Γιου Γκόνγκ σημαίνει Τρελός Άνδρας στα κινεζικά και σε αυτόν αναφέρεται μια ιστορία του  ταοϊστή φιλοσόφου Λίε Τζί (5ος αιωνας πΧ) , δημοφιλέστατη στην Κίνα και την οποία αναπαράγει μέχρι και ο «μεγάλος τιμονιέρης» Μάο Τσε Τούνγκ στο «κόκκινο βιβλίο» του.

Ήταν , λέει,  δυο ψηλά βουνά , το Τάι Ζινγκ και το Γουάνγκ Βού, που βρίσκονταν στο νότο της επαρχίας Ζι , βόρεια της Χε Τάνγκ. Στο βόρειο κράσπεδο του βουνού ήταν ένα μονχαικό χωριό στο οποίο  ζούσε ένας άνδρας που λεγόταν Γού Γκόνγκ, πάνω από 90 χρονών, Για να πάει κάποιος από το χωριό του στο πιο κοντινό χωριό έπρεπε να κάνει το γύρο ολόκληρου του βουνού.

Μια μέρα μάζεψε την οικογένεια του και τούς είπε πως θα έπρεπε να σκεφτούν να προσπαθήσουν να φτιάξουν ένα πιο σύντομο δρόμο μεταξύ του χωριού τους  Γιούι Ναν και του κοντινού Χαν Γιανγκ.

Ψίθυροι ξεσπασαν μεταξύ των παρισταμένων..η πρώτη που μίλησε ήταν η γυναίκα του που του είπε «Εσύ με τη δύναμη σου δε μπορείς να κουνήσεις ούτε ένα λόφο πώς περιμένεις να μετακινήσεις ένα ολόκληρο βουνό , όπως το Γουάνγκ Βού. Είναι τόσο πολύ χώμα, σκόνη και πετρα εκει πάνω που ακόμα κι αν μπορούσες να τα σκάψεις δεν υπάρχει τόπος να αρκετά μεγάλος για να τα ρίξεις ...

Η θάλασσα του Μποχάι είναι αρκετά μεγάλη για να χωρέσει όλο το χώμα καιτις πέτρες » είπε ο  Περισσότεροι ψίθυροι ακολούθησαν  μα τελικά  συμφώνησαν πως μπορούν να μεταφέρουν την άμμο στον ωκεανό, βόρεια του χωριού τους. Έτσι μαζί με τα παιδιά και τα εγγόνια του Γιού Γκονγκ, άλλοι συγγενείς με κάρα,άλλοι  φτυάρια και ζεμπίλια ξεκίνησαν να μεταφέρουν χώμα από το βουνό στη θάλασσα. Βέβαια ο ρυθμός ήταν πολύ αργός και οι «γνωστικοί» του χωριού τους έλεγαν πως ακόμη και αν ανάλωναν όλη τους τη ζωή και τις δυνάμεις σε αυτή τη μεταφορά δε θα κατάφερναν ούτε  ένα μικρό άνοιγμα ν»

Μια από τις μέρες που η φαμελιά του γέρο Γιου  δούλευε ασταμάτητα ένας σοφός του χωριού ο Ζι Σου τού είπε Είσαι τόσο ανόητος .Δε μπορείς να κόψεις ούτε καν το χορτάρι και τα δέντρα .Πώς θα μπορέσεις να μετακινήσεις ολόκληρα βουνά~

Ο Γιου Γκονγκ του απάντησε  πως   Ακόμη και μετά τον θάνατο μου, οι απόγονοι μου θα συνεχίζουν αυτό το καλό έργο, τα παιδιά μου θα έχουν τα εγγόνια μου, τα εγγόνια μου τα δικά τους παιδιά, και εκείνα τα παιδιά θα έχουν εγγόνια και τα εγγόνια εκείνων θα έχουν τα δικά τους παιδιά  κι εφόσον τα βουνά δε μεγαλώνουν με τα χρόνια  κάποια μέρα θα τα καταφερουμε .

Αργότερα, ο θεός των ουρανών έμαθε από τους δράκους που φύλαγαν τα δυο βουνά για την  ιστορία του Γιου Γκονγκ και τη μεγάλη του πίστη στο σκοπό του, την υπομονή  και εργατικότητα του κι έστειλε δυο αθάνατους (αθάνατοι στην κινεζική μυθολογία είναι άνθρωποι που κατάφεραν να υπερβούν τα ανθρώπινα μέτρα, κάτι σαν τους αρχαίους ημίθεους) να μετακινήσουν τα δυο βουνά.

O μεγάλος ρώσος συγγραφέας Νικολάι Λεσκώφ στο βιβλίο του «ο σφραγισμένος άγγελος » γράφει για τον ταπεινό στάρετς Παύλο

Αν τον υβρίσω με ευλογεί, κι αν τον χτυπήσω υποκλίνεται μπροστά μου ως το χώμα.Άνθρωπος τέτοιας ταπεινώσεως είναι ανίκητος. Από τι να φοβηθή τη στιγμή που προτιμά να πάη αυτός στην κόλαση και όχι εγώ~

Όχι όχι αυτός με την ταπείνωση του θα διώξη από την κόλαση τους δαίμονες όλους, και θα τους κάνη να επιστρέψουν στον Θεό. Θα τον βασανίουν κι αυτός θα τους παρακαλή «Βασανίστε με πιο σκληρά, γιατί το αξίζω».

Όχι, όχι... ο ίδιος ο διάβολος δεν θα αντέξη σε τέτοια ταπείνωση, θα κουρασθή να τον δέρνη με τις χερούκλες του , θα χαλάση τού κάκου τα γαντζωτά του νύχια, και στο τελος θα αναγνωρίση την αδυναμία του μπροστά στον Θεό, που δημιούργησε μια τέτοια αγάπη και ταπείνωση, και θα κοκκινίση από ντροπή μπροστά Του.

(Αρσένιεφ Νικ, η ρωσική ευσέβεια)

στη φωτογραφία ο πρωταγωνιστης της ταινίας «Οστρόβ (Το νησί)» Πιοτρ Μαμόνοβ

Μεγαλεία ! Θα γίνουμε Κάιρο !

Χτές το βράδυ, ο Παντελής Σαββίδης είχε καλεσμένους στην εκπομπή του «Ανιχνεύσεις», στην ΕΤ3,   πέντε πανεπιστημιακούς οι οποίοι μίλησαν για την οικονομική κρίση.

Το συμπέρασμα τους ήταν δραματικό:

Τα χειρότερα είναι μπροστά μας, ο πρωθυπουργός επέλεξε την πιο άδικη, για την χώρα και τους Έλληνες,  από όλες τις διαθέσιμες λύσεις, το Μνημόνιο δένει τη χώρα χειροπόδαρα υποθηκεύοντας ακόμη και την Ακρόπολη και τον Λευκό Πύργο, και δεν υπάρχει καμμία διαθέσιμη πραγματική λύση πλήν της αναδιάρθρωσης (κούρεμα) του χρέους, την οποία οι κυρίως υπεύθυνοι της κρίσης στην Ευρώπη (γαλλογερμανικές τράπεζες) δε θέλουν ούτε να ακούνε αλλά στο τέλος θα υποχρεωθούν να δεχθούν. Γιατί τα πράγματα θα φτάσουν , ούτως ή άλλως, σε δραματικό αδιέξοδο.

Περισσότερα ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ

Ο πολύ συγκινητικός βίος και η ακολουθία του 15ετούς νεομάρτυρος, Ιωάννου του εκ Γουβών της Μονεμβασίας που γιορτάζει σήμερα .

Μακάρι να μας αξιώσει ο καλός Θεός να αποκτήσουμε το δικό του φρόνημα με τις μαρτυρικές πρεσβείες του

Ερχόταν από την Λήμνο μ' έναν γάιδαρο. Τον έβαζε και στο καράβι μέσα. Στον γέρο-Γιάννη μας έκανε εντύπωση ή απλότητα και ή ευλάβεια του. Αυτός δούλευε χρόνια πολλά εδώ στο Άγιο Όρος και στο τέλος ήρθε να πάρει ένα χαρτί από την Ιερά Κοινότητα, για να εισαχθεί στο γηροκομείο Μυτιλήνης. Πριν από καιρό με είχε ανταμώσει και μου λέει: «Πάτερ, θα μου κάνης μια εικονίτσα;». Του λέω: «Μπάρμπα-Γιάννη, εσύ δεν έχεις χρήματα να πλήρωσης. Είναι ακριβές οι εικόνες»· Λέει: «Αμ συ πολλά θα μου ζητήσεις,  εγώ λίγα θα σου δώκω».  «Ποια εικονίτσα θέλεις;» «Να! Είδα την Παναγία μια μέρα ξεκινώντας από το Ιβήρων να πάω στο Καρακάλου και μου λέει· "γύρνα πίσω και να πας αύριο, διότι θα πάθεις απόψε κακό". Εγώ έκανα υπακοή και γύρισα, αλλά είχα τόση χαρά». «Πώς την είδες την Παναγία;» «Την είδα πάνω σε συννεφάκια άσπρα,  και όλα αυτά πού φορούσε, τα ενδύματα της, ήταν λευκά. Πήρα τόση χαρά, και πήγα την άλλη μέρα στην Μονή Καρακάλου». Την παρήγγειλε τελικά την εικόνα στους Αναναίους.  Ήρθε εδώ στο κελί μας την τελευταία μέρα της ζωής του, για να πάρουμε τηλέφωνο στους Αναναίους,  αν ετοίμασαν  την εικόνα,  γιατί ο Μπάρμπα-Γιάννης ετοιμαζόταν να εισαχθεί στο γηροκομείο Μυτιλήνης.  Ήρθε να πάρει το χαρτί από την Κοινότητα,  ότι δούλεψε εδώ στο Άγιον Όρος.  Ό καημένος ανέβαινε βογκώντας την σκάλα, γιατί είχε καρδιά, είχε ανεπάρκεια. Αύτη την τελευταία φορά πού ήρθε μας είπε ότι κοινώνησε. Μάλιστα τον έπιασε και μια κρίση μέσα στην Πορτάΐτισσα. Τον έβγαλαν λίγο έξω, συνήλθε, και ανέβηκε στις Καρυές για να πάρει το χαρτί.  Το βράδυ όμως κοιμήθηκε εδώ πίσω από τον Ταλέα, τον έπιασε ή καρδιά του και πέθανε. Δεν πρόλαβε να πάει στην Μυτιλήνη, γιατί ή Παναγία τον ήθελε εδώ πέρα. Τον έθαψαν εδώ στο κοιμητήρι στις Καρυές. Μας έλεγε,  πώς είδε την Παναγία μας πάνω στα σύννεφα,  και όταν πήραμε τηλέφωνο από εδώ στους Αναναίους  του είπαν: «Μπάρμπα-Γιάννη, ή εικόνα εστάλη στο νησί. Όταν θα πάς, θα την βρεις εκεί». Είχε απλή ζωή.  Φορούσε γουρουνοτσάρουχα -εμάς μας έκαναν εντύπωση-. Είχε και ένα ντουρβαδάκι από έναν τράγο, πού το έκανε μόνος του. Εγώ τον πείραζα: «Μπάρμπα-Γιάννη, να μου κάνης δώρο ένα ζευγάρι τσαρούχια».  Έρχεται μια μέρα,  με την απλότητα πού είχε, και μου λέει: «Πάτερ, πάτερ, σου έφερα ένα δώρο».  Μ'  έφερε ένα ζευγάρι γουρουνοτσάρουχα.  «Αυτά θα τα βάλετε στην έκθεση, και θα 'ρχονται οι Ευρωπαίοι να τα βλέπουνε, και να!  θα πέφτει το χρήμα!».  Γελούσα με την απλότητα του ανθρώπου. Για αυτό και τον αξίωσε ή Παναγία και κοιμήθηκε εδώ πέρα. «Κλωνάρη»,  τον λέγανε.  Μετά τον έβγαλαν «ΜπάρμπαΓιάννη».  Δεν λεγόταν  «Μπάρμπα-Γιάννης».  «Κλωνάρης» το επίθετο του ήτανε.  Ήτανε απ'  το Καρπενήσι και μετά πήγε στην Λήμνο. Κοιμόταν έξω στο δάσος, γιατί σ' όλη του την ζωή βοσκός ήτανε.  Τότε είχαμε λύκους στο Άγιο Όρος.  Πάει ένας λύκος μια νύχτα που κοιμόταν έξω στο δάσος και τον μύριζε γύρω-γύρω, επειδή τα γουρουνοτσάρουχα μυρίζανε. Λέει ο Μπάρμπα-Γιάννης: «Παναγία μου -έτρεμα από τον φόβο μου- αν με βοηθήσεις και δεν με πειράξει ο λύκος...». «Άντε που θα 'ταν λύκος, κανένας σκύλος θα 'τανε»,  του λέω.  «Μια ζωή βοσκός ήμουνα.  Δεν ξέρω,  δεν γνωρίζω τους λύκους;... Και αν δεν με πειράξει, θα σου φέρω ένα δοχείο λάδι, Παναγία μου». Έφυγε ο λύκος. Τον μύρισε και έφυγε. Την άλλη μέρα πήρε από τον Ταλέα ένα δοχείο λάδι και το πήγε στο «Άξιον εστί», στην Παναγία μας. Απλοί άνθρωποι. Πολύ αστείος ήτανε.  Μιλούσε και έκανε αυτό το «ααχαχααα».  Του έλεγε ο γέροντας μας:  «τι κάνεις έτσι και θορυβείς; Αναστατώνεις τον κόσμο. Φωνάζεις». «Ά! γέροντα. Από μέσα μου έρχεται, από μέσα μου. Θα πάω Σαλώνικα. Οι γιατροί θα μου το θεραπεύσουν αυτό». Μας έκανε εντύπωση πού αξιώθηκε να δη την Παναγία μας επάνω στα σύννεφα με λευκά φορέματα, και έτσι αγιογράφησαν οι αδελφοί Αναναίοι την εικόνα.

Το παρακάτω χειρόγραφό του γέροντος Παϊσίου δημοσιεύθηκε από τον παραλήπτη του Ν.Μιχαλολιάκο στο facebook μαζί με τις υποσημειώσεις που ακολουθούν.

ΘΥΜΟΣ-ΕΓΩΙΣΜΟΣ -ΑΝΘΡΩΠΑΡΕΣΚΕΙΑ -ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ -ΤΑΠΕΙΝΟΣ -ΜΕΤΑΝΟΙΑ

Δια χειρός γέροντος Παϊσίου Είχα την μέγιστη ευλογία να τον γνωρίσω το 1972 -όταν δεν ήταν ακόμη γνωστός στον πολύ κόσμο -πολύ γνωστός όμως και φίλος του Θεού .

Μου χάρισε το προσωπικό του γεροντικό μαζί με έναν πολύτιμο σελιδοδείκτη ανυπολόγιστης αξίας αφού είχε επ' αυτού ιδιόχειρο σημείωμα περί Θυμού ,εγωϊσμού , ανθρωπαρέσκειας , αμαρτωλού-ταπεινού και μετάνοιας .

Έγραφε ο Όσιος γέροντας: "Ο  θυμός , ο εγωισμός είναι  και δαιμονισμός , όταν έχει  και ανθρωπαρέσκια τότε φιλοξενεί τον  διάβολο.

Ο αμαρτωλός και  υπερήφανος είναι ψωριάρης και κασσιδιάρης Ο αμαρτωλός και ταπεινός συγκινεί τον Θεό , όταν μετανοεί ¨."

Δείτε το ιδιόχειρο του γέροντα που κρατάω σαν πολύτιμο κειμήλιο!

Η κατοχική τρόϊκα ανέβαλε για τις 15 Νοεμβρίου , δηλαδή την επομένη του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών, την ανακοίνωση των   δημοσιονομικών στοιχείων της Ελλάδας για το 2009.

Εκείνες τις μέρες  θα ανακοινωθεί και το νέο πακέτο μέτρων για την περαιτέρω φτωχοποίηση της ελληνικής μεσο-μικροαστικής τάξης με καινούριους φόρους σε τρόφιμα, σπίτια, ρεύμα, νερό κλπ , μέτρα τα οποία δεν ανακοινώνονται τώρα μήπως και διασωθεί η κατοχική κυβέρνηση.

Αν μάλιστα τα αποτελέσματα των εκλογών δίνουν έστω και το παραμικρό περιθώριο να πιστέψει ο Τσολάκογλου και οι τροϊκανοί  πως πονάμε μεν, αλλά αντέχουμε,  ίσως δε και να μάς αρέσει λιγουλάκι αυτό που μάς συμβαίνει ...

τότε η εικόνα θα είναι ακριβώς αυτή που βλέπετε  .......

Μακάριοι οι ελεήμονες

Κάποτε χριστιανοί μου κάποιος μοναχός, έφυγε από το κοινόβιο και την ευλογημένη υπακοή και πήγε στην έρημο να γίνει ησυχαστής. Ο λογισμός του απαιτούσε να αφοσιωθεί μέρα νύχτα στη μελέτη και θεωρία του ονόματος του Ιησού Χριστού και μάλιστα στο μυστήριο της Τριαδικότητος του Αγίου Θεού.  Έτσι πίστευε ότι θα μπορούσε μέσα στην ερημιά και στη γαλήνη της ησυχίας να ενωθεί με τον Θεόν χωρίς μέριμνες και χωρίς σκοτούρες.  Ύστερα όμως από δύο τρεις ημέρες, δεν μπορεί κανένας να αντέξει και παραπάνω εδώ που τα λέμε, σε κάποια στιγμή των ιερών του στοχασμών, αισθάνθηκε κοντά του την παρουσία κάποιου ; Τι ήταν ; Ένα μικρό ποντίκι. Είχε ανεβεί στην μπαλωμένη και τρύπια παντούφλα του, και μύριζε το μεγάλο δάκτυλο του ποδιού του. Έτσι αποσπάσθηκε η προσοχή του και ήταν αδύνατον να κρατήσει αμετακίνητο το νου του, στην ενθύμηση του Θεού και στην προσευχή του.

Το είδε και είπε μέσα του, τι είπε μέσα του τώρα, «Εγώ άφησα τα πάντα για να επικοινωνώ αμέριμνα και σωστά με τον Θεόν και να έρχεται τώρα να μου την χάλασε ένας ποντικός. Ε, αυτό δα, παρατραβάει το κορδόνι, και λέγει νευριασμένος στο ποντίκι, δυνατά τώρα: -«Γιατί βρε σιχαμένο μου διακόπτεις την προσευχή μου;» -«Γιατί πεινάω, απάντησε το ποντίκι». Και ο ησυχαστής ανταπάντησε με αγανάκτηση, χωρίς να αναρωτηθεί, πως το ποντίκι μίλησε με ανθρώπινη φωνή,  -«Φύγε από δω βρε μαγαρισμένο, εγώ προσπαθώ με χίλιους κόπους να δω πως θα ενωθώ με τον Θεό, και συ ήρθες να μου ζητήσεις να ασχοληθώ με την κοιλιά σου;» και φραπ, τίναξε το πόδι του και πέταξε τον ποντικό στην απέναντι γωνία της σπηλιάς του.

Και τότε το ποντίκι γυρίζει και με πολύ ηρεμία, αφού τον κοίταξε στα μάτια, του απάντησε, με ανθρώπινη γλώσσα:

- «Μάθε το μία για πάντα, πάτερ, αν δεν μπορέσεις με τους γύρω συνασκητάς σου και με τον γέρο Αββακούμ, που ψήνεται στον πυρετό, και πεθαίνει από την πείνα μέσα σε μία διπλανή σου σπηλιά, αλλά και με τον κάθε Αββακούμ, δηλαδή τον πλησίον σου, που πονάει και υποφέρει, που πεινάει και διψάει και κείται γυμνός και πληγιασμένος, και δεν τον συμπονέσεις, και δεν του σταθείς, στα προβλήματά του, τότε, ποτέ, μα ποτέ δεν θα μπορέσεις να ενωθείς με τον Θεόν της αγάπης και του ελέους. » Και χάθηκε ο ποντικός.

πηγή: π. Στέφανος Αναγνωστόπουλος (από το Γεροντικό)

«Επόμενοι τοις Αγίοις Πατρά­σιν... » π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ

Ήταν συνηθισμένο στην αρχαία Εκκλησία τα δογματικά κείμενα να αρχίζουν με φρά­σεις σαν κι αυτήν. Ό μεγάλος όρος τής Χαλκηδόνος αρχίζει μ' αυτές τις ίδιες ακριβώς λέξεις. Ή Εβδόμη Οικουμενική Σύνοδος αρχίζει την περί τών αγίων εικό­νων απόφασή της με ακόμα πιό σαφή και έπεξεργασμένο τρόπο: «Επόμενοι τη θεόθεν δοθείση δι­δασκαλία των αγίων ήμων Πατέ­ρων και τη παραδόσει της καθο­λικής Εκκλησίας».

του Στάθη από το ΠΑΡΟΝ

Νά τελειώνουμε κάπoτε μ' αυτό τό θέμα: Οι νέες ταυτότητες πού μαγειρεύονται στο Υπουργείο 'Εσωτερικών, είναι απαράδεχτες και δέν θα περάσουν!

  Κανένας Ορθόδο­ξος "Ελληνας, κανένας δημο­κράτης  Έλληνας, δεν πρόκει­ται να δεχθεί να πουλήσει την πίστη του και την ελευθερία του, παίρνοντας τήν vέα ταυ­τότητα, όσο κι' αν oι μάγει­ροι τού Υπουργείου ισχυρί­ζονται δτι τίποτα το ύποπτο δεν κρύβεται μέσα σ' αυτην!

Τό αντίθετο μάλιστα: Κάθε φορά πού το Υπουργείο προσποθεί να καθησυχάσει τήν κοινή γνώμη που ανησυχεί, ή ανησυχία περισσότερο δυνα­μώνει και μεταβάλλεται σε βεβαιότητα, ότι μεσα στην α­θώα περιστερά του "Υπουρ­γείου, κρύβεται το κο­ράκι   τοϋ Σατανά! Τρία είναι τά στοιχεία πού αποτελούν τή» πηγή τών ανη­συχιών τού Χριστιανικού λαού και τον  κάνουν να δυσπιστεί προς τις κυβερνητικές ανακοινώσεις και να μήν θέλει ούτε καν νά τις ακούσει: 1) Ή πληροφορία τής Αγίας Γραφής πού περιέχεται στό Κε­φάλαιο 13 της 'Απσκαλύψεως,^ όπου κάτω άπό τη μορφή δράση δύο θηρίων αποκαλύπτεται ο ερχομός τού Αντίχριστου καί τών δυνάμεων πού προετοι­μάζουν καί υπηρετούν τήν εξου­σία του.   'Εκεί πληροφορούμαστε  ότι  ο Άντίχριστιστος θά έλθει  ώς όργανο τοϋ Σατανά, πού δα τού δώσει  τήν δύναμι αυτού καί τον θρόνο αυτού καί εξουσία μεγάλην»! Στην υπη­ρεσία   τοϋ  Αντίχριστου   (του πρώτου θηρίου), βρίσκεται το δεύτερο θηρίο· ο στενός βοηθός και σννεργάτης τού Άντιχρί­στου, ένα πραγματικά σατανικό πρόσωπο, αφού κύριο χαρακτηρι­στικό της δράσεως του είναι ή άπάτη, το  ψέμα.· ; « Έμοιαζε με   άρ»ί,   άλλά μ ι λ ο ύσε   σαν   θηρίο (ώς   δράκων)    Και ποιο είναι το έργο του; Το έργο του είναι νά κάνει τούς πάντες καί τά πάντα να προσκυνουν το πρώτο θηρίο (τόν 'Artίχριστό)» δηλαδή στν ουσία τον Σατανά Θά κάνει διάφορα φευδοθαύματα, για »ά έντυπωσιάζει τούς ανθρώπους καί να τούς σπρώ­χνει στή Σατανολατρεία. *Η σατανόδουλη αυτή εξουσία, όπως ο Θεός  άποκολύπτετι. θά κά­νει και κάτι άλλο ακόμα χειρότερο.  'Αναγκάζει τούς πάντες, μι­κρούς καί μεγάλους, πλούσιους καί πτωχούς, ελεύθερους και δού­λους, να δεχθούν ενα χάραγμα στο δεξί τους χέρι ή στο μέτωπο τους, έτσι πού νά μήν μπορεί κα­νείς νά αγοράσει ή πουλήσει, παρά μονάχο αυτός πού έχει το χά­ραγμα, που είναι το όνομα τού θηρίου ή ο αριθμός τοϋ ονόμα­τος του... Και ο αριθμός αυτού ΧΞΣΤ' (666)!». Ή πληροφορία αυτή είναι η φωτογραφία της ταυτότητας και ειδικά αυτής πού μαγειρεύει ή Κυβέρνηση. Χωρίς ταυτότητα δέ* μπορεί· ήδη να ζήσει, στή σημερινή πολιτεία, "Ενώ λοιπόν όλοι έχομε  μαζί μας τσνιότητα, γιατί δέν δεχόμαστε να πάρομε τήν νέα πού ετοιμάζει η Κυβέρ­νηση; Ας έξετάσομε το δεύτερο στοιχείο της δυσπιστίας μας γιά τις νέες ταυτότητες. 2) 0ι νέες ταυτότητες καθορί­ζονται μι τον Ν. 1599/1986  πού φηφίστηκεάπό τό ΠΑΣΟΚ, παρά τήν αντίδραση άπό τότε τής κοινής γνώμης. Ψηφίστηκε ό Νόμος αυτός άλλά μπροστά στη λαϊκή αντίδραση μπηκε στο ψυγείο. Ήρθε ή Κυβέρνηση της Ν.Δ. καί αντί, άν είχε μυαλό καί φιλότιμο, νά καταργήσει τον Νόμο άΦού ό λαός δεν τον δεχόταν , έκαμε κάτι χιιρότερο από ό,τι είχε κάνει το ΠΑΣΟΚ που τον ψήφισε, τον τροποποίη­σε, αλλά έτσι, ώστε νά είναι α­κόμα πιο ύποπτος καΐ αποκα­λυπτικός σκοτιινών προθέσεων! 2 τη» υπ* αριθ. 21335/ 11246/1.7.1992 απόφαση τοϋ Υπουργού "Εσωτερικών αΠερΐ καθορισμού τύπου προδια­γραφών δελτίου ταυτότητος» πού δημοσια/τηκχ στό 421 Φύλλο, τεύχος Δεύτερο, της 2 Ιουλίου 1992. τής εφημερίδας τή, Κη. βερνησεως, αναφέρονται τά σχετικά με τϊς τσυτόττττες στοιχεία, άπό τά όποια σημειώνουμε τά «εις: a) nfo έντυπο τού δελτίου ταυτότητας θά φέρει έκτυπώ-σεις καί στις δυο άφεις του και «Ιδική λευκή λ u ρ ί -Β α πλάτους 1β χιλιοστών τοϋ μέτρου στό κάτυ κέρος τής προσβίας βφης, προοριζόμενη νά χρησιμοποιηθεί γιά μηχα­νική οπτική ά ν α γ ν ώ ρ ι α η » . β) θά περιέχει  διασκορπισμένες ταινίες  ασφαλείας αόρατες στό κοινό φ ώ ς , ορατές στήν υπεριώδη  ακτινοβολία (UV - ULTRA VIOLET) χρώματος κυανού καί κίτρινου) γ) θά είναι κατάλληλο γιά ξηρά εκτόνωση OFFSET και επισήμανση σε εκτυπω­τή   LASER... δ)( Σέ κάβε όφη τού δελτίου ταυτότητας θά αποδίδονται: Τά γραμμοκοσμήματα καί τά δάπε­δα μέ δύο εκτυπώσεις. Ή μία άπό αυτές θά γι «τι μέ δυο χρώ­ματα καί τή» γκάμα άνάμκιξής τους μέ τό σύστημα τής ι ρ ι δ α ς . Ειδικό γραμμοκόσμημα και κείμενα μέ μελάνι αόρατα στό κοινό φώς, ορατό στήν ακτινοβολία   U V Σε  κατάλληλη θέση τοϋ δελτίου θά ύπάρχει  σχέδιο, πού θα τυπώνεται  μερικώς στήν πρό­σθια καί τήν οπίσθια δφη καί θά Φαίνεται ολοκληρωμένο όταν θά τοποθετείται ή ταυτότητα στό Φώς ή1 σέ φωτεινό τραπέζι (SEE THROUGH).! Αυτό καί άλλα.   μ ή   ν ο -ο ύ μ ε ν α,   άλλά   ύ π ο-νο ο ύ μ c ν α ,   διαβάζουμε στήν υπουργική απόφαση! Καί θέλει  ύστερα άπό αυτά. ή Κυ-βέρνηση, νά μήν ανησυχούμε καί νά προσέλθουμε, ώς πρόβατα έπί σφαγήν, νά πάρουμε τις νέ­ες ταυτότητες;    Κ ύ ρ ι ο ι τής    Κυβερνήσεως μήν   πλανάσθε!    "Α­σχοληθείτε μέ τόν λαό πού κυβερνάτε,   ασχοληθείτε   μέ   τήν  Ορθοδοξία καί τήν 'Ελλάδα, καί λιγώτερο ζήλο στις οδηγίες και ντιρεκτίβες   τής   δόλιας Ε Ο Κ ,   πού διαμορφούμενο Κράτος τοϋ Αντίχριστου, είναι δεδηλωμένος εχθρός τού   Ελλη­νισμού καί τής Ορθόδοξης Χρι­στιανικής αληθείας, όπως επι­τάσσει τό όπισθεν της   Σιω­νιστικό   καί   Νεοεποχίτικο   παρασκήνιο! 3) Τό τρίτο στοιχείο πού γεν­νά τις ανησυχίες τής καινής γνώμης είναι τό γεγονός Οτι ένώ ϊχομε τις γνωστές ταυτότητες, απλές καΐ άδολες, ή Κυβέρνηση, πρόθυμη υπηρετριούλα στις εν­τολές τώ* Βρυξελών, ετοιμάζει τήν ταυτότητα τής Μαύρης Μαγείας   τοϋ Ν. 1599/1986   Πώς αλλιώς  νά τή χαρα­κτηρίσουμε; Ταυτότητα μέ κλευκή λωρίδα» πού διαβάζεται μέ «μηχανικά οπτικά» μέσα!  ('Αφού είναι λευκή πώς διαβάζε­ται;). Πού περιέχει βίνες αόρα­τες στό φώς καί ορατές στις υπεριώδεις ακτίνες»! Πού χρει­άζεται έκτυκωτή   Λ έϊ ζ ε ρ  Πού περιέχει γραμμοκοσμήματα αόρατα στό κοινό φώς» καί κά­ποιο σχέδιο» μυστηριωδώς κρυπτόμενο καΐ γραμμοκοσμήματα μέ τά χρώματα «τής  Ιριδας» (Δέν ξέρει ή Κυβέρνηση ότι τά χρώματα της ίριδας είναι  τό σήμα τής Νέας "Εποχής (New ΑGE) τής σκοτεινής αυτής Κινήσεως  για τήν προ­ετοιμασία υποδοχής τού Αντί­χριστου;), ή ταυτότητα αυτή δεν είναι ταυτότητα,   ε ί ν α ι   τε­λετή   Μαγείας   Βουντσύ,   στήν   άποία μόνο   ό   διάβολος μπορεί   νά   ξέρει   τι γίνεται Γιά όλους τους παραπάνω λό­γους, καί γιά ν" αποφύγουμε τήν κοινωνική αναταραχή, πού θά δη­μιουργήσει ή προσπάθεια επιβο­λής των νέων ταυτοτήτων, που θά είναι πολύ μεγάλη σέ ένταση καΐ διάρκεια, ώστε νά είναι αμφίβο­λη ή εφαρμογή τού μέτρου καΐ επειδή μέσα στις τόσες άλλες αναταραχές, θά είναι   εθνικά επιζήμιο και βλακώδες να δημιουργηθεί μια καινούρια αιτία , κάνουμε έκκληση στην κυβέρνηση όχι να παγώσει τον νόμο 1599/1986 αλλά να τον καταργήσει μια για πάντα.

22/10/1992

Nικόλαος Ψαρουδάκης

και αργυρούς θνητούς να βρω, τη γλώσσα ν' αρματώσω.

ΠΑΡΑΙΤΕΙΤΑΙ (;) Η ΓΓ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ

Η αντίσταση του Ελληνικού Λαού δεν ειναι ανευ αποτελέσματος, ΣΤΟ ΚΑΛΟ Κυρία Δραγώνα, Οντως κατορθώσατε να γίνετε γνωστή στο πανελληνιο..

Δ.Αλευρομαγειρος  (στρατηγός ε.α)

shm Misha : Με το καλό και η παραίτηση της κατοχικής κυβέρνησης

Ανακοινώθηκε από τον κατ εξοχήν καθεστωτικό δημοσιογράφο Γιώργο Παπαχρήστου από το ραδιοφωνο του ΔΗμοσιογραφικού Οργανισμού Λαμπράκη.

Ο ΓΑΠ αποφάσισε εθνικές εκλογές για να εξασφαλίσει  νομιμοποίηση στην κατοχική του πολιτική.

Προφανώς θα επιχειρήσει να εξαπατήσει τους έλληνες με κάποια ψευτοδιλήμματα τύπου «εγώ ή το χάος» «πασοκ ή χρεωκοπία».

Εμείς γνωρίζουμε πως θα μαυρίσουμε τον νεοταξίτη ελληνόφωνο γιάνκη και με τα δυο μας χέρια και θα του δώσουμε να φάει την φασιστική e-id που θέλει να μάς επιβάλλει .

Ο Δαίμονας δεν μπορεί να πάει πουθενά χωρίς την άδεια και την παραχώρηση του Κυρίου. Αυτό να το ξέρουμε. Γι' αυτό να 'χομε μεγάλη πίστη στον Ιησού και να ακούμε και να κάνουμε αυτά που λέει, για να μη μας οδηγεί ο Δαίμονας στις ερημιές της ταλαιπωρίας και της κολάσεως της επιγείου. Κι ο Κύριος επέτρεψε κι αμέσως βγήκε ο Δαίμων. Τα δαιμόνια ήταν «λεγεών», όπως λέει το Ευαγγέλιο, ένα σύνταγμα ολόκληρο, βγήκαν και πήγαν στα χοιρινά. Και τα χοιρινά δεν αντέχουν -όπως και όλα τα ζώα- τον Δαίμο- να κι έτρεξαν και πνίγηκαν στη λίμνη.

Εμείς πώς τον αντέχομε; Θεία οικονομία είναι που τόσα χρόνια οι περισσότεροι έχομε τόσα πάθη, σύνταγμα δαιμόνων, και αντέχομε. Εδώ είναι η ευσπλαχνία του Κυρίου. Και κείνοι, που έβοσκαν τα γουρούνια, έτρεξαν στην πόλη και στα χωράφια και ανήγγειλαν το γεγονός.

Κι ήλθαν όλοι από την πόλη και από τα πέριξ και παρακαλούσαν τον Ιησού να φύγει. Είδαν τον δαιμονισμένο, τον τρομοκράτη τους, να 'ναι ιματισμένος, να φορεί τα ιμάτιά του και να 'ναι φρόνιμος στα πόδια του Κυρίου. Και αυτοί, αντί να χαρούν και να προτιμήσουν τον Κύριο και να 'ρθουν κι αυτοί, προτίμησαν τα γουρούνια και τα πάθη τους και τον φόβο που γεννά η αμαρτία και η παρανομία και παρεκάλεσαν τον Κύριο να φύγει.

Κι ο Κύριος έφυγε, γιατί με το ζόρι δεν κάμει ποτέ ο Κύριος το καλό. Ζόρι και καλό δεν πάνε. Ο Κύριος είναι όντως δημοκράτης. Ομως τους άφησε το σημάδι της ευσπλαχνίας Του, τον θεραπευμένο άνθρωπο, ο οποίος Τον παρακαλούσε να τον πάρει κοντά, γιατί φοβόταν μήπως ξανάρθει το δαιμόνιο, φοβόταν τους δαιμονισμένους συμπατριώτες του και ήθελε να είναι κοντά στον Κύριο, και από αγάπη και από ευγνωμοσύνη και να 'χει ασφάλεια και να ακούει τον θεϊκό Του λόγο και προπαντός να βλέπει την πανέμορφη θωριά Του.

   Ο Κύριος τον άφησε εκεί και του 'πε να διηγείται όλα όσα του 'κανε ο Θεός στους οικείους του. Κι αυτός το έκαμε, έγινε ένας απόστολος στους Γαδαρηνούς, και δεν το 'πε μόνο και δεν το 'καμε στους οικείους, αλλά βγήκε σ' όλη την πόλη και την περιοχή.

  Ετσι είναι. Αμα κανείς λάβει τη Χάρη του Κυρίου και την ευσπλαχνία Του, δεν το κρατάει δικό του μόνο, τρέχει και το λέει παντού. Αυτό είναι υπέροχο.

(Του αρχιμανδρίτη Ανανία Κουστένη. Το κήρυγμα της Κυριακής. Η φωτογραφία είναι από τα μωσαϊκά τής Ραβέννας.)

Προφανώς κανείς μας δεν επιδίωξε να γεννηθεί στην Ελλάδα.Θα μπορούσε να μην είμαστε τόσο καλότυχοι και να είχαμε γεννηθεί σε κάποια φαβέλα του Ρίο, κάποια γειτονιά της Καμπούλ ή σε μια αχυροκαλύβα της Κένυα. Και να βρισκόμασταν τώρα στη μοίρα αυτών των συνανθρώπων μας  που ψάχνουν στον ήλιο μοίρα , κυνηγημένοι από Ταλιμπάν, από «έξυπνα» όπλα του ΝΑΤΟ, από μουλάδες και από δυτικούς «ανθρωπιστές» και «ιεραποστόλους»-εμπόρους οπίου, όπλων ή πετρελαίου.

Το ρεπορτάζ που ακολουθεί είναι από την «Ελλάς του 2000», την κατεχόμενη από τους ευρωφασίστες πατρίδα που παλεύει να μη χάσει την ανθρωπιά της και να ξαναβρεί τον εαυτό της, ξεκολλώντας από τα χρεώγραφα της υποτέλειας και τα ψευτοδιλήμματα των ευρωμονόδρομων.

Στα μάτια της εξάχρονης Νεγκάρ οι υποσχέσεις των γονιών της για καλύτερες μέρες μακριά από την πατρίδα κατέρρευσαν σαν τα χαρτόκουτα που χρησιμοποιούν για να προστατεύονται από την υγρασία. Με παιδική αθωότητα, η μικρή κοιτά τον φωτογραφικό φακό  και εξομολογείται: «Κάθε βράδυ αγκαλιάζω την αδερφή μου για να μην κρυώσει. Είναι μικρότερη και πρέπει να την προστατεύω». Η Νεγκάρ δεν μπορεί να εξηγήσει γιατί δεν μπορεί να μείνει σε ένα σπίτι όπως τα άλλα παιδιά της ηλικίας της. Δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει γιατί οι συνάνθρωποί της που περνούν δίπλα τους στον σταθμό Λαρίσης κοιτούν αδιάφορα την τραγική κατάληξη της ίδιας και της οικογένειάς της. Κι εμείς προσπαθούμε να δεχτούμε πως, εκτός από τους χιλιάδες ενήλικες άστεγους που προσπαθούν να επιβιώσουν στα παγκάκια της Αθήνας, αθώες παιδικές ψυχές υποχρεώνονται να ζήσουν σε συνθήκες εξαθλίωσης χωρίς να φταίνε. Χωρίς να έχουν κάνει λάθος επιλογές. Απλά «πλη- ρώνουν» την κακή τους τύχη και τις συγκυρίες. Οι πρώτες ψιχάλες προκαλούν πανικό στους μικρούς ήρωες που ήρθαν από τις χώρες τους με ελάχιστα υπάρχοντα και πολλές ελπίδες. Με όνειρα για ένα καλύτερο μέλ- λον. Το οδοιπορικό στον σταθμό Λαρίσης, στην πλατεία Βικτωρίας, στον Αγιο Παντελεήμονα, στην πλατεία Αττικής και γύρω από την Ομόνοια αποτυπώνει την ανέχεια και την ανθρώπινη εξαθλίωση. Εκατοντάδες παιδιά κοιμούνται πάνω σε πεζοδρόμια, σε παγκάκια και σε κούτες. Είναι εκτεθειμένα στο κρύο και στις ασθένειες. Νηστικά, χωρίς ταυτότητα. Δεν έχουν νερό να πλυθούν, προσπαθούν να ξεχαστούν φτιάχνοντας φανταστικές ιστορίες. Ρωτούν τους γονείς τους γιατί δεν πάνε σχολείο. Γιατί δεν μπορούν να μορφωθούν. Και οι παιδικές ψυχές τους πολλές φορές δεν αντέχουν. Λυγίζουν και ξεσπούν. Οσο κι αν κλαίνε, όσο κι αν διαμαρτύρονται, η νύχτα θα τους βρει και πάλι στο ίδιο σημείο, στο καινούριο τους «σπίτι», ένα άτυπο γκέτο όπου η αξιοπρέπεια και ο ανθρωπισμός είναι έννοιες δυσεύρετες, όπως το φαγητό και η στέγη.

Ενα τηγάνι με πέντε ποτήρια είναι όλο τους το «νοικοκυριό». Στον καταυλισμό του σταθμού Λαρίσης οι περισσότεροι πρόσφυγες κατάγονται από το Αφγανιστάν που βρίσκεται σε εμπόλεμη κατάσταση και μαστίζεται από τη βία και τη φτώχεια. Η προσέγγιση ήταν αρκετά δύσκολη καθώς πολλοί από αυτούς αντιμετωπίζουν ψυχολογικά προβλήματα και προβλήματα υγείας από τις κακουχίες που έχουν περάσει. Κατάλοιπα της δικής τους Οδύσσειας. Είναι απογοητευμένοι και πολλές φορές ξεσπούν σε όποιον τους πλησιάζει. Πρέπει να κερδίσεις την εμπιστοσύνη τους για να καταφέρεις να τους μιλήσεις. Στην καρδιά τους έχουν φωλιάσει ο φόβος και η ανασφάλεια. Ηρθαν στην Ελλάδα πριν από δύο μήνες. Το ταξίδι ήταν μια μάχη επιβίωσης. Την ημέρα κρύβονταν και τις νύχτες περπατούσαν ατελείωτες ώρες σε ανηφορικά δρομάκια μέσα από τα βουνά.

Πέρασαν από την Τουρκία στην Ελλάδα με ένα φουσκωτό. Οι δουλέμποροι τους «ξέβρασαν» στις ακτές της Μυτιλήνης. Εξαντλημένοι πέρασαν την πρώτη νύχτα στη νέα τους πατρίδα. Κοιμήθηκαν ήρεμοι δίπλα στο κύμα. Ηταν από τους τυχερούς που δεν έπεσαν στα χέρια της Αστυνομίας. Οι περισσότεροι συνοδοιπόροι τους κατέληξαν στο κέντρο κράτησης. Εκείνοι κατάφεραν να φτάσουν στην Αθήνα αλλά δεν γλίτωσαν από τις κακουχίες. Κατέθεσαν αιτήσεις για να κερδίσουν ένα κρεβάτι σε ξενώνα ή σε διαμερίσματα αλλά άκουσαν τη γνωστή πια δικαιολογία: «Υπάρχει λίστα αναμονής ...;». Στη χώρα μας μπορούν να φιλοξενηθούν 800 άνθρωποι, όταν οι αιτήσεις που γίνονται ετησίως ξεπερνούν τις 25.000. Και από αυτούς τους 800 «τυ- χερούς», θέση στο άσυλο θα πάρουν πρώτα οι ανάπηροι και οι πολύτεκνοι. Και διηγώντας τα να κλαις Η μικρή Νεγκάρ είναι έξι ετών και κατάγεται από το Αφγανιστάν. Ηρθε στην Ελλάδα πριν από έναν μήνα με την πενταμελή οικογένειά της για την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης. Από την ώρα που έφτασαν στην Αθήνα ζούνε μέσα στα στενά χαρτόκουτα και σκεπάζονται με παλιές κουβέρτες για να ζεσταθούν. Θέλει να γίνει δασκάλα αλλά δεν πάει σχολείο. Ονειρό της πια είναι να έχει ένα κρεβάτι για να κοιμάται τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Ο Μοχάμεντ έφυγε από το Αφγανιστάν μαζί με την οικογένειά του αναζητώντας ευνοϊκότερες συνθήκες διαβίωσης. Εκεί που ζούσε τα παιδιά ζουν καθημερινά με τον φόβο του θανάτου. Δεν παίζουν, δεν γελάνε, δεν πάνε σχολείο. Βοηθάνε τους γονείς τους στα χωράφια για να εξασφαλίσουν ένα πιάτο φαγητό. Κατάφερε να φτάσει στην Ελλάδα παλεύοντας με τα κύματα και τώρα αντιλαμβάνεται πως δεν έχει ούτε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη. «Κάθε βράδυ αγκαλιάζω την αδερφή μου για να μην κρυώσει. Είναι μικρότε- ρη και πρέπει να την προστατεύω. Οι γονείς μας παίρνουν φαγητό από τα συσσίτια. Περιμένουμε στη λίστα αναμονής για ένα σπίτι ή έστω ένα κρεβάτι», εξηγεί η Νεγκάρ με αφοπλιστική παιδική αθωότητα. Η μικρότερη της παρέας είναι τεσσάρων ετών. Το μόνο που της είπαν οι γονείς της όταν έφυγαν από το σπίτι τους ήταν πως θα πάνε σε ένα πιο ωραίο και ειρηνικό μέρος. Κι ενώ είχε πλάσει στο μυαλό της την εικόνα να παίζει ξέ- γνοιαστη με τις κούκλες και τα άλλα παιδάκια σε κάποια παιδική χαρά, τώρα σκεπά- ζει το κορμάκι της με τις νωπές από την υγρασία κουβέρτες. «Είναι άνθρωποι απελπισμένοι, κυνηγημένοι και πεινασμένοι, ρακένδυτοι πτωχοπρόδρομοι, που το όνειρό τους συμπυκνώνεται σε ένα κομμάτι ψωμί. Ζουν ανάμεσά μας. Αυτό που κάποτε φάνταζε μακρινή εξωτική εικόνα δεν είναι πια μακριά από την Ομόνοια, την πλατεία Θεάτρου, τον σταθμό Λαρίσης και την Κουμουνδούρου.

Αυτή τη στιγμή στους ξενώνες μας ζούνε 70 άνθρωποι, ενώ καθημερινά περισσότεροι από 200 επισκέπτονται τον ξενώνα για φάρμακα και φαγητό. Η κατάσταση θα γίνει πιο τραγική τον χειμώνα. Αυτοί οι άνθρωποι έχουν ανάγκη από μια στέγη και τη βασική ιατροφαρμακευτική περίθαλψη». Η περιγραφή του κ. Νικήτα Κανάκη, προέδρου των Γιατρών του Κόσμου, για τις εικόνες που είδαμε  είναι ένα καμπανάκι αφύπνισης. Αυτοί οι άνθρωποι πρέπει να βοηθηθούν.

(από το χθεσινό Πρώτο Θέμα )

Ο Σαρκοζί τα βρήκε σκούρα με τον λαό του και αργά χθες το βράδυ μέσω της κρατικής γαλλικής τηλεόρασης έκανε πρόταση μαμούθ στο MEGA για να αποσπάσει για ένα μήνα στο Παρίσι το πακέτο των Τρέμη - Πρετεντέρη - Καψή.

Η πρόταση παρ' όλο το ύψος της προσφοράς - μερικά ψωροδίς ευρώ - βρήκε σθεναρή αντίσταση από το τρίδυμο Βαρδινογιάννης - Μπόμπολας - Giorgo οι οποίοι απάντησαν ότι "θα μας κρεμάσουν ζωνταντούς εδώ άμα φύγουν αυτοί, τώρα..."

Αντ' αυτής της πρότασης πρότειναν αντί τριών μεζονετών μπροστά στον Σηκουάνα - για την κακιά την ώρα - να στείλουν το δίδυμο των Οικονομέα - Καμπουράκη αλλά ο Δημήτρης δεν ξέρει καλά γαλλικά και κόλησε το θέμα εκεί...

Κι έτσι ο Νικολά δύσκολα θα τα βγάλει πέρα...

πηγη http://1453-2009.pblogs.gr

Ένα παράδοξο περιστατικό με τη φωνή του παππούλη