Quantcast
Channel: Για την απλή και ήσυχη ζωή συν πάσι τοις αγίοις...
Viewing all 1024 articles
Browse latest View live

Xριστούγεννα για τους Ορθοδόξους πλην ...Ελλήνων...

$
0
0

Σήμερα όλη η επι γης στρατευομένη Εκκλησία του Χριστού γιορτάζει την Γέννα του Σωτήρος Ιησού.

Ιεροσόλυμα, Άγιον  Όρος, Ρωσία, Σερβία, Βουλγαρία , Γεωργία και οι εν τη διασπορά παροικίες τους , σχεδόν το 80% τών όπου γης Ορθοδόξων Χριστιανών, γιορτάζουν τα Χριστούγεννα σήμερα.

Οι λοιποί, δηλαδή όσοι παρασύρθηκαν (-με) από την διχαστική, εν μέσω Μικρασιατική καταστροφής,  πρωτοβουλία του μασώνου πατριάρχη Μελέτιου Μεταξάκη και άλλαξαν το ημερολογιο προς την κατεύθυνση τής εορτολογικής σύμπτωσης με τις αιρετικές παραφυάδες της Δύσεως, γιόρτασαν(-με) πριν δεκατρείς μέρες.

Χρόνια πολλά στους πατέρες και αδελφούς , εν Ελλάδι και αλλαχού, όσους γιορτάζουν την μεγάλη γιορτή της Γεννήσεως του Χριστού! 

Χριστός ετέχθη!

Η εικόνα από την εικονογράφηση του μοναστηριού της Σιμωνόπετρας στο Άγιο Όρος.


Θα μείνω στο ράφι !

$
0
0

  «Διεγέλα τα πάντα, γέλωτος ορών άξια τα τοις πολλοίς σπουδαζόμενα»

(περιγελούσε τα πάντα, θεωρώντας άξια για γέλια όσα οι πολλοί νομίζουν σπουδαία)

αγ.Γρηγόριος Θεολόγος

Η νυφική μας παστάδα και τα ράφια μας.

Αναπόφευκτα , και για όλους ...

Γαμπροί και νύφες, όλοι είμαστε αραδιασμένοι με τη σειρά , σωστά κουκλιά ζωγραφιστά, δε νομίζετε;

«Γέρε χρόνε φύγε τώρα, πάει η δική σου η σειρά , ήρθε ο νέος με τα δώρα με τραγούδια και χαρά ..

Καλή χρονιά , καλή χρονιά, χαρούμενη χρυσή Πρωτοχρονιά...»

Το εικονιζόμενο «γραφείο συνοικεσίων» βρίσκεται στο μοναστήρι του Ξηροποτάμου , στο Αγιονόρος.

Τα Φώτα στο Αϊβαλί του κυρ Φώτη

$
0
0

Στά θαλασσινά τα μέρη ρίχνουνε τον Σταυρό, ύστερ' από τη Λειτουργία των Θεοφανίων. Έτσι τον ρίχνανε καί στην πατρίδα μου, κ' ήτανε ένα θέαμα έμορφο και παράξενο.

ayvalik.jpg

Ξεκινούσε η συνοδεία από τη μητρόπολη. Μπροστά πηγαίνανε τα ξαφτέρουγα και τα μπαϊράκια, κ' ύστερα πηγαίνανε οι παπάδες με τον δεσπότη, ντυμένοι με τα χρυσά τα άμφια, παπάδες πολλοί κι αρχιμαντρίτες, γιατί η πολιτεία είχε δώδεκα εκκλησίες, και κατά τις επίσημες μέρες στις μικρές ενορίες τελειώνανε γλήγορα τη Λειτουρ­γία και πηγαίνανε οι παπάδες στη μητρόπολη, για να γίνεται η γιορ­τή πιο επίσημη. Οι ψαλτάδες ήτανε και κείνοι κάμποσοι κ' οι πιο καλλίφωνοι, και ψέλνανε με μεγαλοπρέπεια βυζαντινά, δηλαδή ελ­ληνικά, κι όχι σαν σήμερα πού τρελλαθήκαμε και κάναμε την ψαλ­μωδία μας σαν ανάλατα και ξενικά θεατρικά τραγούδια. Από πίσω ακολουθούσε λαός πολύς.

Σαν φτάνανε στ' Αγγελή τον Γιαλό, όπως λέγανε κείνη την ακρογιαλιά, ο δεσπότης με τους παπάδες ανεβαίνανε σε μια μεγάλη σανιδωτή σάγια εμορφοσκαρωμένη, για να κάνουνε τον Αγιασμό. Ο κόσμος έπιανε την ακρογιαλιά κι ανέβαινε ο καθένας όπου εύρισκε, για να μπορεί να βλέπει. Τα σπίτια πού ήτανε ένα γύρο γεμίζανε κόσμο. Οι γυναίκες θυμιάζανε από τα παραθύρια. Από το μέρος της θάλασσας ήτανε μαζεμένα ίσαμε εκατό καΐκια και βάρκες αμέτρητες, με τις πλώρες γυρισμένες κατά το μέρος που στεκότανε ο δεσπότης. Έτσι που ήτανε παραταγμένα τα καΐ­κια, μοιάζανε σαν αρμάδα που θα κάνει πόλεμο. Πιο ανοιχτά, κατά το πέλαγο, έβλεπες φουνταρισμένα τα μεγάλα καΐκια, γεμάτα κόσμο και κείνα. Αλλα πάλι είχανε περιζωσμένες τις βάρκες που βρισκόντανε γιαλό, κ' ήτανε κι αυτά γεμάτα κόσμο, προ πάντων θαλασσινοί και παιδομάνι.

Σ' αυτά τα μέρη κάνει πολύ κρύο, και τις πιο πολλές φορές οι αντένες των καραβιών ήτανε χιονισμένες, ένα θέαμα πολύ έμορφο. Απάνου στα ξάρτια και στις σκαλιέρες, στις γάμπιες και στα μπαστούνια των καραβιών ήτανε σκαλωμένοι πλήθος θαλασσινοί, μεγάλοι και μικροί. Η θάλασσα ήτανε κοιμισμένη, μπουνάτσα. Κρούσταλλα κρεμόντανε από τα ξάρτια σε πολλά καΐκια. Κρύο τάρταρος. Στην κάθε βάρκα από κείνες που είχανε κοντοζυγώσει στη στε­ριά και περιμένανε να πέσει ο Σταυρός στη θάλασσα, στεκόντανε από ένα - δυο νοματέοι απάνω στην πλώρη, ενώ άλλοι δυο ήτανε στα κουπιά. Αυτοί που στεκόντανε ορθοί στην πλώρη, ήτανε ολόγυμνοι, εξόν ένα άσπρο βρακί που φορούσανε σαν πεστιμάλι. Οι πιο πολλοί ήτανε σαν θεριά, χεροδύναμοι, πλαταράδες, χοντρολαίμηδες, μαλλιαρόστηθοι, τα κορμιά τους ήτανε κόκκινα από το κρύο. Τα ποδάρια τους ήτανε γερά και φουσκωμένα σαν αδράχτια, θαλασσάνθρωποι, γεμιτζήδες, κοντραμπατζήδες, ψημένοι με τ' αλάτι. Οι πιο πολλοί είχανε ριχμένες στις πλάτες τις γούνες τους, για να μην παγώσουνε. Ένα - δυο όμως στεκόντανε γυμνοί και κάνανε κάπου - κάπου τον σταυρό τους. Μα το μάτι τους ήτανε καρφωμένο στο μέρος που θα 'ριχνε τον Σταυρό ο δεσπότης.

Ανάμεσα στους γυμνούς ήτανε ο Κωστής ο Γιωργάρας, ο Στρατης ο Μπεκός, ο Γιωργής ο Σόνιος, ο Δημητρός ο Μπούμπας,  Πέτρος ο Κλόκας, ο Βασίλης ο Αρναούτης, ο παλαβό - Παρασκευάς κι άλλοι. Σαν να τους βλέπω μπροστά μου. Ο Γιωργάρας ήτανε μιαν ανθρωπάρα θηρίο, σαν Κουταλιανός, με μουστάκια μαύρα, μ' έναν λαιμό σαν βαρέλι. Είχε δεμένο στο κεφάλι του ένα μαντίλι κ' ήτα­νε ίδιος κουρσάρος. Ακουμπούσε απάνω σ' ένα κοντάρι, λες κ' ήτανε ο Ποσειδώνας ζωντανός. Ο Δημητρός ο Μπούμπας ήτανε ένα άλλο θεριόψαρο, χοντρός και κοντόφαρδος, μαυριδερός σαν Σαρακηνός, και καθότανε ανεκούρκουδος, σκεπασμένος με τη γούνα του, με το μάτι του καρφωμένο στον δεσπότη. Ο Πατσός ο Αράπης, ο λεγόμενος παλαβό - Παρασκευάς, είχε γένεια κατσαρά και κόκκινα και το πετσί του ήτανε από φυσικό του κόκκινο. Στο κορμί ήτανε αντρειωμένος και σβέλτος σαν τζαμπάζης και δεν χαμπάριζε ολότελα από κρύο. Στο σουλούπι ήτανε ίδιος Ρούσος. Αυτός ήτανε ανεβασμένος απάνω στα ξάρτια σε μια μπρατσέρα φουνταρισμένη, και στεκότανε δίχως να σαλέψει, σαν τ' άγαλμα. Μυστήριο πως δεν πάγωνε! O Πέτρος ο Κλόκας ήτανε ο μονάχος που δε φορούσε βρακιά. Αυτός ήτανε ευρωπαϊσμένος, φορούσε στενό πανταλόνι και ναυτικό σκουφί. Στο κορμί ήτανε λιγνός και μάγκας στο σχέδιο. Τα χέρια του τα 'χε μπλεγμένα μπροστά στο στήθος του και σουλατσάριζε απάνω στη βάρκα, ολοένα μιλούσε κ' έκανε και κάμποσα θεατρικά.

Σαν σίμωνε λοιπόν η συνοδεία στη θάλασσα, κι ακουγότανε από μακριά η ψαλμωδία, γινότανε μεγάλος αλαλαγμός απάνω στις βάρκες. Οι βουτηχτάδες πετούσανε τις γούνες τους κ' οι άλλοι τραβούσανε τα κουπιά, για να 'ναι οι βάρκες τους κοντά στο μέρος πού θα 'πεφτε ο Σταυρός. Άλλοι φωνάζανε από τα ξάρτια, άλλοι μαλώνανε, άλλοι ανεβαίνανε στις κουπαστές για να δούνε. Τέλος φτάνανε οι στρατιώτες και ταχτοποιούσανε τον κόσμο. Μπροστά πήγαινε ο αξιωματικός ο Τούρκος κι άνοιγε τον δρόμο να περάσει ο δεσπότης, κ' έλεγε: «Γιόλ βέριν εφεντιά!» - δηλαδή: «Κάνετε δρόμο στον αφέντη!» Ο στρατός αραδιαζότανε σε παράταξη κ' οι ψαλτάδες ψέλνανε πολλές φορές «Εν Ιορδάνη βαπτιζομένου σου, Κύριε». Στο τέλος το 'ψελνε κι ο δεσπότης κ' έριχνε τον Σταυρό στη θάλασσα. Αλαλαγμός σηκωνότανε μέσα στη θάλασσα. Οι βάρκες και τα καΐκια καργάρανε τα κουπιά και τρακάρανε το 'να τ' άλλο. Οι πλώ­ρες χτυπούσαμε η μια την άλλη. Κουπιά, κοντάρια, καμάκια, απόχες μπερδευόντανε μεταξύ τους. Οι βουτηχτάδες πέφτανε στο νερό κ' η θάλασσα άφριζε σαν να παλεύανε σκυλόψαρα. Πολλοί απ' αυτούς κάνανε ώρα πολλή ν' ανεβούνε απάνω, παίρνανε μακροβούτι και ψάχνανε στον πάτο να βρούνε τον Σταυρό. Για μια στιγμή φανερωνότανε κανένα κεφάλι και βούλιαζε γλήγορα πριν να το δεις.

Αξαφνα βγήκε ένα κεφάλι με κόκκινα γένεια κ' ένα χέρι ξενέρισε και βαστούσε τον Σταυρό. Ήτανε ο παλαβό - Παρασκευάς. Με δυο - τρεις χεροβολιές κολύμπησε κατά το μέρος του δεσπότη και σκάλωσε στην αραξιά. Έκανε μετάνοια και φίλησε το χέρι του κ' έδωσε τον Σταυρό. Ο δεσπότης τον πήρε, τον ασπάστηκε και τον έβαλε στον ασημένιο δίσκο κ' υστέρα έδωσε τον δίσκο στον Παρασκευά. Οι ψαλτάδες πιάσανε πάλι και ψέλνανε κι ο κόσμος αλάλαζε. Ύστερα η συνοδεία τράβηξε πάλι για την εκκλησιά. Ο Παρασκευάς θεόγυμνος, με τον δίσκο στα χέρια, γύριζε στους μεγάλους καφενέδες και στις ταβέρνες κ' έρριχνε ο κάθε ένας ό,τι ρεγάλο ήθελε. Τόσες ώρες ολόγυμνος και βρεμένος, με παγωμένο βρακί, μήτε κρύωνε, μήτε κάνε τους ώμους του δεν ανεσήκωνε. Όπως ήτανε κοκκινογένης αστακόχρωμος, έλεγε κανένας πως ήτανε ο Σκύθης Ανάχαρσις, που γύριζε τον χειμώνα γυμνός μέσα στην Αθήνα τα παλιά τα χρόνια, κ' οι Αθηναίοι τον ρωτούσανε γιατί δεν κρυώνει, κι αυτός αποκρινότανε πως όλο το κορμί του είναι σαν το κούτελο, που δεν κρυώνει ποτές.

Την ώρα που έπεφτε ο Σταυρός στη θάλασσα, όλα τα καΐκια και τα καράβια, που ήτανε φουνταρισμένα ανοιχτά στο πέλαγο, γυρίζανε την πλώρη τους κατά την Ανατολή, από κει που ήρθε ο Χριστός στον κόσμο.

(Φώτη Κόντογλου από το βιβλίο «Το Αϊβαλί η πατρίδα μου»)

οι δικοί μας θησαυροί ....

και η φτώχεια μας...

$
0
0

                                lovebaby.jpg

Ο κόσμος είναι φτωχός σε αγάπη. Όλοι ψάχνουν την αγάπη, αλλά όταν τους πλησιάζει, δεν την αναγνωρίζουν γιατί ποτέ τους δεν την αισθάνθηκαν.

Γερόντισσα Γαβριηλία

παράφοροι έρωτες...

$
0
0

lepetitprince.jpg

Όποιος ερωτεύτηκε κάποτε παράφορα μπορεί να καταλάβει την αγάπη τού Θεού.

Θεία και ανθρώπινη αγάπη είναι το ίδιο, μόνο το αντικείμενο τους είναι διαφορετικό.

Όλη η πνευματική ζωή έχει να κάνει με την αγάπη.

Ερνέστο Καρντενάλ  «Αγάπη, η χαραμάδα της αιωνιότητας»,

(εκδ.Εν Πλώ, μτφ Β.Αργυριάδης, σελ 90. η εικονογράφηση από τον «Μικρό Πρίγκηπα»)

γλωσσολαλιές....

$
0
0

                                            bolk.jpg

Ο λύκος της στέππας που αλυχτάει μέσα στη νύχτα, αλυχτάει για τον Θεό και η κουκουβάγια για Εκείνον κράζει.

Για Εκείνον στενάζει το άκακο περιστέρι και δεν το ξέρει.

Τον Θεό επίσης καλεί το μικρό μοσχαράκι που μουγκανίζει για τη μητέρα του, το λιοντάρι που βρυχάται και τα βατράχια που κοάζουν.

Όλη η κτίση Τον καλεί με όλη την ποικιλία των γλωσσών της.

Και η γλώσσα τών εραστών, η γλώσσα των ποιητών και η προσευχή των μοναχών κραυγάζουν επίσης για τον Θεό.

Ερνέστο Καρντενάλ  «Αγάπη, η χαραμάδα της αιωνιότητας»,

(εκδ.Εν Πλώ, μτφ Β.Αργυριάδης, σελ 13. η εικονογράφηση από τον «Μικρό Πρίγκηπα»)

Anorexia Nervosa


...πέρασαν τη ζωή τους ρυθμισμένα και ήρεμα... το καπέλο...

$
0
0

charlot.jpg

Άνθρωποι που πέρασαν τη ζωή τους ρυθμισμένα και ήρεμα,

ανάμεσα σε ώρες εργασίας και αμίλητα συζυγικά νεκρόδειπνα.

Λίγος καφές στο τέλος του φαγητού για τη χώνεψη,

 λίγα όνειρα για το φόβο της καρδιοπάθειας,

λίγη ελεημοσύνη για τη σωτηρία της ψυχής.

 

Ώσπου μια νύχτα,σηκώνονται στη μέση του δείπνου ξαφνικά

από συνήθεια,μάλιστα,παίρνουν και το καπέλλο τους-

και χάνονται.Που πάνε?Κανείς δεν ξέρει.Μα η δίψα τους καίει

κι η απόγνωση μεγαλώνει τους ορίζοντες.

 

 

 

Έτσι σκέφτηκαν,δηλαδή,να κάνουνε για μια στιγμή.

Ύστερα πέρασε.Σκουπίζουνε το λίγο ιδρώτα πλάι στη μύτη

και μπαίνουν αθόρυβα στην κρεββατοκάμαρα.Ενώ στο διάδρομο

μένει μονάχο,πάνω στην καρέκλα,το καπέλλο

σαν το πικρό ανάχωμα ενός τάφου,

που σκέπασε βαρειά κι ανέκκλητα

όλη τη ζωή τους.

 

Tάσος Λειβαδίτης

Μετάνοια και δόσιμό στην πρώτη και υστερνή μας αγάπη

$
0
0

Κυριακή μετά τα Φώτα σήμερα, αγαπητοί.

Ο Θεάνθρωπος Ιησούς, αφού εβαπτίσθη από τον Ιωάννη στον Ιορδάνη ποταμό και εφανερώθη η Αγία Τριάδα, ύστερα άφησε τον Ιορδάνη και πήγε στην έρημο, που ήταν εκεί κοντά, και ενήστευσε σαράντα ημέρες και σαράντα νύκτες.

Και ύστερα επειράσθη από τον Διάβολο, τον οποίο ενίκησε. Και ήλθαν οι Αγγελοι και Τον διακονούσαν. Και άρχισε δειλά-δειλά τη δημοσία δράση Του, το έργο Του το κοσμοσωτήριο. Και όταν άκουσε ότι ο Ιωάννης εφυλακίσθη απ' τον Ηρώδη Αντύπα, τότε άφησε την Ιουδαία και ήλθε στη Γαλιλαία.

Και στη συνέχεια άφησε και την πατρίδα Του τη Ναζαρέτ και ήλθε στην Καπερναούμ, που ήταν κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας, στα όρια των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Και έκαμε την Καπερναούμ δεύτερη πατρίδα Του.

Ολοι έχουμε ανάγκη από μια πατρίδα -ακόμα κι ο Θεάνθρωπος-, ας την αγαπούμε κι ας τη φροντίζουμε. Και καθώς ήλθε στην Καπερναούμ και στη Γαλιλαία ο Ιησούς Χριστός, γράφει ο Ευαγγελιστής Ματθαίος: « ...;Τότε πραγματοποιήθηκε και επαληθεύτηκε η προφητεία του Ησαΐου, που αιώνες πριν είχε πει ότι η γη του Ζαβου- λών και η γη του Νεφθαλείμ, οι χώρες δηλαδή αυτές που είναι κοντά στη θάλασσα της Γαλιλαίας και εκτείνονται και πέρα από τον Ιορδάνη μέχρι την Περαία, δηλαδή η Γαλιλαία των Εθνών, είδαν φως μέγα, το φως του Χριστού, ενώ εκάθηντο και ήσαν αιχμάλωτες στο σκοτά- δι της ειδωλολατρίας, της ασεβείας και της πλάνης».

Είδαν το «μέγα Φως», τον Χριστό. Κι ο λαός ο οποίος ευρίσκετο «εν χώρα και σκιά θανάτου», δηλαδή στη χώρα της αμαρτίας και του πνευματικού θανάτου, είδε και ένιωσε το «μέγα Φως», το φως του Κυρίου.

Κυριακή μετά τα Φώτα δηλαδή σήμερα και γι' αυτό αναφέρεται σε αυτά τα ωραία το ιερό και άγιο Ευαγγέλιο (Ματθαίου Κεφ. δ', 12-17). Ο Χριστός έλαμψε ως «Φως μέγα», και στη Γαλιλαία αλλά και στην οικουμένη ολόκληρη. Και άρχισε ο Ιησούς Χριστός το κήρυγμά Του το μέγα, λέγοντας ακριβώς τα ίδια τα λόγια του Ιωάννου του Βαπτιστού: «Μετανοείτε, ήγγικε γαρ η βασιλεία των ουρανών», για να βεβαιώσει με αυτό ότι ο Ιωάννης ήτο ο Πρόδρομός Του, η αρχή του Ευαγγελίου Του.

Και άρχισε ο Κύριος απ' τη μετάνοια.

Μετάνοια είναι η αλλαγή του ανθρώπου, η αλλαγή της νοοτροπίας, η αλλαγή της ζωής, η στροφή και μεταστροφή στον βίο. Και μετάνοια είναι το ξύπνημα της αγάπης μέσα στην ψυχή μας και το δόσιμό του όχι αλλού ούτε στα είδωλα, ούτε στο σκοτάδι ούτε στον κάκιστο εαυτό μας, αλλά στον Ιησού Χριστό, στην πρώτη και στην υστερνή μας αγάπη, σε Κείνον που «εις τέλος μας ηγάπησεν», και είναι το Αλφα και το Ωμέγα, η αρχή και το τέλος της ζωής μας.

Και τους έλεγε ακόμα ότι έφθασε η Βασιλεία του Θεού. Και η Βασιλεία του Θεού δεν ήταν υλική, όπως την εφαντάζοντο και την επε- ρίμεναν οι Ιουδαίοι, αλλά πνευματική.

Η Βασιλεία του Θεού είναι ο Ιδιος ο Χριστός μας, γι' αυτό ας Τον αγαπήσουμε, ας μείνουμε κοντά Του, ας ζητούμε πάντοτε το φως Του το σωτήριον, και ας Τον νιώθουμε δικό μας. Και ας ξέρουμε ένα πράγμα: ότι εδώ είμαστε περαστικοί και πηγαίνουμε για τη Βασιλεία Του και για τον Παράδεισό Του.

(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη, Το κήρυγμα της Κυριακής)

O Kαραγκιόζης και το κατοχικό Μνημόνιο

$
0
0

O Kαραγκιόζης και το κατοχικό Μνημόνιο

700 ευρώ για κούρεμα και επίθεση στον ΓΑΠ !

ΓΑΠ- Ερντογάν : συμπαιγνία και θεατρινισμοί στο Ερζερούμ

$
0
0

συμπαιγνία και θεατρινισμοί στο Ερζερούμ

η αγάπη Του , ό,τι το νερό τής θάλασσας για τα ψάρια ...

$
0
0

Όλη η φύση είναι ευσπλαγχνία αλλά μόνο ο ησυχαστής μοναχός βιώνει αυτή την αγάπη ολοκληρωτικά. Η αγάπη τού Θεού μας περικυκλώνει. Η αγάπη Του είναι το νερό που πίνουμε, ο αέρας που αναπνέουμε, και το φώς που βλέπουμε. Όλα τα φυσικά φαινόμενα είναι διαφορετικές υλικές μορφές της αγάπης τού Θεού.Κινούμαστε  μέσα στην αγάπη Του , όπως το ψάρι μέσα στο νερό.

Και είμαστε τόσο κοντά Του , τόσο τυλιγμένοι από την αγάπη Του, τόσο τυλιγμένοι από την αγάπη Του και λουσμένοι στις δωρεές Του (εμείς οι ίδιοι είμαστε μια δωρεά Του) που δεν το συνειδητοποιούμε χάνοντας την προοπτική μας.

Η αγάπη Του μας περιτριγυρίζει , αλλά την αισθανόμαστε όσο αισθανόμαστε και την πίεση που ασκεί η ατμόσφαιρα πάνω μας.

Ερνέστο Καρντενάλ  «Αγάπη, η χαραμάδα της αιωνιότητας»,

(εκδ.Εν Πλώ, μτφ Β.Αργυριάδης, σελ 48. η εικόνα είναι το εξώφυλλο της κορεάτικης έκδοσης του διάσημου βιβλίου του Ερνέστο Καρντενάλ «Τhe Gospel of Solentiname" το οποίο κυκλοφορεί στα ελληνικά με τον τίτλο «Το Ευαγγέλιο της Επανάστασης των Σαντινίστας»)

σελ 48

Ανίατη δίψα ....

$
0
0

Κάθε άνθρώπινη ύπαρξη έχει γεννηθεί με αγάπη στην καρδιά της,  έχει γεννηθεί διψασμένη.

«Σ΄Eσένα υψώνω τα χέρια μου, σαν διψασμένη γή η ψυχή μου.» (Ψαλμ 143,6) Ο Θεός δημιούργησε την πράξη τής βρώσης και τής πόσης  ως υλικά σύμβολα αυτής της αγάπης.

Αυτή η δίψα για τον Θεό είναι η αγωνία στα πρόσωπα όλων των ανθρώπων που περπατούν στους δρόμους, πηγαίνουν στους κινηματογράφους και τα μπαρ.

Καθένας θέλει πράγματα, πολλά πράγματα, μια απειρία πραγμάτων: ένα ποτήρι παραπάνω, ένα κομμάτι γλυκό περισσότερο, ένα ακόμη βλέμμα , μία ακόμη λέξη, ένα ακόμη φιλί , ένα ακόμη βιβλίο, ένα ακόμη ταξίδι. Πάντοτε περισσότερα κι ολοένα πιο πολλά κι ακόμα πιο πολλά.

Τα ανθρώπινα πρόσωπα είναι χαρακωμένα από την αγωνία και την επιθυμία. Οι μοναχοί που έχουν δραπετεύσει από αυτή  την σκλαβιά είναι σαν δραπέτες που θυμούνται την φυλακή τους , το στραόπεδο συγκεντρώσεως των Ναζί ή τα καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία

O άνθρωπος σκέφτεται πως λίγο μόνο ακόμα αρκεί: κατόπιν συνεχίζει να θέλει περισσότερα. Σκέφταται πως θα μπορούσε να είναι ικανοποιημένος με ένα μικρό σπίτι και ένα αμάξι, μιά αξιαγάπητη σύζυγο και παιδιά .

Όμως πάντοτε βγαίνει έξω στους δρόμους με την ίδια αγωνία ζωγραφισμένη στο πρόσωπο του.

Συνεχίζει να αναζητά νέα πράγματα με το ίδιο πάθος

Αγοράζει στο δρόμο εφημερίδα με το ίδιο πάθος , μετά την πετάει πάλι στο δρόμο και παραμένει πάντοτε ανικανοποίητος .

Ο πόθος για ιδιοκτησία είναι σαν μιά ανίατη ασθενεια.

Ερνέστο Καρντενάλ  «Αγάπη, η χαραμάδα της αιωνιότητας»,

(εκδ.Εν Πλώ, μτφ Β.Αργυριάδης, σελ 51-52 )

συνεχίζεται....


Στην Κερατέα οι κατοχικές δυνάμεις κάνουν πρόβα τζενεράλε

$
0
0

              keratea.jpg

Στην Κερατέα η κατοχική Κυβέρνηση και οι πραιτωριανοί του ΔΝΤ κάνουν πρόβα τζενεράλε εφαρμογής στρατιωτικού νόμου στον αστικό και περιαστικό χώρο.

Με πρόφαση νομιμότητας επιχειρούν να καταλύσουν την βιωσιμότητα της περιοχής, να την κάνουν δυσβίωτη και στη συνέχεια αβίωτη για τους κατοίκους της, οι οποίοι θα εξαναγκαστούν να φυγουν γιατί είναι αδύνατον να ζήσει κανείς με αποσυντιθέμενα απορρίμματα μέσα στην αυλή του.

Γι αυτό και ο μητροπολίτης Μεσογαίας βρισκεται  στο πλευρό των κατοίκων και επευλογεί τον αγώνα τους.

Γιατί το άδικο είναι πασιφανές,  όπως και οι ολοκληρωτικοί σχεδιασμοί που βρίσκονται πίσω από την , δια των ΜΑΤ, υπεράσπιση των επιχειρηματικών συμφερόντων του μεγαλοεργολάβου ιδιοκτήτη του MEGA.

Aπό τουτη εδώ την ταπεινή, ημίτρελη διαδικτυακή αρκουδοπαράγκα διακηρύσσουμε την ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ και την ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΥΜΠΑΡΑΣΤΑΣΗ μας στους αγωνιζομένους κατοίκους της Κερατέας.

Είμαστε όλοι κάτοικοι της Κερατέας και κάτοικοι της Στυλίδας, όπως ήμασταν και φορτηγατζήδες και θα είμαστε ταυτισμένοι με κάθε συμπολίτη που αντιστέκεται στην εξαθλίωση που επιφέρει η ληστοσυμμορία ΓΑΠ-ΕΕ-ΔΝΤ.

Βαστάτε γερά συμπατριώτες της Κερατέας : http://antixyta.blogspot.com/.

13 Γενάρη , του άγιου Καψοκαλύβα

$
0
0

                               St. Maximos Kavsokalyvites.JPG

http://misha.pblogs.gr/tags/os-maksimos-kaysokalybis-gr.html

τότε θα δοθούν τα φιλιά που δεν μπόρεσες να δώσεις....

$
0
0

H γνώση του Θεού είναι αυτό που αναζητάμε στα ταξίδα , την επιστήμη, τα βιβλία, την αγάπη.

Αυτός είναι ο λόγος που διψάμε για εμπειρίες , και αυτή μας η δίψα μπορεί να ικανοποιηθεί μονάχα από τον Θεό

Μια μοναχή ήταν στραμμένη κατευθείαν στον Παράδεισο σκεπτόμενη πως εκεί θα καταλάβει το πώς πετούν τα πουλιά και πώς είναι φτιαγμένα τα λουλούδια και ο άνεμος.

Γνωρίζω , γνωρίζω , γνωρίζω.

Όμως τότε δεν θα γνωρίζουμε την πραγματικότητα με τρόπο περιορισμένο , μέσα από τις πέντε μου αισθήσεις, όπως κάνουμε τώρα.

Θα γνωρίσουμε την πραγματικότητα πλήρως , όπως είναι , με μια γνώση άμεση, με τη γνώση της αγαπητικής μετοχής.

Όπως είπε και ο Σεζάρ Βαλέχο «Θα δοθούν τα φιλιά που δεν μπόρεσες να δώσεις»

Ερνέστο Καρντενάλ  «Αγάπη, η χαραμάδα της αιωνιότητας»,

(εκδ.Εν Πλώ, μτφ Β.Αργυριάδης, σελ 168, το σχέδιο είναι του αγιογράφου και καθηγητή της Θεολογικής Σχολή του Ε.Κ.Π.Α Γ.Κόρδη )

st Maximos the Hut-burner

$
0
0

            St. Maximos Kavsokalyvites1.jpg

   Saint Maximus Kavsokalyvites was educated at the church of the Most Holy Theotokos at Lampsakos. When he was  seventeen years old  he left his parental home, became a monk, and put himself under the  obedience of the renowned  Elder Mark in Macedonia.

After the death of his teacher, st . Maximos followed a strict ascetic life   under the guidance of several desert Fathers . Arriving in Constantinople, St Maximus remained constantly at the Blachernae church of the Most Holy Theotokos, as though he had taken up his abode at the entrance. From his youth, St Maximus had a great love for the Mother of God. He persistently entreated Her to grant him the gift of unceasing mental prayer. One day, as he was venerating her icon, he felt a warmth and a flame enter his heart from the icon. It did not burn him, but he felt a certain sweetness and contrition within. From that time, his heart began to repeat the Jesus Prayer of itself. In this way, the Virgin Theotokos fulfilled his request.

St Maximus fulfilled his obedience in the Lavra of St Athanasius on Mt. Athos. In order to conceal his ascetic deeds of fasting and prayer, and to avoid celebrity, he behaved like a fool. One day, he had a vision of the Mother of God, who told him to ascend the mountain. On the summit of the Holy Mountain, he prayed for three days and nights. Again, the Most Holy Theotokos appeared to him surrounded by angels, and holding Her divine Son in Her arms.

Prostrating himself, the saint heard the All-Holy Virgin speak to him, "Receive the gift against demons  and settle at the foot of Athos, for this is the will of My Son."

She told him that he would ascend the heights of virtue, and become a teacher and guide for many. Then, since he had not eaten for several days, a heavenly bread was given to him. As soon as he put it in his mouth, he was surrounded by divine light, and he saw the Mother of God ascending into Heaven.

St Maximus told his vision to a certain Elder living by the church of the holy Prophet Elias at Carmel. He was skeptical, but the saint turned his disbelief to good. He pretended to be slightly crazy in order to conceal his prodigious ascetic deeds, privations, his hardship and solitude. St Maximus did not live in a permanent abode, but wandered from place to place like a lunatic. Whenever he moved, he would burn his hut down.

Therefore, he was called "Kavsokalyvites," or "Hut Burner."

Those on the Holy Mountain, knowing of the extreme deprivations and sorrows of St Maximus, for a long time regarded him with contempt, even though he had attained the height and perfection of spiritual life.

When St Gregory of Sinai (August 8) arrived on Athos, he encountered the holy fool. After speaking to him, he began to call him an earthly angel. St Gregory persuaded St Maximus to stop behaving like a fool and to live in one place so that others might benefit from his spiritual experience. Heeding the words of St Gregory and the advice of other Elders, St Maximus selected a permanent dwelling in a cave near the renowned Elder Isaiah Knowing of his gift of clairvoyance, the Byzantine Emperors John Paleologos (1341-1376) and John Kantakouzenos (1341-1355) visited him and were surprised by the fulfillment of his predictions. Theophanes, the igumen of Vatopedi monastery, wrote about St Maximus: "I invoke God as my witness, that I myself saw several of his miracles. Once, for instance, I saw him travel through the air from one place to another. I listened as he made a prediction concerning me, that first I would be an igumen, and then Metropolitan of Ochrid. He even revealed to me how I would suffer for the Church."

St Maximus abandoned his solitude only just before his death, and settled near the Lavra of St Athanasius, where he surrendered his soul to the Lord at 95 years of age (+ 1354). After his death, as in life, St Maximus was glorified by many miracles." 

St. Maximos and Akyndinos (amateur translation) One day some monks from the Lavra went to the Righteous one, for reasons of interest, and with them went a lay person. As soon as the Righteous one saw him from afar, he sent him away from afar calling him Most-harmless [Ακινδυνάτος1] and faithless, despite the fact that he didn't know him before, but only from that time [he saw him]. For the Saint offered much against Akyndinos2, and named him dangerously-evil [κακοκίνδυνον], demonic, a communicant with every heresy and servant of the Antichrist. Thefore heretics as this, he would drive away and anathematized them with boldness. (from the book of the Righteous St. Maximos the Hut-Burner, written by the Righteous Theophanes Bishop of Peritheoriou and later published? [μεταγραφέντα] by the Righteous St. Nikodemos of the Holy Mountain; amateur translation from the Greek text: http://misha.pblogs.gr/2010/01/o-latinofronas-kakokindynos-kai-o-osios-maximos.html)

1 St. Maximos calling him "Ακινδυνάτος" is using a superlative version of his name (which he knew miraculously through the Holy Spirit) most likely in a negative connotation, but I can't find a translation that accurately reflects this. 2 Gregory Akyndinos (ca. 1300-1348) "was involved in the theological dispute surrounding the doctrine of Uncreated Light between [St.] Gregory Palamas and Barlaam of Calabria in the 1340s.

A student of Palamas', he mediated between the two from 1337, warning Barlaam in 1340 that his attempts against his doctrine would be futile, but from 1341 he became critical of Palamism, denouncing it as Messalianism, and came to be Palamas' most dangerous adversary after Barlaam's return to Calabria. He was excommunicated at the council of Constantinople of 1347 and died in exile ...;"  [Note: From this we can glean both the great grace given to St. Maximos, as he knew a person he had never seen before and recognized his false beliefs, and the great zeal the Saint had for true Orthodox dogma. Let it be clear that St. Maximos is not showing any hatred towards Akyndinos as a person, but dispassionate, righteous anger against the heresy that he would espouse. St. Paul gives St. Titus the same admonitions: "Reject a divisive man after the first and second admonition, knowing that such a person is warped and sinning, being self-condemned" (Titus 3:10-11).]

Divine Vision of St. Akakios of Kavsokalyvia (amateur translation) St. Akakios [April 12th: http://ocafs.oca.org/FeastSaintsViewer.asp?SID=4&ID=1&FSID=101069], as is mentioned by his successor Fr. Ionas, saw St. Maximos Kavsokalyvites during the time of the Holy Service in the Kyriakon, censing holding a priestly stole, censing around the Church and the Fathers, and following him were another forty venerable-looking and righteous ones with their epanokalymmavchos [monastic head covering]. When St. Akakios saw this, he asked St. Maximos: "Who are these, who are following you censing?" And he came and responded that they are those saved through St. Maximos the Righteous from the area of Kavsokalyvia. The history-writer of the Kyriakon of this Skete, in the Narthex of the church has depicted, in confirmation of the revelation of St. Akakios, the following Saints in turn: Sts. Athanasios the founder of Megiste Lavra, Peter the Athonite, Neilos the Righteous, Maximos the below-the-wing? [υπόπτερο], Nephon the Righteous and others kneeling, along with the Righteous Akakios the New, before the throne of the All-Holy Trinity and interceding for all of the Fathers and brothers who will complete their lives in a God-pleasing manner at that holy and blessed place, the "Garden of the Panagia". 

Apolytikion in the Plagal of the First Tone (amateur translation)

From your mother's womb, O Righteous Maximos, you were chosen as a treasury by God, you were made worthy of the divine darkness as Moses, and to see things far off, as Samuel, the divine wonder of Athos, the mystic of the Theotokos, and who interecedes, O Father, for us. Through the prayers of our Holy Fathers, Lord Jesus Christ our God, have mercy on us and save us! Amen!

source

Βολευτής τής ΝΔ προτείνει gay parade για να σωθούμε από την κρίση !!!

$
0
0
Η ξεφτίλα των μαυρογιαλούρων δεν έχει τέλος, ούτε όριο .Ο βολευτής της ΝΔ  Καραγκουνης πρότεινε εντός του εθνικού κυνοβολείου να αναλάβει η χώρα την διοργάνωση φεστιβάλ , τύπου gay ή lοve parade για να βγούμε από την οικονομική κρίση.
Viewing all 1024 articles
Browse latest View live




Latest Images