ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΤΟΥ ΧΑΤΖΗ-ΓΕΩΡΓΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΧΙΟΥ
Τω Πανιεροτάτω Αγίω Μητροπολίτη Χίου Κυρίω Γρηγορίω
προσκυνητώς. Πανιερότατε Άγιε Δέσποτα, ταπεινώς προσκυνώ την αγία
δεξιά σου.
Σας παρακαλώ και σας βεβαιώνω ότι ο Γέρο-Ιερόθεος και Γέρο-Μακάριος, Μοναχοί, όπου ησυχάζουν εις μίαν καλύβην στην ενορίαν σας, αγάπησαν και εδιάλεξαν την αγαθήν μερίδα, άμποτε να βαστάξουν μίαν τοιαύτην ζωήν, επειδή ορκίσθηκαν μόνοι τους, ήτον υπερηφάνεια, όμως από την σήμερον ας είναι με την ευλογίαν σας, ας γίνει δια κανόνα να μην καταλούν, επειδή όποιος νηστεύει με ταπείνωσιν ως αμαρτωλός ή δια άσκησιν ή δια αγάπην Θεού, οι κανόνες των Αγίων Πατέρων δεν τον εμποδίζουν. Μάλιστα έχομεν μαρτυρίας από πολλά μέρη, πολλοί Άγιοι επέρασαν την ζωή τους με χορτάρια, άλλοι με όσπρια, ο Άγιος Χρυσόστομος, ο Άγιος Ιάκωβος ο Αδελφόθεος εις όλην του την ζωήν δεν εκατάλυσε, ούτε έμψυχον πράγμα εκατάλυσε, και άλλοι πολλοί αναχωρηταί, και τώρα εγώ ο ελάχιστος. Είμεθα ως τριάντα αδελφοί εις ένα κελίον, έχω σαράντα χρόνια, και περνούμεν ομοίως τοιαύτην ζωήν και ούτε Πάσχα ούτε αποκριά δεν καταλούμεν. Ομοίως είναι και άλλοι μερικοί ασκητάδες, άλλοι δύο, άλλοι τρεις, και ησυχάζουν, και αυτοί με νηστείαν περνούν την ζωήν τους. Όταν δογματικά νηστεύει τινάς, τότε είναι εμποδισμένος, δια δε τους αγωνιζόμενους, λέγει, εις τους τοιούτους ουκ εστί νόμος, και ο αγωνιζόμενος πάντα εγκρατεύεται. Ας γίνει τώρα με την ευχήν και ευλογίαν της Πανοσιότητός σας, να μην τους πειράζει η συνείδησης ως παρηκόους. Ο καλόγερος πάντοτες πρέπει να γίνει καλόν παράδειγμα εις τον λαόν -ούτω λαμψάτω το φως έμπροσθεν των ανθρώπων.
Μάλιστα τώρα είναι ανάγκη πολλή να φροντίζετε μάλιστα ως ποιμήν, όπου είσθε, να αντιμάχεσθε τους νηστειομάχους, ότι εξέκλιναν πολύ οι Χριστιανοί την σήμερον. Πότε με φοβέραν, πότε με νουθεσίαν να τους διδάσκετε να μην παραβαίνουν τους νόμους των Άγιων Πατέρων και Αγίων Συνόδων της Εκκλησίας μας, διότι γράφουν, όποιος δεν φυλάγει τας Τετράδας και Παρασκευάς, την Τεσσαρακοστήν και άλλας διωρισμένας νηστείας, να είναι αφορισμένος. Δια τούτο πρέπει όσον ημπορούμεν να δυσκολεύω με τους ανθρώπους, να μην παραβαίνουν τους νόμους του Θεού και πράττουν τα άτοπα έργα, και τοιούτοις παραβάτας πρέπει να κατατρέχεις. Δια δε τους αδελφούς, όπου θέλουν να νηστεύουν όχι με κακόν σκοπόν, να μην τους εμποδίζεις, άλλα βλέποντας τους ότι αγωνίζονται να χαίρεσαι, ότι έχεις τοιούτους ενάρετους ανθρώπους εις την ενορίαν σου, και ως καύχημα να τους έχεις. Μάλιστα, εάν τους τύχει και ανάγκη καμμίαν φοράν, να τους βοηθήσεις. Ελπίζω να έχεις μεγάλον μισθό, όταν οικονομείς τοιούτους ανθρώπους.
Κοίταξε, Άγιε Δέσποτα μου, καλά, επειδή έχομεν και θάνατον, Κρίσης μας περιμένει, και τότε ο Θεός καθ' έναν θέλει κρίνει με τον ομοιόν του. Συγχώρησον με τον ελάχιστον και την αυθάδειαν μου, επειδή και δεν είμαι άξιος να ανοίξω το στόμα μου να σας ειπώ λόγον, μάλιστα ακούοντας και την καλήν φήμη σας. Άμποτε αι άγιαι ευχαί σας να είναι πάντοτες μεθ' ημών. Αμήν.
Χ-Γεώργιος μοναχός Άγιον όρος Άθω κερασιά 15 Απριλίου 1872
Εάν όλοι μας έχουμε ιερό καθήκον να μνημονεύουμε και να ευγνωμονούμε τους προγόνους μας, γιατί πολλά οφείλουμε σ' αυτούς, πόσο μάλλον τους Αγίους Πνευματικούς προγόνους, που μας βοηθούν με την παρρησία που έχουν στον Χριστό! Γι' αυτό καλά θα είναι να αναφέρω λίγα για τον Πνευματικό Πατέρα του Χατζή-Γεώργη, τον ΠάπαΝεόφυτο, και τον Πνευματικό του Παππού Γερό-Αυξέντιο. Ο μεν Πάπα-Νεόφυτος, ο Καραμανλής, όταν ήταν μικρό παιδί ακόμη στην Καισαρεία, άκουγε για το Αγιον Όρος και με την παιδική του απλότητα σκέφτηκε ότι οι Ερημίτες Μοναχοί τρώνε όταν ακούσουν κουδούνισμα στον Ουρανό. Έτσι αποφάσισε να τους μιμηθεί, περίμενε πότε θα ακούσει και αυτός το κουδούνισμα στην ένατη ώρα, όπως και άκουγε, και τότε καθόταν και έτρωγε. Το τυπικό αυτό το συνέχισε αρκετά, μέχρι τα δέκα οκτώ του χρόνια, που ήρθε στο Άγιον Όρος και έγινε Μοναχός στον Γέροντα Αυξέντιο στα Καυσοκαλύβια και αγωνίσθηκε φιλότιμα ογδόντα οκτώ χρόνια.
Ο Σεβασμιότατος Πορφύριος Ούσπένσκυ, τότε Αρχιμανδρίτης ακόμη, είχε επισκεφθεί τον Πάπα-Νεόφυτο και συνομίλησε μαζί του. Έγραψε δε τα εξής : «Ο πατήρ Νεόφυτος γεννήθηκε και ανατράφηκε στην Ανατολή. Από καιρό αγωνίζεται εδώ για την σωτηρία την δική του και των άλλων. Είναι Πνευματικός, και σ' αυτόν εξομολογούνται οι Μοναχοί πέντε Μοναστηριών και οι Αρχιερείς που μένουν στο Άγιον Όρος. Σύμφωνα με όσα λέει, οι Μοναχοί των Κοινοβίων κοινωνούν συχνά των Αγίων Μυστηρίων, αλλά χωρίς αυστηρή νηστεία. Το πνεύμα αυτό δεν αναπαύει τον Παπά-Νεόφυτο. Αυτός είναι αυστηρός. Μου είχε κάνει εντύπωση, όταν διάβασα από τον Άγιο Ιωάννη τον Χρυσόστομο ότι όσοι μεταλαμβάνουν το Σώμα και το Αίμα τού Χριστού, πρέπει να είναι πιο καθαροί κι απ' την ηλιακή ακτίνα, και ρώτησα τον συνομιλητή μου να μου πει κάτι προς ωφελείαν.
Με κοίταξε με το διορατικό του βλέμμα και μου είπε : Να έχεις φόβο θεού και να είσαι εγκρατής. Αμήν. Του απάντησα και στην συνέχεια τον ρώτησα για την ζωή τους.
Έχω δέκα υποτακτικούς, μου είπε. Πουθενά δεν πηγαίνουν. Την ήμερα καλλιεργούν τον κήπο και το αμπέλι, και την νύχτα κάνουν πολλές μετάνοιες ο καθένας χωριστά.
Όποιος από αυτούς αγαπάει περισσότερο από τους άλλους τις μετάνοιες, τότε απαλλάσσεται απ' την δουλειά... Αρκούνται στην ξηροφαγία. Μεταλαμβάνουν μια φορά την εβδομάδα μετά από την εξομολόγηση των λογισμών και την συγχωρητική ευχή».
Ο Γέρων Πνευματικός Νεόφυτος, κατά την κρίση των συγχρόνων του, ήταν Άγιος άνθρωπος ενώπιον του Θεού. Την ήμερα του θανάτου του την προγνώρισε πριν από σαράντα ήμερες. Διάβασε το Ευαγγέλιο και το Ψαλτήρι, έσκαψε ο ίδιος τον τάφο του, μετάλαβε των Άγιων Μυστηρίων, έδωσε την ευλογία του στους υποτακτικούς του, έκανε τον σταυρό του και εν ειρήνη παράδωσε την ψυχή του στον Κύριο.
Κοιμήθηκε το 1860, σε ηλικία εκατόν έξι χρόνων, από τα οποία τα ογδόντα οκτώ τα έζησε στον Άθωνα. Σχετικά δε για τον Πνευματικό Παππού του Χατζή-Γεώργη, Γέρο-Αυξέντιο, ο Πατήρ Γερμανός Χαϊρ αναφέρει τα έξης : «Παλιά, στην Σκήτη των Καυσοκαλυβίων, υπήρχαν αξιοσέβαστοι Γεροντάδες, σαν τους αρχαίους μεγάλους Πατέρες, μπροστά από τους οποίους εμείς, έλεγε ο Γέρων, και όλη η Αδελφότητα της Σκήτης περνούσαμε με μεγάλο σεβασμό και δέος. Στέκονταν σαν ακλόνητοι στύλοι στις αγρυπνίες, απ' το βράδυ ως το πρωί, κοιτάζοντας κάτω, στις πλάκες τις Εκκλησίας. Ή Εκκλησία ήταν γεμάτη από τέτοιους Γεροντάδες. Όλοι τους ήταν σιωπηλοί, αργολογία δεν υπήρχε σ' αυτούς, ακόμη και για τα απαραίτητα μιλούσαν λίγο και όταν ήταν καιρός, όταν έπρεπε. Φύλαγαν με ακρίβεια την πνευματική ζωή. Απ' αυτούς έλαμπε ιδιαίτερα με την φωτεινή του ζωή ο Γέρων Μοναχός Αυξέντιος. Ανάμεσα σ' όλους αυτούς τους Γεροντάδες αγωνιστάς, αυτός ήταν σαν ένα άστρο. Έμενε στο κελί του Αγίου Μεγάλο μάρτυρος Γεωργίου. Είχε ένα πήλινο αγγείο, όπου έβραζε για τον εαυτό του χόρτα, που τα μάζευε στην έρημο, και μόνο με αυτά τρεφόταν. Καμιά φορά έτρωγε και ψωμί, αλλά τίποτε περισσότερο. Έζησε πολλά χρόνια στην Σκήτη ο Γέρων Αυξέντιος, περίπου εξήντα.
Μετά τον θάνατο του έμεινε ο υποτακτικός του Νεόφυτος «Καραμανλής», που πέθανε το 1860 πάνω από
εκατό Χρονών». Μετά λοιπόν από τον Παπά-Νεόφυτο «Καραμανλή» έλαμψε Στην Κερασιά του Άθωνα ο υποτακτικός του, ο ΧατζήΓεώργης, σαν αυγερινός! Ο μεγάλος Ασκητής και πολύ Νηστευτής, ο όποιος άφησε «Όνομα!» και το όνομα του επίθετο για τους πολύ Νηστευτάς. «αυτός είναι χατζή-Γεώργης!». Τις άγιες ευχές του να έχουμε. Αμήν.
*YΓ. Μisha Όλο το παραπάνω κείμενο περιέχεται στο βιβίο το οποίο συνέγραψε ο γέρων Παϊσιος για τον αββά Γεώργιο τον Χατζηγιώργη.Είναι και μια ευθεία απάντηση στις συκοφαντίες του ιστολογίου Αντιαιρετικό Εγκόλπιο κατά της γερόντισσας Γαβριηλίας , επειδή δήθεν η γερόντισσα παρέβαινε εντολές του Θεού μη τρώγοντας κρέας .Τα παρατεθέντα δείχνουν επακριβώς τον κατήφορο της πλάνης που έχει πάρει το συγκεκριμένο ιστολόγιο....