χτυπούσαμε για να σκίσουμε. Δεν απάντησα και προχώρησα προς τα κελλιά που δεν ακουμπούσαν στον βράχο, για την υγρασία . Σε μια γρεντιά μια αρμαθιά κλειδιά. Ποιο να ανοίγει το δωμάτιο; Βάζω ένα και με την πρώτη άνοιξε. Λες και χθες μετακόμισε ο νοικοκύρης. Και εκεί που έβαζε το κεφάλι του ευωδία...Η ίδια σαν το εκκλησάκι. Ελάτε γιατρέ.Μυρίστε και εδώ.- Μυρίζει το ίδιο σαν έξω. Αργότερα ρώτησα και έμαθα πως αυτό ήταν το κελλί του Γερο Ιωσήφ.

Μέλι γλυκύτατον ησυχίας τρυγήσας ερημίαις πλανώμενος ερασμίαις τού Άθω Μέλι ουράνιον εν Εδέμ σε ευφραίνει ,όπερ παμμάκαρ Ιωσήφ σπηλαιώτα, ως οσμή αιωνία εκ λειψάνων σου πνέει                                       24.9.1988

κείμενο του π.Πορφυρίου Σιμωνοπετρίτου, νυν ηγουμένου της σκήτης της Βεροίας.

ο τίτλος είναι του αντιγραφέως , ερανισθείς από ποίημα τού Μιχάλη Κατσαρού.

συνέχεια ....

April 25, 2013, 3:24 am

≫ Next: λησμονιά ...

≪ Previous: ...γεμίζουν τ᾿ άδεια μας σταμνιά κερί καί μέλι...

$

0

0

.

συνέχεια από την προηγούμενη ανάρτηση

Ρώσοι προσκυνητές στο κελλί και το εκκλησάκι του οσίου γέροντος Ιωσήφ του Ησυχαστή, στις σπηλιές της Αγίας Άννας στο Αγιονόρος ....

χώροι αλλεπάλληλων Θεοφανειών ....τόποι που μαρτυρούν σιωπηλά την ύπαρξη του Αναστημένου Χριστού...

---

λησμονιά ...

April 26, 2013, 4:46 am

≫ Next: ΜΕΡΑ ΤΡΕΜΑΜΕΝΗ, όμορφη σαν νεκροταφείο ...

≪ Previous: συνέχεια ....

$

0

0

                 

.....o ΓεροΠαϊσιος μάς είπε : « τον ζωντανό κι από την φυλακή,ευλογημένε, να τον βγάλεις ξαναμπαίνει. Τον νεκρό ποιος τον θυμάται... Μπορείς να τον πάρεις από το μπουντρούμι και να τον πάς στο σαλόνι. Λίγο τόχεις ;;» κείμενο του π.Πορφυρίου Σιμωνοπετρίτου, νυν ηγουμένου της σκήτης της Βεροίας.

ΜΕΡΑ ΤΡΕΜΑΜΕΝΗ, όμορφη σαν νεκροταφείο ...

April 27, 2013, 3:11 am

≫ Next: πές μου, πού ήσουν ;

≪ Previous: λησμονιά ...

$

0

0

ΜΟΛΙΣ ΣΗΜΕΡΑ βρήκα το θάρρος και ξεσκέπασα το κηπάκι σαν φέρετρο. Με πήραν κατάμουτρα οι μυρωδιές, λεμόνι, γαρίφαλο.

Ύστερα παραμέρισα τα χρόνια, τα φρέσκα πέταλα και να: η μητέρα μου, μ' ένα μεγάλο άσπρο καπέλο και το παλιό χρυσό ρολόι της κρεμασμένο στο στήθος.

Θλιμμένη και προσεκτική. Πρόσεχε κάτι ακριβώς πίσω από μένα.

Δεν πρόφτασα να γυρίσω να δω γιατί λιποθύμησα.

ΜΕΡΑ ΤΡΕΜΑΜΕΝΗ όμορφη σαν νεκροταφείο

με κατεβασιές ψυχρού ουρανού

Γονατιστή Παναγία κι αραχνιασμένη

Τα χωμάτινα πόδια μου άλλοτε

(Πολύ νέος ή και ανόητα όμορφος θα πρέπει

να ήμουν)

Οι και δύο και τρεις ψυχές που δύανε

Γέμιζαν τα τζάμια ηλιοβασίλεμα.

Οδυσσέα Ελύτη ''Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου''

πές μου, πού ήσουν ;

April 29, 2013, 1:57 am

≫ Next: η ορφάνια από Θεό ...

≪ Previous: ΜΕΡΑ ΤΡΕΜΑΜΕΝΗ, όμορφη σαν νεκροταφείο ...

$

0

0

"Ο λογισμός μου ήταν εκεί στον Σταυρό του Σωτήρος, όπου έστεκε η αγία Μαρία η Θεοτόκος και έκλαιγε, και εγώ ήθελα πάντοτε έτσι να κλαίω"

         

Ο αββάς Ιωσήφ διηγήθηκε ότι ο αββάς Ισαάκ είπε: "Κάποτε καθόμουν μαζί με τον αββά Ποιμένα και τον είδα να πέφτει σε έκσταση. Επειδή του είχα πολύ θάρρος, του έβαλα μετάνοια παρακαλώντας τον "πές μου, πού ήσουν; " Εκείνος αναγκάσθηκε και είπε: "Ο λογισμός μου ήταν εκεί στον Σταυρό του Σωτήρος, όπου έστεκε η αγία Μαρία η Θεοτόκος και έκλαιγε, και εγώ ήθελα πάντοτε έτσι να κλαίω".

από το Γεροντικό

η ορφάνια από Θεό ...

April 30, 2013, 1:31 am

≫ Next: Κατάχαμα της ασίγαστης σιγής ένα κινούμενο κειμήλιο-σκουλήκι....

≪ Previous: πές μου, πού ήσουν ;

$

0

0

                 

Λόγω αυτής της ορφάνιας που έχει κόσμος σε σχέση με τον Θεό, ο οποίος είναι η χαρά, δεν ξέρει τι κάμνει και παραφέρεται.

Αν ο άνθρωπος μπεί στην γραμμή τού Θεού και τής Εκκλησίας και γνωρίσει τον Πατέρα του τον ουράνιο, τότε δεν θα συμπεριφέρεται πλέον ως ορφανός και θα έχει μόνιμα την χαρά.

Το άγχος τι είναι ;

Είναι ακριβώς , αυτή η ορφάνια από τον ουράνιο Πατέρα.

π.Πορφύριος

«Ο Θεός είναι νεκρός ! Ο Θεός παραμένει νεκρός ! Κι εμείς τον σκοτώσαμε ! Πώς να παρηγορηθούμε εμείς , οι φονιάδες των φονιάδων ; Κάτω απ' το μαχαίρι μας μάτωσε ότι πιο άγιο και πιο ισχυρό είχε ως τώρα ο κόσμος - ποιός θα μας καθαρίσει απ' αυτό το αίμα ; Ποιός νερό μπορεί να μας πλύνει ; Ποιούς εξιλασμούς , ποιά ιερά παιχνίδια πρέπει να εφεύρουμε ; Το μέγεθος αυτής της πράξης δεν είναι πολύ μεγάλο για μας ; Δεν πρέπει να γίνουμε κι εμείς οι ίδιοι θεοί απλώς για να φαινόμαστε άξιοι της ;;» Νίτσε «Χαρούμενη Γνώση»

Κατάχαμα της ασίγαστης σιγής ένα κινούμενο κειμήλιο-σκουλήκι....

May 7, 2013, 2:42 pm

≫ Next: Κυρά και Παναγιά... κύματα και κύματα γύρω σου τ΄άσπρα μνήματα ...

≪ Previous: η ορφάνια από Θεό ...

$

0

0

                       

Ο άνθρωπος που εισόρμησε πια στην απώτερη θλίψη με δίχως έστω ένα τριαντάφυλλο μ' εκείνα τ' ακατέργαστα στην ώχρα μεινεσμένα μάτια στο μισοσκέπαστο ερημόκκλησο σέρνοντας τη μεγάλη ανάπηρη σιωπή στο καροτσάκι της ομιλίας ανέκαθεν ήξερε την άσωστη κατάσταση-: πως είμαστε καθημαγμένοι ερασιτέχνες του Πραγματικού μ' ένα μυστήριο που βεβηλώνει τη διάνοια διχάζοντας πριν η δορά της θάλασσας σηκώσει το ανάστημα του Άδη. Πολύκρουνη η θύελλα σπάζει τα ματογυάλια της κι ο μέγας τρόμος αδράχνει τα μελλούμενα σχηματίζοντας αποστήματα στη μνήμη. Κατάχαμα της ασίγαστης σιγής ένα κινούμενο κειμήλιο-σκουλήκι. Η ζωή που μικραίνει: η μεγάλη αλήθεια. Στον οπού πιάνει το τσαπί γίνεται τσάπισμα στον οπού πίνει το νερό γίνεται πιόμα. Έρχεται έαρ αειπάρθενο προφέροντας αρώματα κρατεί μια κατάμαυρη λεπτότατη κλωστή στα ύπαιθρα της νύχτας το σημείο του γκιώνη που είν' άγνωστο πέρα...

Νίκος Καρούζος

Η έναστρη φωτεινότητα