Ποτέ να μην λές «γιατί περνώ αυτό»; Ή όταν βλέπεις τόν άλλο με τη γάγγραινα, τον καρκίνο ή την τύφλωση, να μην λές «γιατί το περνά αυτό»;

Αλλά να παρακαλείς τον Θεό να σου χαρίσει το όραμα της άλλης όχθης...

Τότε θα βλέπεις όπως οι Άγγελοι τα γινόμενα εδώ όπως πραγματικά είναι: ΟΛΑ στο σχέδιο τού Θεού. ΟΛΑ.

Γερόντισσα Γαβριηλία

Του Ιησού γεννηθέντος εν Βηθλεέμ της Ιουδαίας, των Ιουδαίων το κράτος κατήργηται. Σκιρτάτω τα Νηπια, υπέρ Χριστού σφαττόμενα, Ιουδαία οδυρέσθω· φωνή γαρ ηκούσθη εν Ραμά, Ραχήλ κλαίουσα, τα τέκνα αυτής. Βρέφη γαρ Ηρώδης ανελών ο παράνομος, απεπλήρου την Γραφήν, την Ιουδαίαν εμπιπλών αθώου αίματος· και η γη μεν ηρυθραίνετο τοις των Νηπίων αίμασιν· η εξ Εθνών δε εκκλησία, μυστικώς αγνίζεται, και στολήν ενδύεται. Ήλθεν η αλήθεια, ο Θεός επέφανε, τοις εν σκια καθημένοις, εκ Παρθένου γεννηθείς, εις το σώσαι ημάς.

Αγίου Ανδρέου Κρήτης Δοξαστικό των αποστίχων του εσπερινού της εορτής των Αγίων Νηπίων.

Όταν γεννήθηκε ο Ιησούς στη Βηθλεέμ της Ιουδαίας , η δύναμη των Ιουδαίων καταργήθηκε. Ας χαρούν τα νήπια που στεφανώνονται με μαρτυρικούς στεφάνους καθώς σφάζονται για χάρη τού Χριστού κι ας οδυρεται η Ιουδαία γιατί ακούστηκε , όπως λέει η προφητεία, φωνή στην Ραμά από την Ραχήλ που θρηνεί τα παιδιά της. Γιατί φονεύοντας τα αθώα βρέφη ο παράνομος εξουσιαστής Ηρώδης, εκπλήρωνε την Αγία Γραφή γεμίζοντας την Ιουδαία με αθώο αίμα. Και η μεν γη κοκκίνιζε από τα αίματα των Αγίων Νηπίων , η δε εξ Εθνών Εκκλησία του Χριστού εξαγνίζεται με μυστικό τρόπο και ντυνεται στολή. Ήλθε η σαρκωμένη αλήθεια, ο Θεός φανερώθηκε σε εμάς που ήμασταν εγκλωβισμένοι στα σκοτάδια , γεννημένος από Παρθένο Μητέρα, με σκοπό να μάς σώσει από τη μιζέρια του θανάτου.

(Απόπειρα ερμηνευτικής αποδόσεως ημετέρα. Ο πίνακας είναι του Duccio di Buoninsegna, 1255-1319) created 1308-11.α)

Πώς να πέρασε άραγε τα Χριστούγεννα η οικογένεια του δολοφονημένου Σωκράτη Γκιόλια, η νεαρή συζυγος του Αδαμαντία  με τα δυο μικρά της ;

Πώς να πέρασε η οικογένεια της «δικής μας» Ευαγγελίας , τα πρώτα χριστούγεννα χωρις αυτήν ;

Πώς τα παιδάκια της Μαρίας και ο νέος πατέρας  που έχασαν τη μαμά και σύζυγο τους πριν λίγο καιρό ;

Ποιο  θεϊκό μυστήριο κρυβεται στην αγάπη, τον πόνο του θανάτου και του αποχωρισμού ;

Και πώς να ανεχτει αδιαμαρτυρητα κι αγόγγυστα ο πεπερασμένος άνθρωπος το κατάπικρο αυτό ποτήρι ;

Τά Δώρα των Μάγων *

 Αγίου Επισκόπου Νικολάου (Βελιμίροβιτς)

«ΚΑΙ πεσόντες προσεκύνησαν Αυτω» (Ματθ. β' 11). Αύτοί πού είχαν λατρεύσει τά άστρα με φόβο καί τρόμο, τώρα με μεγάλη χαρά πίπτουν ατό έδαφος καί λατρεύουν τόν ζώντα Κύριο, ό Όποιος ήλθε στήν γή γιά νά τούς έλευθερώοη άπό τήν δουλεία τους στά άοτρα καί άπό τήν πίστι τους στήν τυφλή μοιρα. «Καί άνοίξαντες τους θησαυρούς αυτών προσήνεγκαν Αυτώ δώρα, χρυσόν και λίβανον καί σμύρναν» (αύτόθι). Τού έφεραν τρία δώρα, τά όποια ύπεδήλωναν άνεπίγνωστα τήν Αγία καί Ζωοποιό Τριάδα, εις τό "Ονομα τής Οποίας τό Παιδίον Ίησούς ήλθε μεταξύ τών ανθρώπων, καί με τόν τρόπο αύτό έκαναν γνωστό τό τριπλό λειτούργημα τού Κυρίου Ίησού: Βασιλικό, Ιερατικό καί Προφητικό - διότι ό χρυσός συμβολίζει τήν Βασιλεία, ό λίβανος τήν Ίερωσύνη καί τό μύρο τήν Προφητεία ή Θυσία. Τό νεογέννητο Παιδίον θά ήταν Βασιλεύς τής αιωνίου Βασιλείας, ό άναμάρτητος Ιερεύς καί ό Προφήτης, όπως δέ οί περισσότεροι Προφήτες πρό Αύτού, θά θανατωνόταν. Είναι φανερό σέ όλους, ότι ό χρυσός δηλώνει Βασιλέα καί τήν Βασιλεία του· είναι φανερό, ότι τό λιβάνι δηλώνει προσευχή ή ίερωσύνη· καί είναι έπίσης φανερό άπό τήν Αγία Γραφή, ότι τό μύρο δηλώνει άθανασία (άφθαρσία): ό Νικόδημος ήλειψε τό νεκρό σώμα τοΰ Ίησού μέ μύρο (Ίωάν. ιθ' 39, 40· πρβλ. Ψαλμ. μδ' 8), καί άλειφαν τά σώματα γιά νά τά συντηρήσουν άπό τήν φθορά καί άποσύνθεσι, γιά νά τά διατηρήσουν ολίγο περισσότερο άπό τήν φρίκη τής καταστροφής τού θανάτου. Ό κόσμος επρόκειτο νά φωτισθή άπό τόν Χριστό ωσάν μέ χρυσό· επρόκειτο νά γεμίση μέ προσευχές, όπως ό Ναός πληρούται μέ τήν εύωδία τοΰ θυμιά­ματος· καί όλο τό σύμπαν έπρόκειτο νά διαπερασθή άπό τήν εύωδία τής διδα­σκαλίας Του καί τοΰ Σώματός Του ωσάν μέ μύρο. Έπί πλέον, τά τρία έκεινα δώρα συμ­βολίζουν τό διαρκές (άνθεκτικό) καί τό άπαράλλακτο: ό χρυσός παραμένει χρυ­σός, τό λιβάνι παραμένει λιβάνι καί τό μύρο παραμένει μύρο: κανένα άπό αύτά δέν χάνει τήν φύσι του στό πέρασμα τού χρόνου. Μετά χίλια χρόνια, ό χρυσός άκόμη λάμπει, τό λιβάνι καίει καί τό μύρο διατηρει τήν εύωδία του. Δέν θά μποροΰσαν νά εύρουν στήν γή τρία άλλα πράγματα, τά όποια τόσο πιστά νά συμβολίζουν τήν έπίγεια άποστολή τού Χριστού ή τά όποια θά έδειχναν καθαρώτερα καί έκφραστικώτερα τόν διαρκή -τόν αίώνιο-χαρακτήρα τού έργου τού Χριστού στήν γή καί όλων τών πνευματικών καί ήθικών άξιών, τίς όποιες έκόμισε στόν άνθρωπο άπό τόν ούρανό. Έφερε άλήθεια καί προσευχή καί άθανασία. Μέ ποιό άλλο πράγμα στήν γή θά μπορούσε ή άλήθεια νά άντιπροσωπευθή καλύτερα παρά μέ τόν χρυσό; Κάνε ό,τι θέλεις μέ τόν χρυσό καί αύτός θά κρατήση τήν λάμψι του. Μέ ποιό άλλο πράγμα στήν γή θά μποροΰσε ή προσευχή νά άντιπροσωπευθή καλύτερα παρά μέ τό λιβάνι; Όπως ό καπνός τού θυμιάματος διαποτίζει όλο τόν Ναό, έτσι καί ή προσευχή διαποτίζει όλη τήν ψυχή τοΰ άνθρώπου, καί όπως ό καπνός άνέρχεται ύψηλά, έτσι καί ή προσευχή άνεβάζει τήν ψυχή τού άνθρώπου στόν Θεό: «Κατευθυνθήτω ή προσευχή μου ώς θυμίαμα ενώπιον Σου» (Ψαλμ. 140/141, 2). Είναι βέβαια άλήθεια ότι καί άλλα πράγματα άναδίδουν καπνό, άλλά κανείς άλλος καπνός σάν τού θυμιάματος δέν μπορει νά έλκύση τήν ψυχή σέ προσευχή. Μέ ποιό άλλο πράγμα στήν γή θά μποροΰσε ή άθανασία νά άντιπροσωπευθή καλύτερα παρά μέ τό μύρο; Ή θνητότητα παράγει μία δυσοσμία, ή άθανασία είναι μία σταθερή εύωδία. Καί έτσι, οί άστρολόγοι άπό τήν Ανατολή έξέφρασαν συμβολικά όλόκληρη τήν Χριστιανική πίστι, άρχίζοντας άπό τήν Αγία Τριάδα ώς τήν Ανάστασι καί τήν άφθαρσία τού Κυρίου Ίησού καί αύτών πού θά Τόν άκολοθούσαν. Δέν είναι λοιπόν άπλοί προσκυνηταί, άλλά προφήται: προφήται τής Χριστι­ανικής πίστεως καί τής ζωής καί τών έργων τού Χριστού. Δεν θά μπορούσαν άφ' έαυτού των νά τά γνωρίζουν όλα αυτά άπό την ανθρώπινη άντίληψί τους, παρά άπό την έμπνευσι τού Θεού, ή οποία τους έστειλε στό ταξίδι τους στην Βηθλεέμ και τους έδωοε τόν μυστηριώδη άστέρα γιά νά τους καθοδηγή στόν δρόμο τους. (*) Απόσπασμα "Ομιλίας «Εις την Γέννηοιν». Μετάφραοις έκ τού άγγλικού (Nikolai Velimirovic, Bishop of Ochrid, Homilies, Vol. I, pp. 46-47, Lazarica Press, Birmingham 1996).

Mάγοι εκ Περσίδος φθάσαντες εις την Ιερουσαλήμ, τον Ηρώδην ετάραξαν, και μανείς ο δείλαιος , τα Νήπα κατέσφαττεν, ως βότρυες δε, Χριστώ προσήχθησαν , ει και μητρώων μαζών εσπάσθησαν, οι Νεομάρτυρες , τον Ηρώδην πλήξαντες, διό Χριστόν πίστει ικετεύουσιν , εις το σωθήναι ημάς.

Μάγοι από την γη της Περσίας έφθασαν στην Ιερουσαλήμ προκαλώντας ταραχή στον Ηρώδη με τα νέα που μετέφεραν.

Μανιασμένος από οργή κατέσφαξε τα αθώα Νήπια , τα οποία προσφέρθηκαν στον Χριστό σαν τσαμπιά σταφυλιών. Αν και αρπάχθηκαν βίαια από τους μαστούς των μητέρων τους , οι Νεομάρτυρες, επληξαν τον Ηρώδη, γι αυτό και με την παρρησία που απέκτησαν μέσω του μαρτυρίου τους , ικετεύουν τον Χριστό για τη σωτηρία μας.

Όλοι πόνεσαν που έχασαν τον προστάτη τους, ακόμη και οι Τούρκοι, διότι και πολλοί από αυτούς είχαν ευεργετηθεί και θεραπευθεί  από  διάφορες  αρρώστιες,  και  τον  είχαν  σε ευλάβεια. Τον αποκαλούσαν μάλιστα οι Τούρκοι «μπιζίμ μπαμπά» τον Χατζή-Γεώργη, δηλαδή «Πατέρα μας».

Ό Χατζή-Γεώργης είχε πολλή  αγάπη  για  όλους,  άδολη. 

Ήταν  πάντοτε  ειρηνικός, ανεξίκακος και συγχωρούσε.

Είχε μεγάλη καρδιά, γι' αυτό όλα και όλους τους χωρούσε, όπως ήταν.

Είχε εξαϋλωθεί κατά κάποιον τρόπο.

Ζώντας την Αγγελική ζωή, έγινε Άγγελος και πέταξε στους Ουρανούς, διότι δεν κρατούσε τίποτα, ούτε ψυχικά πάθη ούτε υλικά  πράγματα. 

Όλα  τα  πετούσε,  γι'  αυτό  και  πέταξε  ψηλά.

Επειδή  ο  άγιος  Γέροντας  είχε  ταλαιπωρηθεί  άδικα  από ανθρώπους, πιστεύω να αξιώθηκε διπλό Στεφάνι από τον Χριστό, του Οσίου και του Μάρτυρος.

Αν και σε αυτήν την περίπτωση, όταν  δηλαδή  βασανίζεται  κανείς  από  Χριστιανούς,  είναι οδυνηρότερος ο πόνος, γιατί οι άνθρωποι του Θεού πονάνε πιο πολύ για την σκληρή συμπεριφορά των άλλων, που δεν αρμόζει σε  Χριστιανούς.

Από τα λίγα λοιπόν που ανέφερα πιο πάνω, μπορεί  να  καταλάβει  κανείς  την  Αγιότητα  του  Οσίου  Πατρός Γεωργίου  (Χατζή-Γεώργη)!  Ο  Άγιος  Πατέρας  φυσικά, προσπαθούσε να ζει στην αφάνεια, όπως συνήθως και οι Άγιοι Πατέρες της Εκκλησίας μας, γι' αυτό αδικείται με τα λίγα αυτά που γνωρίζω και γράφω. Δεν έχει σημασία που η Εκκλησία μας ακόμη δεν τον έχει ανακηρύξει Άγιο, για να του δώσει το φωτοστέφανο. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία είναι η φωτεινή ζωή του Γέροντα, το απλό και άκακο σιωπηλό του παράδειγμα. Ήταν γεμάτος από αρετές και από δυνάμεις Θεϊκές, τις όποιες διέθετε μαζί με τον εαυτό του για να βοηθάει τους συνανθρώπους του. Κήρυττε Χριστό και από μακριά. Έκανε θαύματα, έβλεπε οράματα θεϊκά, και είχε και το διορατικό χάρισμα. Πολλή χάρη Θεού, η οποία δεν τον πρόδωσε! Όταν έγινε ή εκταφή των Ιερών Λειψάνων του, άρρητη ευωδιά σκόρπισε από τα Άγια του Λείψανα

http://misha.pblogs.gr/2010/07/gerontos-pa-sioy-o-athwniths-abbas-gewrgios-o-hatzhgiwrghs.html

Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά κι αρχή του Γεναρίου

κι αρχή που βγήκεν ο Χριστός στη γη να περπατήσει Περπάτησε,

χαιρέτησε όλα τα ζευγαράκια κι ο πρώτος που χαιρέτησε ήταν ο Άϊ Βασίλης

- Βασίλη μ'. πούθεν έρχεσαι και πού - και πούθε κατεβαίνεις;

- Από τη μάνα μ' έρχομαι και στο - και στο σχολειό παγαίνω.

- Κάτσε να φας, κάτσε να πιεις, - κάτσε να τραγουδήσεις.

- Εγώ γράμματα μάθαινα, τραγού - τραγούδια δεν ηξέρω. 

- Και σαν ηξέρεις γράμματα, πες μας - πες μας την αλφαβήτα.

Και στο ραβδί τ' ακούμπησε να πει - να πει την αλφαβήτα.

τεριρέμ, τερού, τεριρέμ

«Και ό­τε ε­πλή­σθη­σαν η­μέ­ραι ο­κτώ του πε­ρι­τε­μείν το παι­δί­ον, και ε­κλή­θη το ό­νο­μα αυ­τού Ι­η­σούς, το κλη­θέν υ­πό του αγ­γέ­λου προ του συλ­λη­φθή­ναι αυ­τόν εν τη κοι­λί­α» (Λουκ. Β'21)

Τον χρόνον Ιησού μου όν δέδωκάς μοι, εις πάθη εδαπάνησα Ιησού μου, διό με Ιησού μου μή απορρίψης, αλλ' ανακάλεσαι, δέομαι Δέσποτα, Ιησού γλυκύτατε και διάσωσον.

(από τον Παρακλητικό κανόνα εις τον Ιησούν Χριστόν)

Ώ Ιησού μου, αυτή την ώρα η ψυχή μου αισθάνεται φλογερό δεσμό για σένα. Κάνε με να με ποδοπατάνε σαν ένα κουκί της άμμου και κανένας πλέον ας μήν ενδιαφέρεται για μένα, γιατί θεληματικά παρώργισα την αγαθότητά σου και παρέδωσα τον εαυτό μου στα χέρια της απώλειας για να γίνω υπαίτιος της αιώνιας καταδίκης. Τώρα όμως ωθούμενη απο κάποια αόρατη δύναμη και από τη λεπτή πατρική αγάπη  ζητώ επίμονα την μετάνοια. Ώ Κύριέ μου, δώσε μου ζήλο, μετάνοια και αγία κατάνυξη να φτάσω σε'σένα . Δώσε μου, ώστε τα πράγματα του κόσμου να φαίνωνται σε μένα παροδικά και μάταια. Δώσε μου μετάνοια για να βυθιστώ στο άπειρο πέλαγος της αγάπης σου. Δώσε μου, ώστε σαν διψασμένο ελάφι να ποθώ τα ήσυχα και διάφανα νερά της πηγής για να ξεδιψάσω τα φλογισμένα χείλια μου. Ώ Ιησού η μεγάλη σου λεπτότητα κάμπτει ακόμα και τις πιο σκληρές και αμετανόητες καρδιές και τις μετατρέπει σε σημείο αγιωσύνης, ώστε να γίνονται φωτεινά παραδείγματα. Ώ Ιησού μου, ποθώ να ζήσω μαζί σου, μαζί σου και μόνο μαζί σου... Ώ Ιησού μου... Δώσε μου την αγάπη σου ...  (ο γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής προσευχόμενος εξ ονοματος μιας αγράμματης μοναχής)

Καλή χρονιά, με το όνομα και τις εντολές Του στις συνειδήσεις και τις καρδιές μας, μόνη ελπίδα ενάντια στην πολλή α-νοησία, την μέσα και την έξω.

μέσα από κάποιες συμπτώσεις, ήρθε ξανά μπροστά μου μια οσιακή μορφή, την οποία ο καλός Θεός επέτρεψε να γνωρίσω και να συναναστραφώ.

Πού είναι να διαμαρτυρηθούν για τον σκοτωμό τόσων ανθρώπων όσοι ξεσήκωσαν την Αθήνα  με αφορμή  το σκισμένο δήθεν κοράνι ;

Η υποκρισία και ο επιλεκτκός ανθρωπισμός των επαγγελματιών ανθρωπινοδικαιωματιστών  ούτε για φτύσιμο δεν αξίζει:

Σήμερα η αρκουδοπαράγκα γιορτάζει το αφεντικό της, τον όσιο Σεραφείμ του Σάρωφ ο οποίος εκοιμήθη εν Κυρίω το πρωι της 2ας Ιανουαρίου του 1833 (με το παλαιό ημερολόγιο που ακολουθείται έως και σήμερα στην Ρωσική Εκκλησία)  και είναι ο ονοματοδότης του ημίτρελου αυτού ιστολογίου .

Παρέδωσε την παρθενική ψυχή του  σε ώρα προσευχής,βρεθηκε από συμμοναστές του στο μοναστήρι του Σάρωφ γονατιστός μπροστά στην εικόνα της Παναγίας με ανοιχτό το Άγιο Ευαγγέλιο και ένα αναμμένο κερί.

Επί τω νέω έτει , λοιπόν,  απευθύνουμε σε συνεργάτες, φίλους, σχολιαστές , αναγνώστες μα και σε όσους δε μάς πολυχωνεύουν , τον αναστάσιμο χαιρετισμό « Xριστός Ανέστη, χαρά μου! » τον οποίο συνήθιζε να απευθύνει ο μπάτουσκα Σεραφείμ σε όλους τους επισκέπτες του καθ ΄όλη την διάρκεια του έτους.

Μακάρι η χαρά της Αναστάσεως να φωτίζει τις συνειδήσεις όλων μας και κατά τη διάρκεια των δύσκολων χρόνων που έρχονται, ώστε να μην αποκάμουμε,  και σε όλη την πορεία μας πάνω σε τουτο τον  όμορφο πλανήτη

Στα 1830 η Ρωσία ήταν σε πόλεμο με την Πολωνία.Πηγαίνοντας να συναντήση τα στρατεύματα, ένας στρατηγός που λεγόταν Κουπριάνωφ, σταμάτησε στο Σάρωφ. Ήταν ένας πλούσιος άνδρας  που είχε στην κατοχή του πολλά κτήματα. Στο Σάρωφ γνωρίστηκε με τον Μιχαήλ Μαντούρωφ και καταγοητεύτηκε από την προσωπικότητα αυτού του ανθρωπου, τού ανοιχτού, τού αξιαγάπητου, τού χαρούμενου, τού οποίου επαινούσαν την αφιλοκέρδεια , την πνευματικότητα, όπως επίσης και το πρακτικό πνεύμα. Θα  αποτελούσε σκέφτηκε ο στρατηγός  τον ιδεώδη  επιστάτη  για να διαχειρίζεται κατά την απουσία μου τα κτήματα μου.  

-Θέλουν να σε πάρουν χαρά μου, είπε ο στάρετς στον πιστό του «Μισένκα»- τι να γίνη! Με υπηρέτησες καλά. Πήγαινε τώρα να προσφέρης αλλούς τις υπηρεσίες σου.Οι χωρικοί τού στρατηγού είναι  φτωχοί, εγκαταλελειμμένοι, η ζωή τους είναι σκληρή. Δεν πρέπει να τους αφήνουμε. Ανάλαβε τους, χαρά μου. Νάσαι καλός μαζί τους. Να τους συμπεριφέρεσαι με γλυκύτητα. Θα σε αγαπούν , θα σε υπακούουν, θα ξαναγυρίσουν στον Χριστό. Γι΄αυτό είναι κυρίως που σε στέλνω.Πάρε και τη γυναίκα σου μαζί.

Και γυρνώντας προς την Άννα Μαντούρωφ Νάσαι γι αυτόν μια συνετή σύζυγος .Εξάπτεται εύκολα ο Μισένκα μας.Μη του επιτρέπης να παραφέρεται, πρέπει να σ΄ακούη. Η Άννα Μαντούρωφ ήταν ευχαριστημένη που έφευγε.

Η αιώνια ανέχεια μέσα στην οποία το ανδρόγυνο ζούσε στο Σάρωφ, την βάραινε.

Στην αρχή καταπονούσε τον άνδρα της με τα παράπονα της.

Αυτός όμως  , όπως το διηγείται η ίδια στα απομνημονεύματα της, δεν απαντούσε παρά μόνο με αναστεναγμούς. Ένα χειμωνιάτικο βράδυ, καθώς δεν είχαν με τι να φωτισθούν  και καθόντουσαν μέσα στο σκοτάδι, η Άννα άρχισε να κλαίη και να οδύρεται . Όσο για τον Μιχαήλ εξακολουθούσε να μη λέη τίποτε και αναστέναζε.

Ξαφνικά ακούστηκε κάποιο  τρίξιμο και ένα γλυκό αμυδρό φως γέμισε το δωμάτιο. Το καντήλι μπροστά στις εικόνες βρέθηκε γεμάτο λάδι και μια μικρή φλόγα  άναψε το φυτίλι.(Μέσα στο κελλί του στάρετς , αυτόπτες μάρτυρες είδαν επανειλημμένως καντήλια ν ανάβουν από μόνα τους και η αδελφή Ξένη είχε παρατηρήσει το ίδιο φαινόμενο στην εκκλησία της κρύπτης). Πάτερ Σεραφείμ , φώναξε η Άννα, συγχώρεσε με! Ποτέ πια δε θα ξαναπαραπονεθώ, σου το υπόσχομαι ! Ποτέ!

(από τον βίο τού οσίου  Σεραφείμ  της Ελένης Γκοραϊνωφ των εκδόσεων Τήνος.Η φωτογραφία είναι χθεσινή, από το εορτάζον παρεκκλήσιο του ρωσικού γηροκομείου στην Αργυρούπολη.)

Κυριακή προ των Φώτων σήμερα, αγαπητοί, μπήκαμε στον νέο χρόνο. Καλή χρονιά και ευλογημένη! Με ειρήνη, με αγάπη και με μετάνοια. Αφού περάσαμε τα άγια Χριστούγεννα, την Περιτομή και την Πρωτοχρονιά, τώρα προχωρούμε με βήμα ταχύ για τα άγια Θεοφάνια και η Εκκλησία μάς προετοιμάζει.

Το Ευαγγέλιο (Μάρκου κεφ. α', 1-8) σήμερα αναφέρεται στον Μεγάλο Βαπτιστή, στον Αγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, στο πρόσωπο και στο έργο του. Ο Αγιος Ιωάννης είναι ο μοναδικός προφήτης που προεφητεύθη από άλλους προφήτες, από τον Μαλαχία και από τον Ησαΐα.

Το λέει στο σημερινό Ευαγγέλιο, που 'ναι η αρχή του Ευαγγελίου του Αποστόλου και Ευαγγελιστού Μάρκου. Και ο Ιωάννης έγινε ακριβώς η αρχή του Ευαγγελίου, του χαροποιού μηνύματος της ελεύσεως του Λυτρωτού, και της σωτηρίας που προκύπτει απ' Αυτόν.

Ο Θεός Πατέρας λέγει στον Θεό Υιό πως θα στείλει πριν απ' Αυτόν τον άγγελό Του,τον Αγιο Ιωάννη τον Πρόδρομο, γι' αυτό και εικονίζεται σε πολλές εικόνες να έχει αγγελικά φτερά - ο οποίος θα προετοιμάσει τις καρδιές, τις ψυχές και τους δρόμους του Μεσσία στους ανθρώπους. Και πως θα είναι η φωνή ενός ανθρώπου που θα φωνάζει στην έρημο, θα κηρύττει μετάνοια, θα κάμει και βάπτισμα μετανοίας, προετοιμασίας, για να έλθει αργότερα ο Λυτρωτής του κόσμου και να βαπτίσει τους ανθρώπους «εν πνεύματι αγίω και πυρί».

Στη συνέχεια μας λέγει ο Ευαγγελιστής Μάρκος για τον Ιωάννη, για τον τρόπο ζωής του στην έρημο, ο οποίος ζούσε λιτά και ταπεινά, φορούσε ένδυμα από τρίχες καμήλου και δερμάτινη ζώνη στη μέση του, και έτρωγε ακρίδες και μέλι άγριον.

Σε μια εποχή που η κατανάλωση των υλικών αγαθών, και όχι μόνο, έχει γίνει σκοπός ζωής και ξέφρενος ρυθμός βίου, ο τρόπος υπάρξεως του Ιωάννου μας επαναφέρει στην τάξη και μας λέει πως χρειαζόμαστε λιτότητα και απλότητα. Μας φτάνουν λίγα τρόφιμα, μια φωλιά να μείνουμε κι ένα ρούχο να ρίξουμε πάνω μας. Ακόμη και οι αρχαίοι μας πρόγονοι έλεγαν πως «ευτυχία εστίν ολιγάρκεια».

Και ο Ιωάννης έτσι ζώντας μιλούσε στα πλήθη που ήρχοντο απ' όλη την Παλαιστίνη και από την Ιερουσαλήμ για να τον ακούσουν, και τους έλεγε: «Ερχεται πολύ σύντομα ο ισχυρότερός μου, ο Μεσσίας και Λυτρωτής. Εγώ μπροστά Του είμαι μικρός και ανάξιος.

Τόσο που δεν είμαι ικανός ούτε να σκύψω και να λύσω το λουρί από τα παπούτσια Του. Και να ξέρετε πως εγώ σας εβάπτισα με το νερό κι Εκείνος θα σας βαπτίσει με τον Πνεύμα το Άγιον».

Πώς και με τι να ευχαριστήσωμε τον Χριστό μας, αλλά και τον Αγιο Ιωάννη, τον Πρόδρομό Του.

Ας είμαστε ανοιχτοί στη θεϊκή Χάρη και ο Αγιος Ιωάννης ας πρεσβεύει στον Κύριο να μας δίνει να περάσωμε το νέο έτος με ειρήνη και με μετάνοια. Αμήν.

(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη - Το κήρυγμα της Κυριακής)

Ο στάρετς Σεραφείμ   έλεγε στην Άννα Μαντούρωφ:  Διάβασε τον βίο τής αγίας Ματρώνας.Θα ωφεληθής πάρα πολύ.

Γερμανίδα στην καταγωγή η Άννα διάβαζε με δυσκολία τα ρωσικά και καθόλου τα σλαβωνικά (η ρωσική «καθαρεύουσα» που χρησιμοποιείται στη λειτουργία). Μια μέρα προσπάθησε . Προς μεγάλη της έκπληξη μπορεσε να διαβάση.Άσχημα στην αρχή, μετά όλο και καλλίτερη. Όταν έκανε ένα λάθος στον τονισμό , διώρθωνε η ίδια τον εαυτό της.

Έτσι λοιπόν τής έμαθε , ο πατήρ Σεραφείμ, από μακρυά να διαβάζη τα σλαβωνικά της Εκκλησίας.

(συνέχεια από εδώ σελ 163)

στον Ιορδάνη τον ποταμό κάθεται η κυρά μας η Παναγιά...

ΒΥΖΑΝΤΙΝΑ ΚΑΛΑΝΤΑ ΤΩΝ ΦΩΤΩΝ Από της ερήμου ο Πρόδρομος ήλθε του βαπτίσαι τον Κύριον. Ερουρέμ, ερουρέμ, έρου,ρέρου, ρερουρέμ, χαίρε Πρόδρομε. Βασιλέα πάντων εβάπτισε εις τον Ιορδάνην ο Πρόδρομος. Ερουρέμ, ερουρέμ, έρου,ρέρου, ρερουρέμ, χαίρε Πρόδρομε. Γηγενείς σκιρτάτε και χαίρεσθε, τάξεις των Αγγέλων ευφραίνεσθε. Ερουρέμ, ερουρέμ, έρου,ρέρου, ρερουρέμ, χαίρε Πρόδρομε. Δέξου Ιορδάνη τον Κτίστην σου πριν αναχαιτίσεις τα ύδατα. Ερουρέμ, ερουρέμ, έρου,ρέρου, ρερουρέμ, χαίρε Πρόδρομε. Εις τον Ιορδάνην βαπτίζεται υπό Ιωάννου ο Κύριος. Ερουρέμ, ερουρέμ, έρου,ρέρου, ρερουρέμ, χαίρε Πρόδρομε.

Τα μιστά, για να θυμηθούμε την αείμνηστη Σαπφώ Νοταρά,  των βολευτάδων ήταν η αιτία της απόλυσης του καλού ρεπόρτερ Νικόλα Βαφειάδη από την καθεστωτική φυλλάδα Καθημερινή, η οποία μαζί με τα ΝΕΑ είναι ο έντυπος βραχίονας της κατοχικής τρόικας.

Δείτε πόσα κονομάνε οι εθνοπατέρες και πράξετε κατά βούληση....

O εικονιζόμενος φιλόσοφος Απολλώνιος (αδιευκρίνιστο ποιος Απολλώνιος είναι ακριβώς) , εικονίζεται μαζί με άλλους πέντε αρχαίους έλληνες φιλοσόφους στον εξωνάρθηκα  εκκλησία του Αγίου Βασιλείου δίπλα στο Ογκολογικό Νοσοκομείο Μεταξά, στον Πειραιά.

Στο ειλητάριο που κρατά αναγράφεται η προφητεία του «θεού» Απόλλωνα όπως αυτή βρίσκεται στα κείμενα του Μ.Αθανασίου